Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'B. Παπακώστας' | 10 Νοεμβρίου 2019, 20:51

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κατά την άποψή μου, η διάταξη αυτή είναι αντιαναπτυξιακή, αντισυνταγματική και βαθύτατα αντιδημοκρατική. 1) Αντιαναπτυξιακή, γιατί «ποινικοποιεί» με 22% την αποταμίευση. Όμως έτσι περιορίζονται και τα διαθέσιμα κεφάλαια (από το εσωτερικό) για την πραγματοποίηση επενδύσεων. Εξαρτάσαι ακόμη περισσότερο από την εισαγωγή κεφαλαίων από το εξωτερικό που δεν είναι βέβαιο ότι θα έρθουν. 2) Αντισυνταγματική, γιατί με ποιο δικαίωμα το κράτος εξαναγκάζει τον πολίτη να δαπανήσει το 30% του προ φόρου εισοδήματός του (φόρου εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας κλπ), ποσοστό πολύ περισσότερο στο καθαρό εισόδημα, αλλιώς του επιβάλλει επιπλέον φόρο 22%; Επομένως, παρεμβαίνει με υποχρεωτικό τρόπο στη διαχείριση των οικονομικών του καταπατώντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του. Και είναι επιπλέον φόρος γιατί αποσυνδέεται πλέον από το αφορολόγητο. Ταυτόχρονα δημιουργεί 2 ευρώ με διαφορετική αξία στη χρήση τους: το «ηλεκτρονικό» και το «μετρητό». Είναι σύννομο κάτι τέτοιο; Δεν αντίκειται στους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που εκδίδει το νόμισμα και το θέτει σε υποχρεωτική αποδοχή; Παρόμοια, πως είναι δυνατό να τίθεται όριο χρήσης μετρητών τα €300 όταν εξακολουθεί να κυκλοφορεί νόμιμα (και χωρίς χρονικό περιορισμό) το χαρτονόμισμα των €500; 3) Αντιδημοκρατική, γιατί ανοίγει το δρόμο στο κράτος μελλοντικά να γνωρίζει τα πάντα για τις συνήθειες, τις προτιμήσεις αλλά και τα «πιστεύω» του καθενός (π.χ. μέσω της αγοράς βιβλίου, εφημερίδας κλπ). Γιατί μόνο ένα βήμα απομένει: αυτό του να γνωστοποιούν οι εταιρείες καρτών και οι τράπεζες στο κράτος όχι μόνο το σύνολο (όπως γίνεται σήμερα) αλλά και τα είδη που αγοράζονται. Έτσι, μελλοντικά δεν θα μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα εάν κάποιος δεν είναι «δικός μας», απλά να μπλοκάρεται προσωρινά και προς συμμόρφωση η κάρτα του, κάτι που βεβαίως δεν θα μπορεί να συμβεί εάν υπάρχουν μετρητά. Γιατί, λοιπόν, ανοίγετε διάπλατα την πόρτα προς σε αυτήν την κατεύθυνση (του «μεγάλου αδερφού») θέτοντας σε κίνδυνο την προσωπική ελευθερία ιδίως των επόμενων γενεών; Εν τέλει, μία τέτοια διάταξη, που δεν συναντάται από όσο γνωρίζω πουθενά αλλού στον κόσμο, πως είναι δυνατόν να προωθείται από μία φιλελεύθερη και σύγχρονων αντιλήψεων κυβέρνηση;