Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ»Άρθρο 32 Τροποποίηση των περιπτ. 1, 3, 4, 7, 9 και 15 της υποπαρ. Α2 της παρ. Α του πρώτου άρθρου του ν. 4152/2013 για την αύξηση των δόσεων της πάγιας ρύθμισηςΣχόλιο του χρήστη Στάμος | 8 Νοεμβρίου 2019, 14:33
Ένας απο τους λόγους για τους οποίους ακόμα και η ρύθμιση των 120 δόσεων δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα είναι πως δεν μπορεί να γίνει μερική ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα για οφειλές που εταιρείες ή φυσικά πρόσωπα έχουν προσφύγει στα φορολογικά δικαστήρια να μην επιθυμούν να εντάξουν αυτές τις οφειλές σε ρύθμιση ειδικά στην περίπτωση που υπάρχει αναστολή είσπραξης. Σε άμεση συνάφεια με το παραπάνω, θα πρέπει η διοίκηση να καταφέρει και να επαναδιαπραγματευτεί, τρόπον τινά, τις επίδικες υποθέσεις. Να αποσύρει εκ των προτέρων την υποστήριξή της σε υποθέσεις που προτάσσεται παραγραφή χωρίς να περιμένουν τα δύο μέρη μια απόφαση δικαστηρίου που θα καθυστερήσει σε κάθε περίπτωση και κυρίως να επαναυπολογσιτούν όσες υποθέσεις βρίσκονται στα φορολογικά δικαστήρια με εξωλογιστικό προσδιορισμό ο οποίος σε κάθε περίπτωση έχει δημιουργήσει τεράστιες και αδύνατον να εξυπηρετηθούν οφειλές. Τότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και κάθε ρύθμιση θα είναι επιτυχημένη καθώς ο φορολογούμενος θα μπορεί και κυρίως θα νιώθει πως πρέπει να ρυθμίσει και να εξοφλήσει τις οφειλές του. Να υπάρξει δηλαδή μια περαίωση εκκρεμών υποθέεων στα φορολογικά δικαστήρια.