Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ»Άρθρο 07 Τροποποίηση του άρθρου 15 ΚΦΕ σχετικά με τις δαπάνες που αποδεικνύονται με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμήςΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης | 8 Νοεμβρίου 2019, 01:31
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης' | 8 Νοεμβρίου 2019, 01:31

    Το βασικό ερώτημα σχετικά με το ποσό στο οποίο εφαρμόζεται η συγκεκριμένη διάταξη είναι τι υπονοεί ο νομοθέτης με τον όρο πραγματικό εισόδημα. Εννοεί το φορολογητέο ή αυτό μετά φόρων; Κρίνοντας από τη διατύπωση του κειμένου θεωρώ ότι αναφέρεται στο φορολογητέο, το οποίο ουδόλως, βέβαια, ταυτίζεται με το πραγματικό, που είναι στη πράξη κι αυτό που έχει ο φορολογούμενος διαθέσιμο προς κατανάλωση και το οποίο για μεσαία προς υψηλά εισοδήματα μπορεί να απέχει παρασάγγας από το φορολογητέο. Υπό αυτό το πρίσμα θεωρώ το συγκεκριμένο μέτρο υπερβολικά άδικο για κάποιες κατηγορίες φορολογουμένων, κι ειδικότερα για οικογένειες που το σύνολο του εισοδήματος προέρχεται από τον ένα σύζυγο, οι οποίες πληρώνουν πολύ μεγάλα ποσά φόρου, με αποτέλεσμα το πραγματικό εισόδημα να είναι πολύ μικρότερο από το φορολογητέο. Παρόλο που ο νομοθέτης, από ότι βλέπω προβλέπει κάποιες δικλείδες, όπως π.χ., τη μείωση σε 20% όταν υπάρχουν πληρωμές υψηλών φόρων ή δανείων ο πήχης για το δικαίωμα μείωσης τοποθετείτε τόσο υψηλά (60%) που πρακτικά είναι αδύνατον να πιαστεί από τους περισσότερους. Θα δώσω ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα: Έστω μια οικογένεια όπου δουλεύει ο ένας μόνο γονέας και εισπράττει έναν αρκετά καλό μισθό, περί τα 60.000€ τον χρόνο φορολογητέο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο φορολογούμενος θα κληθεί να προσκομίσει κατανάλωση με ηλεκτρονικά μέσα της τάξης των 18.000€. Όμως ο συγκεκριμένος φορολογούμενος έχει κληθεί βάσει της προδιαγραφείσας φορολογικής κλίμακας να πληρώσει (μέσω προκράτησης για τους μισθωτούς ή καταβολές με την εκκαθάριση για ελ. επαγγελματίες) περί τα 18.300€. Αυτόματα το πραγματικά διαθέσιμο εισόδημά της οικογένειας πέφτει στα 41700€. Αν υποθέσουμε ότι η συγκεκριμένη οικογένεια έχει και κάποιες δανειακές υποχρεώσεις της τάξης των 10.000€ + ΕΝΦΙΑ 2.000€ =12.000€ (που είναι το 20% του φορολογητέου οπότε δεν εμπίπτει στην διάταξη του 60%) τότε το διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα πέφτει ακόμα χαμηλότερα στα 29.700€. Πρακτικά δηλ. το 60% του διαθέσιμου εισοδήματός του (18.000 στις 29.700€) θα κληθεί να το ξοδέψει ντε και καλά, ώστε να γλυτώσει το φορο-πρόστιμο 22%. Το βρίσκω λίγο υπερβολικό. Καταρχήν, τιμωρεί τον φορολογούμενο που θέλει να κάνει κάποια αποταμίευση για μια μελλοντική αγορά, ή για κάποια μελλοντική ανάγκη γενικότερα. Το παράδειγμα που ανέφερα με τον έναν εργαζόμενο θα ήθελα να ληφθεί σοβαρά υπόψη διότι αν για παράδειγμα το ίδιο πόσο προέρχεται από 2 εργαζόμενους ( π.χ., 30.000€ + 30.000€) τότε η φορολογία είναι αρκετά μικρότερη (άλλη μια αδικία του φορολογικού μας συστήματος λες και οι οικογένειες που δουλεύουν 2 άτομα είναι πιο προνομιούχες από τις άλλες), κατά 6.500€ περίπου και κατά συνέπεια και το πραγματικά διαθέσιμο εισόδημα αρκετά μεγαλύτερο. Επίσης η συγκεκριμένη διάταξη, φαίνεται να αγνοεί τις περιπτώσεις που προκύπτει εισόδημα από παροχές της επιχείρησης σε είδος προς τον εργαζόμενο, οι οποίες αυξάνουν μεν το φορολογητέο εισόδημά του, εντούτοις αυτό δεν μπορεί να καταναλωθεί με ηλεκτρονικά μέσα. Επιπρόσθετα τι γίνεται στις περιπτώσεις που υπάρχουν πληρωμές μέσω εμβασμάτων που δεν αφορούν όμως ενοίκια, αυτές πως θα ληφθούν υπόψη, ειδικά αν γίνονται με κατάθεση σε τραπεζικούς λογαριασμούς τραπεζών στις οποίες δεν έχει δικό του λογαριασμό ο φορολογούμενος, οπότε είναι αναγκασμένος να τις κάνει στο γκισέ αν δεν θέλει να χρεωθεί την τραπεζική προμήθεια εμβάσματος σε άλλη τράπεζα; Τέλος, υπάρχει μια πληθώρα αγορών, η οποία γίνεται σε σημεία που δεν υπάρχει δυνατότητα ηλεκτρονικής πληρωμής: λαϊκές αγορές, περίπτερα, τοπικοί σύλλογοι αθλητικοί ή πολιτιστικοί. Η αφαίρεση της εισφοράς αλληλεγγύης από το διαθέσιμο εισόδημα είναι ένα θετικό βήμα, αλλά θεωρώ ότι θα πρέπει να γίνουν κι άλλα. Άποψή μου είναι ότι το 30% θα πρέπει να υπολογίζεται στο καθαρό μετά φόρων εισόδημα, διότι αυτό είναι πρακτικά το πραγματικό του εισόδημα που διαθέτει προς κατανάλωση. Ο φόρος εισοδήματος, ειδικά για τους μισθωτούς, δεν περνάει καν από τη τσέπη τους, με ποια λογική να θεωρείτε εισόδημα προς κατανάλωση;