Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ίων' | 11 Οκτωβρίου 2015, 07:13

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κύριοι, please, έλεος! Ακούστε κάποια στιγμή και τη δική μας κραυγή αγωνίας. Είμαστε η πλειοψηφία, είμαστε ο Λαός των 3 εκ. συνταξιούχων, τουλάχιστον, που με τους οικείους που συντηρούμε, φθάνουμε τα 5 εκ. Και με τα 2 εκ. των ανέργων, φθάνουμε τα 7 εκ. ψηφοφόρων, ΜΑΣΤΙΓΩΜΕΝΩΝ, ΠΟΝΕΜΕΝΩΝ, ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ, ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΜΕΝΩΝ. Εσείς κυβερνάτε ΜΟΝΟ με τις ψήφους των 1,9 εκ. Ελλήνων. Διότι δεν υπάρχει απλή αναλογική, αλλά το BONUS των 50!!!!!εδρών (Ωιμέ). Αν βάλουμε και τους αγρότες, τότε είμαστε η παμψηφία. Πώς μπορείτε να μην ακούτε την κραυγή αγωνίας μας, ΠΩΣ μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι, ΠΩΣ μπορείτε να παραβιάζετε το Σύνταγμα, τους νόμους, την ΕΣΔΑ και ό,τι άλλο «πρήζει το συκώτι» του κ. Τσίπρα, όπως δήλωσε ο ίδιος;; Η νομιμότητα τον ενοχλεί;;; Θέλει τα χέρια ελεύθερα;; Έμ, δεν γίνεται. Όχι δεν μιλάω πολιτικά, μιλάω Νομικά, ως «άμισθος λειτουργός της Δικαιοσύνης», δηλαδή ως ενεργό πολιτικό όν (κατ΄ Αριστοτέλη) και ως αγανακτισμένος Επιστήμονας, που έχω ορκιστεί στη Νομική Σχολή: «Του ιερού τούτου τεμένους… εξερχόμενος, κατ΄ επιστήμην βιώσομαι, ασκών ταύτην δίκην θρησκείας». Δυστυχώς οι κυβερνώντες, που ως άθεοι δεν θέλουν να «έχουν το Θεό τους» (προφανώς για να μην αισθάνονται, ότι κάποιος τους ελέγχει), διότι: «Έστιν δίκης οφθαλμός, ός τα πάνθ΄ ορά», πιστεύουν μόνο στην εισπραξιμότητα πάση θυσία, ακόμη και με θυσία της νομιμότητας, ακόμη δε και αν τα μέτρα φοροκαταιγίδας που λαβαίνουν οδηγούν σε ΜΕΙΩΣΗ της εισπραξιμότητας. Ακόμη και οι του Δημοτικού γνωρίζουν ότι η αγορά χρειάζεται ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ για να αναθερμανθεί και για να δημιουργηθεί ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ κλίμα. Όταν η ρευστότητα φονεύεται με φονικές συνταγές, όπως είναι ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ περικοπών ΜΑΖΊ με ακατάσχετη φοροεπιβάρυνση-ΑΦΑΙΜΑΞΗ, τότε ένας φαύλος κύκλος καταστροφής ξετυλίγεται και δεν ανακόπτεται. Όταν μάλιστα υπάρχουν παλινδρομήσεις στις οικονομικές πολιτικές, ασυνέπεια, τρομοκράτηση πολιτών (όπως διακήρυξε ΔΗΜΟΣΙΑ και παράνομα ο κ. Αλεξιάδης) και των επενδυτών, απειλές για σκληρότητα, αντί για Κρατική και φορολογική δικαιοσύνη, προς ενδυνάμωση της φορολογικής ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ και του παραδοσιακού ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ των Ελλήνων, το «παιχνίδι» είναι χαμένο. Και είναι χαμένο με κυβερνητικές δράσεις και αστοχίες. Δεν αρκούν οι στόχοι που διακηρύσσει ο κ. Πρωθυπουργός, χρειάζεται και «καλό σημάδι». Η δε «ελπίδα» που επικαλείται ο κ. Πρωθυπουργός καταντά μέθοδος εμπαιγμού των Ελλήνων.Το ίδιο και η «αξιοπρέπεια»,το ίδιο και«τα περήφανα γηρατειά»,που κάποτε έλεγε κάποιος. 1. Το Πρώτο ΣΟΒΑΡΟ λάθος και παρανομία, είναι η συστηματική ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟΤΗΤΑ των ρυθμίσεων, που εξουδετερώνει κάθε έννοια ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ της κυβερνητικής πολιτικής. Προκαλεί δε και ανασφάλεια και αβεβαιότητα στην αγορά, που «δεν ξέρει τι θα της ξημερώσει». Αν ούτε αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, τότε «βγάζουμε τα μάτια» μόνοι μας. Και υποψιαζόμαστε ότι σκόπιμα λειτουργεί έτσι το Ελληνικό Δημόσιο. Και βέβαια παραβιάζεται και το άρθρο 2 του Αστικού Κώδικα που απαγορεύει την αναδρομικότητα. Δεν ενδιαφέρει του κυβερνώντες τι λέει η ισχύουσα νομοθεσία;;; 2. Με τη μεθόδευση της αναδρομικότητας, κάθε κυβέρνηση επιφυλάσσει για εαυτήν το δικαίωμα να αυθαιρετεί και «λογαριασμό να μη δίνει». Δηλαδή σήμερα να φέρεται φιλολαϊκά και στο πίσω μέρος του μυαλού να υπάρχει η σκέψη: «Άσε τους πολίτες να τσιμπήσουν και όταν πέσουν στην παγίδα, να τους πετσοκόψουμε αναδρομικά, ως ομήρους που δεν μπορούν να ξεφύγουν». Διότι εκείνοι μεν δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτε πλέον, «ενώ εμείς θα υπαναχωρούμε ελεύθερα». Έτσι, το κύρος του Κράτους «πάει περίπατο». Δεν θέλει δα και πολλή ευφυία!! 3. Π.χ. με το φόρο πολυτελείας. Να φορολογούνται με τα κυβικά κάποια απαξιωμένα παλιάς τεχνολογίας Ι.Χ, και να τη γλιτώνουν τα σούπερ-σούπερ τούρμπο καινούργια που είναι παάκριβα;;; 4. Επίσης με τον ΕΝΦΙΑ. Να απαλλάσσεται ο επικαρπωτής που φέρει τα φορολογικά βάρη, σύμφωνα με το άρθρο 1155 Α.Κ. και να επιβαρύνεται το ανήλικο (δηλαδή ο κηδεμόνας, σε περίπτωση διάστασης) που πήρε ψιλή κυριότητα αλλά δεν έχει εισοδήματα;; Έλεος, και πάλι. 5. Δεύτερη παρανομία είναι η περικοπή των ΗΔΗ καταβαλλόμενων συντάξεων, διότι αντιβαίνει και προς αυτήν ακόμη τη Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), αλλά και προς την Ευρωπαϊκή ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ, που έχει χαρακτηρίσει, εμπεριστατωμένως, ως ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ περιουσία του συνταξιούχου, τη σύνταξή του, που έχει ήδη κλειδώσει. Και μάλιστα με ΣΥΜΒΑΣΗ του Δημοσίου με τον απερχόμενο της εργασίας συνταξιούχο. Τούτο αποφάσισε ή δη πρόσφατα και το ΣτΕ και παρά ταύτα η Κυβέρνηση προσποιείται ότι δεν κατάλαβε, και συνεχίζει να κινείται ακόμη και στα όρια της ποινικής παρανομίας, δηλαδή της «μη συμμόρφωσης προς δικαστικές αποφάσεις». Με ποιο κύρος (καταρρακωμένο και αυτό) θα έλθει στη συνέχεια αξιώνει από τους πολίτες («υπηκόους») να είναι νομοταγείς;;; Και πάλι «βγάζουμε τα μάτια μας…»;;; Το «Κράτος Δικαίου», «πάει περίπατο»;;; Δείτε και τη νομική ανάλυση κάποιων Γραφείων Νομικών πού ήδη ξεκίνησαν τις προσφυγές. 6. Η πρόφαση για ενδιαφέρον, τάχα, για τους χαμηλοσυνταξιούχους, είναι τουλάχιστον ατυχής, διότι το Κράτος οφείλει ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ να είναι Κράτος Δικαίου και όχι «φιλανθρωπικό ίδρυμα». Η φιλανθρωπία ανήκει στην Εκκλησία και στα φιλόπτωχα ιδρύματα. Και δεν επιτρέπεται να φτωχοποιείται η μεσαία τάξη για να καταλήγουν να γίνονται όλοι ίσοι στη φτώχεια, για να μην ενοχλούνται κάποιοι «έχοντες και κατέχοντες». Και δεν επιτρέπεται να θεωρούνται ως έχοντες ακόμη και οι κάτω από εισόδημα 50.000 ΕΥΡΩ, όταν οι Υπουργοί, βουλευτές, διοικητές Τραπεζών και Οργανισμών ή άλλοι «αξιωματούχοι» του Δημοσίου και «κρατικοδίαιτοι» έχουν (κατά παράβαση της Αρχής της αναλογικότητας) βάλει πολύ ψηλότερα τον πήχυ τους, και απολαύουν χαμηλές επιβαρύνσεις, παρά τα υψηλά εισοδήματά τους. 7. Ούτε είναι αποδεκτό να μειώνεται, ελαφρά της καρδία, το βιοτικό επίπεδο του Λαού, που ήδη έχει χάσει εισοδήματα πολλών δις, διότι αντιμετωπίζει κρίση το Κράτος (ή «ανικανότητα» διαχείρισης ή «ανεπιτηδειότητα περί το διοικείν»). Το Ελληνικό Δημόσιο, όπως και κάθε Δημόσιο έχει ΣΥΝΕΧΕΙΑ (έστω και αν αλλάζουν τα πρόσωπα-στελέχη). Αν «εξ οικείου πταίσματος» έφερε τον οικονομικό Αρμαγεδδώνα, ή τα Ασφαλιστικά Ταμεία σε κρίση, με κακοδιαχείριση, ΑΝΕΡΓΙΑ, σπατάλες, PSI, καταλήστευση των πόρων τους και εκμετάλλευση της περιουσίας τους με ΑΤΟΚΗ αφαίμαξη των ασφαλιστικών εισφορών, που με αξιοποίησή τους κατά τους κανόνες της ΣΥΝΕΤΗΣ διαχείρισης, θα τα καθιστούσαν εύρωστα και οικονομικά ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΑ (όπως στο εξωτερικό) , ΔΕΝ μπορεί να στηρίζεται σε αυτό το «οικείον πταίσμα» και να έρχεται να λέει ύστερα: «δεν βγαίνουμε». Να «στύψει το μυαλό», με φρονιμάδα όμως και δημιουργική ευφυΐα (όχι «πονηριά» απέναντι στους πολίτες, διότι έτσι τους δασκαλεύει να γίνονται εκείνοι πιο πονηροί), και να βρει ΛΥΣΕΙΣ (όχι μόνο στόχους) ΒΙΩΣΙΜΕΣ και παραγωγικές ΝΕΟΥ πλούτου. Να πάρει παράδειγμα και από το σοφό Ακαδημαϊκό κ. Σταμάτη Κριμιζή, πώς έκανε οικονομίες 90% στη NASA. Και να τον κάνει Υπουργό (αν δεχθεί βέβαια τέτοια ηλεκτρική καρέκλα). 8. Ούτε να ακολουθεί το Ελληνικό Δημόσιο, εκείνο που δήλωσε σε ιδιωτικό κανάλι κάποιος ο σύμβουλος του κ. Καμμένου και υποψήφιός του, ότι τάχα: «δεν μπορούν οι νέοι να πληρώνουν». Και οι συνταξιούχοι, ως νέοι, πλήρωσαν με αίμα και ιδρώτα εισφορές, διότι τους είχαν υποσχεθεί ότι θα έπαιρναν ορισμένο ικανοποιητικό ποσό σύνταξης. Και πολλοί που θα μπορούσαν να παραμένουν στη εργασία ακόμη περισσότερο χρόνο, δεν θα έφευγαν αν ήξεραν για τις υπαναχωρήσεις του Δημοσίου. Και θα συνέχιζαν να πληρώνονται με ακέραιο τον υψηλό μισθό της ηλικίας τους και του βαθμού τους, καθώς και με τα δώρα τους. Η αποτυχία της διαχείρισης των οικονομικών από το Κράτος, δεν μπορεί να φορτώνεται στους ΠΑΘΟΝΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ. 9. Και βέβαια εδώ γίνεται και το άλλο μεγάλο «κόλπο», να μη γίνεται ΚΑΝ διάκριση μεταξύ συντάξεων του Δημοσίου και εκείνων του ΙΚΑ, όπου τις εισφορές διαχειρίζεται το Κράτος ως «θεματοφύλακας» κατά τους κανόνες περί παρακαταθήκης και δεν μπορεί να τις «υπεξαιρεί». Και βέβαια ο Α.Κ. ορίζει τις υποχρεώσεις του θεματοφύλακα, ως ευθυνόμενου για τη «εν τοις ιδίοις επιμέλεια». Βέβαια αν «εν τοις ιδίοις» τα κάνει μπάχαλο, δεν του φταίνε οι πολίτες. 10. Επίσης, όταν το Κράτος έχει υποχρεωτική την ασφάλιση και όχι προαιρετική, τούτο σημαίνει ότι αποκομίζει μεγάλα κέρδη από αυτή την κατάσταση εκμετάλλευσης του ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ, της ιδιωτικής «ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ» με το «έτσι θέλω», εκμεταλλευόμενο παράνομα τη «ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ ΘΕΣΗ» του, όπου «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», νομοθετώντας «ό,τι ποθεί η ψυχούλα» του. 11. Είναι τεράστιο το όφελος από την άτοκη εκμετάλλευση των ασφαλιστικών εισφορών, που έχει «αρπάξει» στα χέρια του το Κράτος, υπό τύπο ΑΤΟΚΗΣ κατάθεσης, παρότι είναι δεσμευμένη και ΣΙΓΟΥΡΗ για ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. Και αποδίδει τεράστιο όφελος στο Κράτος, ενώ έπρεπε να το αποδίδει στους ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥΣ ασφαλισμένους. Στο Κράτος που τη χειρίζεται σαν «ΚΟΥΜΠΑΡΑ», για να καταφεύγει εκεί όποτε το επιθυμεί ως ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ, εις βάρος των δικαιούχων του «κουμπαρά», και να αισθάνεται ότι έχει «ΑΠΟΚΟΥΜΠΙ», με το ποίο όχι μόνο βολεύεται, φτωχοποιώντας τον κοσμάκη, αλλά και ΕΦΗΣΥΧΑΖΕΙ, μεταθέτοντας σε άλλους τη λύση του προβλήματος της κρίσης. Και οι άλλοι στους άλλους και πάει λέγοντας. Αντί να αφήνει τα Ταμεία να την αξιοποιούν εκείνα και είναι πανίσχυρα. Όλα αυτά δείχνουν έναν κατήφορο εγκληματικών ΛΑΘΩΝ και παρανομίας, που δεν σώζεται με απλές παρατηρήσεις σε κατ΄ ιδίαν ρυθμίσεις και διατάξεις. Ο Αρμαγεδδώνας δεν εκλείπει με απλό ξεσκόνισμα άρθρων. Απλώς νομιμοποιείται, όταν πάμε να διορθώσουμε κάτι που δεν έπρεπε να διατυπώνεται καν. Δεν μπορούμε να μελετάμε το λάθος για «ρετουσάρισμα», αλλά δεν πρέπει να έρχεται το λάθος μπροστά μας.