Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη ΓΡΗΓΟΡΗΣ | 24 Δεκεμβρίου 2009, 08:07
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΓΡΗΓΟΡΗΣ' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 08:07

    Και για να επιστρέψω διότι δεν αναφέρθηκα στα όρια των φορολογικών συντελεστών. Δεν έχει σημασία το όριο του φ.σ. αν και δεν καταλαβαίνω γιατί το αφορολόγητο του μισθωτού -που μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει τον μισθό τον παίρνει- να είναι στα 12.000 ενώ το δικό μας στα 10.500. Πρέπει να είναι ενιαία η φορολόγηση και ενιαίοι οι συντελεστές. Κι αν εγώ βγάλω πάνω από 30.000-40.000 τον χρόνο πάρτε το 40%, αλλά να έχουν γίνει και οι κρατήσεις για τα ασφάλιστρα. Εν πάση περιπτώσει σημασία έχει πώς θα προσφερθεί το πακέτο της φορολόγησης και τι θα περιέχει, ώστε ο φορολογούμενος να μένει ικανοποιημένος από αυτά που πληρώνει. Επίσης, πρέπει και ο μικρός ελεύθερος επαγγελματίας, αυτός που δεν έχει πάντα δουλειά, μετά από ικανοποιητικό αριθμό ετών στο επάγγελμα (12, για παράδειγμα) να έχει κάποιον φορέα ανεργίας που θα μπορεί να στρέφεται όταν θαι μένει για πάνω από τρεις μήνες άνεργος (όχι απαραίτητα επίδομα ανέργου, αλλά σεμινάρια σχετικά με το αντικείμενό του ή με παρεμφερές). Να δίνεται η δυνατότητα σε κάποιον να κάνει μια ανανέωση και βελτίωση των γνώσεών του με απώτερο στόχο τη γρήγορη ανεύρεση δουλειάς στον ίδιον ή σε παρεμφερή τομέα ή ακόμη και σε άλλον τομέα. Ζούσα από το 1975 μέχρι το 1995 στη Σουηδία. Ακόμη και σήμερα, με μια δεξιά και άκρως νεοφιλελεύθερη (στο όριο του ρεβανσισμού) κυβέρνηση, το σύστημα πρόνοιας που έχτισε η σοσιαλδημοκρατία του Ερλάντερ και του Πάλμε παραμένει στα βασικά του σημεία ανέγγιχτο, έστω με κάποιες προς το χειρότερο αλλαγές που προέκυψαν από εξωγενείς παράγοντες . όλες οι παραπάνω προτάσεις μου έχουν ένα άρωμα Σουηδίας. Απομένει να αναζητήσουμε τη σουηδική αντίληψη, τη σουηδική εργατικότητα, τη σουηδική ειλικρίνεια στις εργασιακές σχέσεις και όχι απαραίτητα και τον σουηδό άνθρωπο όπως λένε πολλοί. Μπορούμε, Κι ας άμθουν οι πολιτικοί μας και τα κόμματα ότι για να φτιάξουμε κράτος κοστίζει πολιτικά και ψυχικά. Αλλά αξίζει τον κόπο. Εκείνο που πάντως σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο είναι η μεμψιμοιρία και ο ωχαδερφισμός που υψώσαμε ως σημαία μετά την πάροδο κάποιων χρόνων από τη μεταπολίτευση. Αξίζουμε σαφώς περισσότερα, όπως όλοι οι λαοί εξάλλου. Ευχαριστώ.