Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη Θανάσης | 24 Δεκεμβρίου 2009, 10:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θανάσης' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 10:00

    Μια αδικία του συστήματος που δεν έχω ακούσει να αναφέρει κανένας πολιτικός είναι η εξής: Τα ζευγάρια κάνουν κοινή δήλωση χωρίς κίνητρο. Δηλαδή όταν οι δυο σύζυγοι δηλώνουν 20.000 ο καθένας πληρώνουν τελικά 25% Χ 8000 Χ 2 = 4000€, ενώ όταν ο ένας δηλώνει 30.000 και ο άλλος 10.000 το ζευγάρι πληρώνει 18.000 Χ 25% = 4.500€. Μιλάμε για ζευγάρια που έχουν το ίδιο ακριβώς εισόδημα και το ένα δίνει 500€ παραπάνω! Σκεφτείτε ακόμα πόσο μεγαλώνει η αδικία όταν στο δεύτερο ζευγάρι, στο μέλος με τα 10.000€ επιμερίζεται (και άρα πάει χαμένο) μέρος των αποδείξεων που εκπίπτουν! Με όλα αυτά δηλαδή αποθαρρύνεται πχ η γυναίκα να μην εργάζεται ή να εργάζεται λιγότερο για να μπορεί να φροντίσει παιδιά και να πολεμηθεί και το δημογραφικό. Προτείνω αφορολόγητα και κλίμακες να υπολογίζονται στο ζευγάρι και όχι στο άτομο, δηλαδή πχ αφορολόγητο 24.000 στο ζευγάρι. Κατά τα άλλα θεωρώ ότι συντελεστές από 40% και πάνω καταντούν ληστρικοί. Το κράτος γίνεται με το στανιό συνέταιρος του νομοταγή φορολογούμενου. Θεωρώ ότι η κλίμακα πρέπει να είναι 12000 αφορολόγητο, 25% ως τα 40000€, 35% ως τα 100000€ και 40% για το υπερβάλλον. Το αφορολόγητο για τους επαγγελματίες πρέπει να παραμείνει χαμηλότερο, ίσως και στα 9000€, απλά γιατί έχουν άνετα τη δυνατότητα προσωπικά τους έξοδα να τα εμφανίζουν στα τα βιβλία τους ως επαγγελματικά (πχ είδη καθαρισμού, έξοδα τηλεφωνίας κλπ). Πιστεύω ακόμα ότι θα άξιζε να εξετάσετε ένα ανώτατο όριο πάνω από το οποίο δε θα επιβάλλεται φόρος. Πχ, εισοδήματα πάνω από 250.000€ ή 300.000€ να μη φορολογούνται καθόλου. Κάποιος που έχει δηλώσει 250.000€ με την παραπάνω κλίμακα πληρώνει 85.500€! Είναι τεράστιο ποσό που υπερκαλύπτει την υποχρέωσή του να συμβάλλει στην δημόσια ασφάλεια, στην άμυνα, στις υποδομές της χώρας κλπ. Ο καθένας υποστηρίζει με τους φόρους που πληρώνει τη διατήρηση του κράτους, και όσο πιο πλούσιος είναι τόσο μεγαλύτερο λόγο έχει να πληρώνει. Ακόμα είναι εύλογο να υπάρχει κι ένας βαθμός αναδιανομής του εισοδήματος για ενίσχυση των ασθενέστερων. Όλα αυτά όμως ως ένα όριο. Πόσο μάλλον όταν ο φορολογούμενος αυτός πληρώνει τεράστιους φόρους και μπορεί να μη χρησιμοποιεί πχ δημόσια σχολεία ή νοσοκομεία αλλά ιδιωτικά. Με ένα τέτοιο μέτρο μηδενίζεται πχ η ανάγκη να κρύβονται χρήματα στο εξωτερικό. Όλοι εμφανίζουν τα πάντα. Έτσι λύνεται και το θέμα της φορολόγησης επαγγελματιών αθλητών ή διάσημων καλλιτεχνών που σε μεμονωμένες χρονιές έχουν τεράστια εισοδήματα, συχνά εφταψήφια. Γιατί πχ οι μισοί οδηγοί της Formula 1 έγιναν υπήκοοι Μονακό; Η λήψη μέτρων όπως αυτό προϋποθέτει από μέρους σας να κατανοήσετε ότι αυτός που βγάζει πολλά λεφτά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΦΤΗΣ!