Αρχική Ρυθμίσεις για την αγορά διαδικτυακών παιγνίων- Τροποποίηση του ν. 4002/2011Άρθρο 09 – Τροποποίηση του άρθρου 46 του ν. 4002/2011Σχόλιο του χρήστη The Stars Group | 4 Οκτωβρίου 2018, 17:37
  • Σχόλιο του χρήστη 'The Stars Group' | 4 Οκτωβρίου 2018, 17:37

    Παράγραφος 4: Στην παράγραφο 4 ορίζεται ότι ένας ιστότοπος δε μπορεί να φιλοξενεί παίγνια που βασίζονται και στους δύο τύπους αδειών (δηλαδή στοιχηματικά και άλλα διαδικτυακά παίγνια). Δεδομένου ότι αυτή η απαγόρευση δεν έχει καμία λογική και δε φαίνεται να εξυπηρετεί κανένα νομικό ή πρακτικό ή φορολογικό σκοπό, προτείνουμε την απαλοιφή της εν λόγω διάταξης. Περαιτέρω προτείνουμε την ένθεση μίας νέας διάταξης η οποία θα προβλέπει ότι ένας πάροχος που έχει λάβει και τους δύο τύπους αδειών, θα δύναται να προσφέρει στους παίκτες ένα ενιαίο λογαριασμό παικτών για όλα τα παίγνια που θα διεξάγονται επί τη βάσει και των δύο αδειών. Επιπροσθέτως, κάτι τέτοιο θα καταστήσει ευκολότερο τον υπολογισμό και την διαχείριση του παρακρατούμενου φόρου επί των κερδών των παικτών στο τέλος κάθε έτους. Περαιτέρω προτείνουμε (παρά το ότι δεν απαγορεύεται από το Σχέδιο Νόμου) την ένθεση μίας νέας διάταξης στο εν λόγω σημείο η οποία θα ορίζει ότι ένας αδειοδοτημένος πάροχος θα μπορεί να χρησιμοποιεί περισσότερους του ενός ιστοτόπων (υπό κάθε μία άδεια). Παράγραφος 5: Στην παράγραφο 5 ορίζεται ότι οι υποψήφιοι κάτοχοι άδειας με καταστατική έδρα εκτός Ελλάδας, υποχρεούνται να έχουν τη φυσική εγκατάσταση ενός safe διακομιστή εντός Ελλάδας. Προτείνουμε τη διόρθωση της εν λόγω πρόβλεψης και συγκεκριμένα προτείνουμε να οριστεί ότι αν ένας κάτοχος άδειας παρέχει δικτυακή και σε πραγματικό χρόνο (online & real time) πρόσβαση των διακομιστών του στην ΕΕΕΠ και στην ΑΑΔΕ και υπό την προϋπόθεση ότι οι εν λόγω διακομιστές είναι εγκατεστημένοι σε κράτος – μέλος της Ε.Ε. ή του Ε.Ο.Χ., τότε δε θα υπάρχει υποχρέωση εγκατάστασης safe διακομιστών και στην Ελλάδα. Παράγραφος 7: Στην παράγραφο 7 προβλέπεται ότι η εγγυητική επιστολή θα καταπίπτει, μεταξύ άλλων και για την πιθανή ικανοποίηση απαιτήσεων παικτών (χωρίς να ορίζεται το αρμόδιο δικαστήριο ή άλλη αρχή που θα κρίνει επί μίας τέτοιας διαφοράς και που θα αποφασίζει την κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής). Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αντιφατικά αποτελέσματα (καθώς και θέματα σχετικά με την δικαιοδοσία και το εφαρμοστέο δίκαιο) σε περίπτωση που η σύμβαση μεταξύ του κατόχου της άδειας και του παίκτη προβλέπει ότι οι μεταξύ τους διαφορές θα επιλύονται ενώπιον ενός συγκεκριμένου δικαστηρίου. Προτείνουμε όπως η εγγυητική επιστολή καταπίπτει μόνο σε περίπτωση μη συμμόρφωσης ενός κατόχου άδειας με τελεσίδικη απόφαση των αρμόδιων δικαστηρίων. Σε διαφορετική περίπτωση η ΕΕΕΠ θα μετατραπεί κατά μη αποδεκτό τρόπο σε δικαστήριο επίλυσης διαφορών μεταξύ παικτών και κατόχων άδειας.