Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣΆρθρο 20 – Άλλα συναφή θέματα – ποινική δίωξηΣχόλιο του χρήστη Γιάννης | 15 Μαρτίου 2015, 20:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης' | 15 Μαρτίου 2015, 20:43

    Οι βελτιώσεις είναι σαφώς σημαντικότατες σε σχέση με το υφιστάμενο πλαίσιο και ανακουφίζουν μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Απέχουν όμως από το ιδανικό συνταγματικά, αλλά και τις προεκλογικές εξαγγελίες. Είναι λογικό και πρέπει να προβλέπεται το μέτρο της ποινικής δίωξης, αφού λειτουργεί αποτρεπτικά για όσους συνειδητά αφήνουν τις οφειλές τους να βαλτώνουν ή στοχεύουν σε μια καλύτερη μελλοντική ρύθμιση, ή ακόμα έχουν κατά νου κάποια μεθόδευση εις βάρος του δημοσίου κλπ κλπ. Με αυτούς όμως που αντικειμενικά και τεκμηριωμένα δεν μπορούν να πληρώσουν τί γίνεται; Γιατί δεν προβλέπεται αυτός ο διαχωρισμός; Πολύ δε περισσότερο όταν υπαίτιος για τη δημιουργία οφειλών δεν είναι ο ίδιος ο φορολογούμενος που λόγω της κρίσης έχει περιέλθει σε οικονομική δυσπραγία, αλλά το ίδιο το κράτος ή τέλος πάντων εξωγενείς παράγοντες που έχουν δημιουργήσει την κρίση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ποινική δίωξη δεν βάζει λεφτά στα ταμεία. Μάλιστα, συμβάλλει στην κατεύθυνση να μην μπουν ποτέ λεφτά αν καταδικαστεί ο οφειλέτης, αφού π.χ. πώς θα μπορεί να δουλέψει και να πληρώσει κάποιος μέσα από τη φυλακή; Παράλληλα, οδηγεί σε στιγματισμό και διαπόμπευση του φορολογούμενου, καθώς και στην επαγγελματική του απαξία. Υπάρχει επίσης ένα μεγάλο ηθικό θέμα το να διώκεις κάποιον για 100.000 για παράδειγμα, ενώ από την άλλη μεγαλοπαράγοντες του τόπου που έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα ή έχουν συμμετάσχει σε απάτες από τις οποίες έχει ζημιωθεί το δημόσιο, έχοντας ισχυρή νομική κάλυψη είτε να μην διώκονται ποτέ ή οι υποθέσεις τους να βαλτώνουν μέχρι παραγραφής. Δηλαδή, ενώ προδιαγράφεται ένα απλό και ξεκάθαρο τιμωρητικό πλαίσιο για έναν οφειλέτη των 100.000, από την άλλη για έναν καταχραστή των 10 εκατομμυρίων υπάρχει ένα αχαρτογράφητο νομικό και κανονιστικό πλαίσιο από το οποίο μπορεί να εξέλθει αλώβητος. Γενικότερα, το θέμα της προσωποκράτησης για χρέη στο δημόσιο έχει απασχολήσει πολλάκις στο παρελθόν και έγκριτοι συνταγματολόγοι όπως και τα ανώτατα δικαστήρια έχουν αποφανθεί ότι είναι μέτρο αντισυνταγματικό. Η λύση σε όλα αυτά είναι μία και έχει προταθεί με διαφορετικό τρόπο, τόσο από το ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, όσο και από τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Π. Παυλόπουλο. Με την προσθήκη «η πράξη να μπορεί να κριθεί ατιμώρητη εάν αποδειχθεί αντικειμενική και ανυπαίτια αδυναμία καταβολής του οφειλέτη», ή εναλλακτικά «η πράξη να τιμωρείται εφ’ όσον τεκμηριώνεται δόλος από τον οφειλέτη», αφ’ ενός συνεχίζουν να εκπληρώνονται οι στόχοι του άρθρου, αφ’ έτερου στηρίζεται η δημοκρατία και η έννοια του κράτους δικαίου. Και προφανώς δεν υπάρχει δημοσιονομικό κόστος. Τέλος, τα όποια όρια για τις ποινές τελικώς εφαρμοστούν δεν θα πρέπει να περιλαμβάνουν τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα, παρά μόνο το κεφάλαιο, αφού αυτό συνιστά την τέλεση του αδικήματος.