Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ»Άρθρο 04 Τροποποίηση άρθρου 13 ΚΦΕ για τις παροχές σε είδοςΣχόλιο του χρήστη ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ | 12 Νοεμβρίου 2019, 18:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ' | 12 Νοεμβρίου 2019, 18:23

    ΑΔΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΕΤΑΙΡΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ! Από τον Δεκέμβριο του 2016 με το νόμο 4446 άρθρο 99 επιβλήθηκε στους απλούς ιδιώτες εργαζόμενους ένας ακόμη άδικος φόρος για το αυτοκίνητο που τους δίνουν οι εταιρείες για να κάνουν τις δουλειές των εταιρειών – εργοδοτών. Είναι υποχρέωση των εργαζομένων να έχουν το αυτοκίνητο που τους δίνει ο εργοδότης τους. Είναι αναγκαίο ΕΡΓΑΛΕΙΟ για να κάνουν την δουλειά τους. Είναι επίσης διάκριση σοβαρή και άδικη γιατί επιβάλλεται μόνο στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ενώ εξαιρούνται όλες οι περιπτώσεις γενικότερα του δημόσιου τομέα. Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις όπου οι εργαζόμενοι για να κάνουν την δουλειά τους πρέπει να διανύσουν καθημερινά σχεδόν, σε μια συνηθισμένη μέρα 150 έως 250 χιλιόμετρα. Σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και 400 - 500 χιλιόμετρα. Φορολογεί το κράτος τον εργαζόμενο για ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ δίχως το οποίο είναι αδύνατον να εργαστεί! Θεωρεί και καταλογίζει ως εισόδημα στον εργαζόμενο το αυτοκίνητο της δουλειάς του, που ανήκει στον εργοδότη του και για το οποίο έχουν πληρωθεί και πληρώνονται ένας σωρός φόροι. Το κράτος θα έπρεπε να εξασφαλίσει στον εργαζόμενο τις προϋποθέσεις για ασφαλή εργασία. Κάνει όμως το αντίθετο και αδιαφορεί για τους κινδύνους και τις επιπτώσεις στην υγεία του απλού εργαζόμενου που μπορεί στους δρόμους που οδηγεί συνεχώς ανά πάσα ώρα και στιγμή να εμπλακεί σε τροχαίο με τίμημα ακόμη και τη ζωή του. ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΟΥΤΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για άσκηση εργασίας. Είναι υποχρεωμένος ο εργαζόμενος να το έχει για να πάει στη δουλειά που τον στέλνει ο εργοδότης του. Θα έπρεπε να δίνονται φοροαπαλλαγές και κίνητρα σε εργοδότες και εργαζόμενους για την απόκτηση αυτοκινήτων με ειδικές προδιαγραφές. Αυτοκινήτων με υψηλή βαθμολογία ασφάλειας και με χαμηλές εκπομπές καυσαερίων. Αντίθετα έχουμε το φαινόμενο να είναι τόσο επαχθής ο φόρος ενός μικρομεσαίου εταιρικού αυτοκινήτου εργασίας ώστε σήμερα εργαζόμενοι να χάνουν από 300 έως και 2000 ευρώ από το εισόδημά τους. Έναν ολόκληρο μισθό το χρόνο. Υπάρχει απόφαση διοικητικού πρωτοδικείου (8631/2107 ΔΙΟΙΚ. ΠΡΩΤ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΕ ΤΜΗΜΑ) που δικαιώνει εργαζόμενο το 2017 από τον άδικο φόρο. Άλλωστε έχουμε φορολόγηση και πληρωμή φόρου για μια «παροχή – αυτοκίνητο» που δεν είναι πραγματική προσαύξησή μισθού ούτε και δημιουργεί κάποια ουσιαστική βελτίωση στον τρόπο ζωής του εργαζόμενου. Αντίθετα είναι επιφορτισμένος ο εργαζόμενος να φροντίζει για την ασφάλειά του και την καλή του συντήρηση ώστε πάντα να είναι σε πλήρη ετοιμότητα για χρήση σαν εργαλείο δουλειάς που είναι. Σήμερα είναι ευκαιρία ενόψει των φορολογικών αλλαγών που ετοιμάζει η νέα κυβέρνηση να δείξει ότι κατανοεί το σοβαρό πρόβλημα των εργαζομένων. Να επαναφέρει τις ρυθμίσεις της παραγράφου 2, του άρθρου 13 του νόμου 4172/2013, όπως αυτές είχαν διευκρινιστεί με την ΠΟΛ 1219/6,10,2014. Μάλιστα από τις 7/7/2017 τριάντα τρείς (33) βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είχαν καταθέσει ερώτηση (αρ.7032) και ζητούσαν να καταργηθεί αυτός ο άδικος φόρος. Μεταξύ τους ήταν και οι νυν Υπουργοί Ν. Μηταράκης και Α. Βεζυρόπουλος. Τότε ο αρμόδιος υπουργός δεν απάντησε ποτέ.