Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Μ' | 3 Ιουνίου 2015, 17:55

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καταρχήν η ενδυνάμωση του ελεγκτικού μηχανισμού είναι πιθανόν αυτή τη φορά να οδηγήσει σε μια καλύτερη πορεία των μέτρων «αμνήστευσης» σε σχέση με το παρελθόν –αλλά είναι απαραίτητο «το μαστίγιο» να είναι πειστικό και πράγματι να οριοθετεί από εδώ και στο μέλλον μια οριστική γραμμή με το παρελθόν. Η διάκριση Ελλάδας /εκτός Ελλάδας είναι προβληματική ως προς το κοινοτικό δίκαιο (διάκριση με βάση τη χώρα), θα ήταν σκοπιμότητα να είναι η διάκριση εντός /εκτός ΕΕ ή με τη διάθεση μιας χώρας να ανταλλάξει φορολογικές πληροφορίες. Η ύπαρξη αδήλωτων εισοδημάτων εντός της χώρας (και μάλλον της ΕΕ) είναι λιγότερο πιθανό να συνοδεύεται από ποινικά αδικήματα, καθώς εκείνα τα χρήματα που συνήθως προέρχονται είτε από λιγότερο σεσημασμένους φοροφυγάδες ή από περιπτώσεις που δεν υπάρχει ρητά φοροδιαφυγή (πχ εισοδήματα επαγγελματικών ομάδων που είχαν ρητά τεκμαρτή φορολόγηση για χρόνια όπως φορτηγατζίδες και ταξιτζίδες ή ακόμα και χρήματα από πώληση ακινήτων η οποία κανονικά για τον πωλητή δεν ενείχε φορολογική υποχρέωση, άλλο αν σήμερα μπορεί να μην βρει δικαιολογητικά ειδικά αν ο αγοραστής έχει αποβιώσει στο μεταξύ και δεν μπορεί να κάνει συμπληρωματικό συμβόλαιο). Αντίθετα, τα χρήματα που βρίσκονται εκτός ΕΕ και δε σχετίζονται με τη ναυτιλία (και πάλι εδώ δεν υπάρχει ρητά φοροδιαφυγή τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό) έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να συνοδεύονται από ποινικά αδικήματα, τα οποία όμως ειδικά για πολιτικά πρόσωπα μπορεί να έχουν παραγραφεί –αυτό έχει σημασία γιατί στις περιπτώσεις αυτές τα χρήματα αυτά δεν θα δηλωθούν για άλλους λόγους άρα ο συντελεστής δεν θα έχει ιδιαίτερη σημασία για τους εμπλεκόμενους. Στο τέλος, ενώ είναι εύλογη η προσέγγιση ότι το ποσοστό φόρου για τα «μη πλήρως δηλωμένα» χρήματα εντός Ελλάδας θα είναι ψηλότερο καθώς είναι πιο εύκολο να ελέγχουν οι περιπτώσεις αυτές, οι πολλές τεχνικές λεπτομέρειες δημιουργούν προβλήματα εφαρμογής και δικαιοσύνης στη διάκριση αυτή. Ίσως θα ήταν τελικά πιο δίκαιο και πρακτικό η διάκριση να είναι εντός και εκτός ΕΕ (σε κάθε περίπτωση εντός ΕΕ η δυνατότητα ελέγχων είναι επίσης αυξημένη σε σχέση με εκτός της ΕΕ ειδικά στην παρούσα συγκυρία σίγουρα η συνδρομή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αν ζητηθεί θα είναι ουσιαστική) ή η διαφορά στο ποσοστό να μην είναι μεγάλη σε βαθμό που να δημιουργεί την αίσθηση αδικίας σε όσους κράτησαν τα χρήματα εντός της χώρας. Μια άλλη προσέγγιση θα ήταν η κλιμάκωση να μην έχει σχέση μόνο με το που είναι τα χρήματα, αλλά με το ύψος τους (πχ 10% για τις πρώτες 100.000, 20% έως τις 500.000 και 30% για ποσά άνω των 500.000 εντελώς ενδεικτικά). Αυτό θα ικανοποιούσε και το αίσθημα να μην επιδοτηθούν όσοι έχουν πολλά αδήλωτα εκτός της χώρας ενώ τιμωρούνται προφανώς όσοι έχουν πχ λάβει 100.000 από τη πώληση ενός ακινήτου προ δεκαετίας. Πλέον αυτής θα μπορούσε να υπάρχει έκπτωση πχ 5-10% αν τα χρήματα είναι εκτός ΕΕ ή σε χώρα που δεν ανταλλάσσει φορολογικές πληροφορίες με την Ελλάδα. Τέλος, ίσως θα ήταν δίκαιο να υπάρχει διαφοροποίηση πχ για πριν το 2010 και μετά το 2010. Όσοι φοροδιαφεύγουν μετά το 2010 δεν μπορούν να συγκριθούν και πάλι με κάποιον που το 2000 πούλησε ένα οικόπεδο. Και πάλι μια μείωση /προσαύξηση κατά 5% για πριν ή μετά το 2010 θα μπορούσε να ενσωματώσει αυτές τις σκέψεις. Κάποιες προσαρμογές αυτού του είδους είναι απαραίτητες και για να μη νιώθουν τελικά κορόιδα οι κατά βάση συνεπείς φορολογούμενοι –μια γραμμή για το παρελθόν για όσους κάπου παραπάτησαν αλλά πιο φαρμακερή για όσους πραγματικά καταχράστηκαν το σύστημα τα περασμένα χρόνια. Τέλος, ένα θέμα είναι κάποιες περιπτώσεις όπου ότι πχ αν έχεις 100 ευρώ δηλωμένα και τα έχεις εμβάσει στο εξωτερικό σε ελέγχουν για το πόθεν έσχες. Αν τα επαναπατρίσεις, τότε ελέγχεσαι και πάλι για τα 100 ευρώ του εισερχόμενου εμβάσματος που όμως είναι τα ίδια χρήματα και προφανώς υπάρχει το πόθεν έσχες μόνο για τα 100 ευρώ και όχι για τα 200. Αυτό πρέπει κάπως να καλυφθεί.