Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ»ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ – Άρθρο 01 – Τροποποίηση άρθρου 4 ΚΦΕ για τη φορολογική κατοικίαΣχόλιο του χρήστη ΜΑΡΙΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ | 12 Νοεμβρίου 2019, 20:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ' | 12 Νοεμβρίου 2019, 20:54

    Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να εκφράσω την δυσαρέσκεια και την διαμαρτυρία μου για ένα βασικό κενό στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο ως προς την φορολόγηση των επιχειρήσεων που αυτό το διάστημα βρίσκεται σε διαβούλευση. Καταρχάς το σύνολο της επιχειρηματικής κοινότητας, ανεξαρτήτως μεγέθους αναγνωρίζει τον θετικό χαρακτήρα των ενεργειών σας, καθώς όλα τα προηγούμενα χρόνια η φορολόγηση ήταν υπέρμετρη και ασφυκτική· σε βαθμό που δεν υπήρχαν περιθώρια για επενδύσεις σε νέο εξοπλισμό και τεχνολογίες που θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα τους σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, επιχειρηματική δραστηριότητα δεν ασκούν αποκλειστικά οι κεφαλαιουχικές και οι προσωπικές εταιρίες, αλλά και οι ατομικές επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Γιατί λοιπόν να υπάρχει διαφορετική φορολογική αντιμετώπιση; Η φορολόγηση τους θα έπρεπε να είναι ίδια, ήτοι οι φορολογικοί συντελεστές με τους οποίους φορολογούνται οι προσωπικές και οι κεφαλαιουχικές εταιρίες να ισχύουν και για τις ατομικές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Έξαλλου, το λογιστικό σύστημα διαχωρίζεται μόνο σε απλογραφικό και διπλογραφικό, με τις ατομικές επιχειρήσεις, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις προσωπικές εταιρίες να εντάσσονται στην ίδια κατηγορία (απλογραφικό λογιστικό σύστημα). Η μείωση του φορολογικού συντελεστή από 22% σε 9% για εισοδήματα έως 10.000,00€ στις ατομικές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες θα ευνοήσει μόνο αυτούς που το εισόδημα τους φτάνει μέχρι εκείνο το επίπεδο, αυτούς που λειτουργούν στην «αφάνεια» του συστήματος και αποκρύπτουν την πλειοψηφία των εισοδημάτων τους εμφανίζοντας μόνο τα ελάχιστα δυνατά για την κάλυψη των τεκμηρίων διαβίωσης και οι οποίοι ουσιαστικά παρά τις συνεχείς εξαγγελίες ουδέποτε ελέγχονται από τις φορολογικές αρχές. Τι συμβαίνει όμως αν μια υγιής ατομική επιχείρηση με εξαγωγική δραστηριότητα έχει καθαρά εισοδήματα στο τέλος της χρήσης άνω των 40.000,00€; Τότε, λαμβάνοντας υπόψη την νέα προτεινόμενη κλίμακα, αν για παράδειγμα είχε κέρδη 50.000,00€ μόνο ο βασικός φόρος εισοδήματος θα ανερχόταν στις 13.900,00€ (27,8% του εισοδήματος, δηλαδή μεγαλύτερος από τον φορολογικό συντελεστή των εταιριών όλων των υπόλοιπων νομικών μορφών) πλέον της εισφοράς αλληλεγγύης, του τέλους επιτηδεύματος, της 100% προκαταβολής του φόρου εισοδήματος για το επόμενο έτος και των λοιπών φόρων. Φυσικά όσο το εισόδημα αυξάνεται, κλιμακωτά αυξάνεται και ο φόρος με τον βασικό φόρο να φτάνει το 45% και την συνολική φορολογία να αυξάνεται γεωμετρικά με αποτέλεσμα ανεξάρτητα πόσα κέρδη επιτυγχάνει, το τελικό εισόδημα μετά φόρων που απομένει να είναι λίγο περισσότερο από 15.000,00€! Και αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι πρόκειται για επιχειρηματική δραστηριότητα με τα κέρδη αυτά να πρέπει να επανεπενδυθούν σε νέο εξοπλισμό, υποδομές και τεχνολογίες ή σε αύξηση και εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού, προκειμένου να μπορέσει να ανταγωνιστεί εταιρίες με σταθερό φορολογικό συντελεστή είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό, με τις τελευταίες να λειτουργούν σε περιβάλλον φιλικό στην επιχειρηματικότητα, με σταθερά χαμηλούς και ανταποδοτικούς φορολογικούς συντελεστές και χαμηλό κόστος χρηματοδότησης. Πέρα από αυτό με τα κέρδη αυτά θα πρέπει να καλυφθούν και οι προσωπικές – οικογενειακές ανάγκες του επιχειρηματία. Η υπέρμετρη ωστόσο φορολόγηση δεν επιτρέπει τίποτα από αυτά και οι επιχειρηματίες αυτοί καλούνται να επιβιώσουν υπό ασφυκτικές συνθήκες. Κάποιος εύλογα θα μπορούσε να διερωτηθεί για ποιο λόγο μια ατομική επιχείρηση δεν αλλάζει νομική μορφή προκειμένου όχι μόνο να ωφεληθεί από την καλύτερη φορολογία, αλλά και να μην θέτει σε κίνδυνο το σύνολο της περιουσίας του ιδιοκτήτη. Εξάλλου η λογική της ατομικής επιχείρησης είναι για πάρα πολύ μικρές επιχειρήσεις. Η απάντηση είναι απλή. Η ελληνική νομοθεσία δεν προβλέπει την μετατροπή ατομικής επιχείρησης σε άλλη νομική μορφή και αυτό γιατί το ΑΦΜ της επιχείρησης ταυτίζεται με αυτό του επιχειρηματία. Ουσιαστικά θα πρέπει να κλείσει η ατομική επιχείρηση και να συσταθεί μια νέα εταιρία με κάποια άλλη νομική μορφή και διαφορικό ΑΦΜ. Αυτό όμως δημιουργεί προβλήματα που δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Το βασικότερο εκ των οποίων είναι στα επιχειρηματικά προγράμματα του ΕΣΠΑ, τα οποία επιτρέπουν την αλλαγή νομικής μορφής, αλλά μόνο αν διατηρείτε το ίδιο ΑΦΜ – κάτι που όπως προαναφέραμε δεν ισχύει με την μετατροπή ατομικών επιχειρήσεων. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε ίσως να ξεπεραστεί το εμπόδιο αυτό είναι η ανωτέρα βία, δηλαδή ο θάνατος ή συνταξιοδότηση του ιδιοκτήτη (ίσως λόγω κάποιου προβλήματος υγείας). Σε αντίθετη περίπτωση, η επιχείρηση θα πρέπει να μείνει εκτός οποιουδήποτε τέτοιου είδους επενδυτικού προγράμματος για τουλάχιστον μια πενταετία από την τελευταία ένταξη της ή τριετία από την ολοκλήρωση του επενδυτικού αυτού σχεδίου. Αυτό ωστόσο θα είχε πολύ τραγικές συνέπειες για το μέλλον της πόσο μάλλον αν ο κλάδος στον οποίο δραστηριοποιείται είναι εντάσεως κεφαλαίου και ο εξοπλισμός απαξιώνεται με γρήγορους ρυθμούς, καθώς θα την οδηγήσει σε στασιμότητα ή και πλήρη απαξίωση. Στην περίπτωση που επιλέξετε να εξομοιώσετε την φορολόγηση των ατομικών επιχειρήσεων με αυτές των υπόλοιπων νομικών μορφών ή τουλάχιστον διευκολύνετε/ επιτρέψετε την μετατροπή τους σε προσωπικές ή κεφαλαιουχικές εταιρίες τα οφέλη που θα υπάρξουν θα είναι πολλαπλά. Καταρχάς οι επιχειρήσεις αυτές θα έχουν μεγαλύτερο κίνητρο για αύξηση των πωλήσεων και των κερδών τους. Αυτό σημαίνει σε περίπτωση μιας επιχείρησης με εγχώρια δραστηριότητα μεγαλύτερη είσπραξη και απόδοση ΦΠΑ στο κράτος, ενώ σε περίπτωση μιας επιχείρησης με εξαγωγική δραστηριότητα είσοδος ξένου εισοδήματος στην Ελλάδα. Φυσικά και οι φόροι επί των καθαρών κερδών θα είναι μεγαλύτεροι. Επιπρόσθετα, θα υπάρξει ανάγκη για νέες θέσεις απασχόλησης, οι οποίες κατά βάσει θα καλυφθούν από νέους, περιορίζοντας έτσι το brain drain. Αυτό φυσικά σημαίνει τόσο αύξηση της κατανάλωσης και του ΑΕΠ, όσο και διεύρυνση της φορολογικής βάσης και αύξηση των κρατικών εσόδων. Τέλος, οι επιχειρήσεις αυτές θα έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα να προβαίνουν σε επενδύσεις, να υιοθετούν καινοτομίες, να εξελίσσονται και να διαφοροποιούνται έναντι του ανταγωνισμού δημιουργώντας ευκαιρίες για περεταίρω εξέλιξη. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να προσθέσω ότι η πλειονότητα των επιχειρήσεων αυτών είναι οικογενειακές επιχειρήσεις, οι οποίες στήριξαν την ελληνική οικονομία καθ’ όλη την διάρκεια της οικονομικής κρίσης, δεν μετέφεραν την έδρα τους σε κάποιο αλλοδαπό κράτος με πολύ πιο ανταγωνιστικούς φορολογικούς συντελεστές και φιλικό προς την επιχειρηματικότητα περιβάλλον και δεν υιοθέτησαν πρακτικές φοροδιαφυγής. Μάλιστα οι επιχειρήσεις αυτές μέχρι σήμερα αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, προσφέροντας περισσότερες θέσεις απασχόλησης, στηρίζοντας ή ακόμα ενισχύοντας σημαντικά το ΑΕΠ της χώρας μας. Εν κατακλείδι θα ήθελα να αιτηθώ την επανεξέταση του φορολογικού νομοσχεδίου ή την επίλυση αυτού του βασικού ζητήματος της αλλαγής νομικής μορφής για τις ατομικές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες χωρίς εμπόδια.