Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ»Άρθρο 35 Τροποποίηση άρθρου 31 ν.2778/1999 για τον τρόπο φορολόγησης των εταιρειών που επενδύουν σε ακίνητη περιουσίαΣχόλιο του χρήστη ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΛΟΣ | 8 Νοεμβρίου 2019, 16:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΛΟΣ' | 8 Νοεμβρίου 2019, 16:56

    Η προωθούμενη ρύΘμιση είναι σαφώς προς τη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο θα πρέπει να διορθωθούν κάποιες αστοχίες που προκύπτουν από την επιλογή της συγκεκριμένης φορολογικής βάσης και οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με την ίδια τη φυσιογνωμία των εταιρειών επενδύσεων σε ακίνητη περιουσία (ΑΕΕΑΠ) ως εταιρείες που οφείλουν να παράγουν και να διανέμουν στους μετόχους τους υψηλά μερίσματα. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να εξαιρεθούν από τη φορολόγηση επί των επενδύσεων + διαθεσίμων: 1) τα ακίνητα υπό ανάπτυξη/κατασκευή/αποπεράτωση ή οποιυδήποτε είδους μετασκευή.Τα ακίνητα αυτά δεν παράγουν οποιασδήποτε μορφής εισόδημα, αντίθετα απαιτούν υψηλές κεφαλαιουχικές δαπάνες. Η επιβολή φόρου στην αγοραία αξία ενός ακινήτου, η οποία ειρήσθω αν παρόδω αυξάνεται όσο αυξάνονται οι κεφαλαιουχικές δαπάνες κατά την κατασκευαστική περίοδο, στην πραγματικότητα λειτουργεί ως φορολογικό αντικίνητρο για τη συμμετοχή των συγκεκριμένων εταιρειών σε μεγάλα αναπτυξιακά έργα, κάτι που στην ουσία του αποβαίνει σε βάρος της γενικότερης οικονομίας και ανάπτυξης, καθώς αυτοπεριορίζεται στην δραστηριότητά του ένα κλάδος με πολύ μεγάλη συγκέντρωση κεφαλαίων (ελάχιστο μετοχικό κεφάλαιο της ΑΕΕΑΠ 25 εκ ευρώ) και δυνατότητα υλοποίησης μεγάλης κλίμακας επενδύσεων. 2) τα ακίνητα τα οποία είναι για οποιονδήποτε λόγο κενά. Η επιβολή φόρου σε κενά ακίνητα ουσιαστικά αποθαρρύνει τις συγκεκριμένες εταιρείες απο το να επενδύουν σε εξαρχής κενά ακίνητα τα οποία θα προσπαθήσουν να εκμισθώσουν σε δεύτερο χρόνο. Το αποτέλεσμα είναι να στρέφονται σε εξαρχής μισθωμένα ακίνητα. Έτσι όμως, όπως εύλογα αντιλαμβάνονται όλοι, δεν βοηθείται να ανακάμψει η χειμαζόμενη αγορά ακινήτων. 3) τα χρηματικά διαθέσιμα. Δεν υπάρχει καμία απολύτως λογική στο να επιβάλλεται φόρος σε μετρητά τα οποία συγκεντρώνονται είτε από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου είτε απο τραπεζικό δανεισμό και τα οποία ούτως ή άλλως οφείλουν να επενδυθούν σε ακίνητη περιουσία σύμφωνα με τον καταστατικό νόμο των εταιρειών αυτών. Και στην περίπτωση αυτή, η συγκεκριμένη φορολογική αντιμετώπιση απολήγει σε έντονα αντιαναπτυξιακό αποτέλεσμα, αφού πάλι αποθαρρύνεται η συσσώρευση κεφαλαίου για επενδυτικούς σκοπούς και δη για μεγάλες αναπτύξεις που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.