Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ»Άρθρο 15 Τροποποίηση άρθρου 26 ΚΦΕ για τη διαγραφή επισφαλών απαιτήσεων ποσών μικρού ύψουςΣχόλιο του χρήστη «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ και ΟΔΟΙ ΜΕ ΔΙΟΔΙΑ» (“HELLASTRON”) | 14 Νοεμβρίου 2019, 17:28
  • Σχόλιο του χρήστη '«ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ και ΟΔΟΙ ΜΕ ΔΙΟΔΙΑ» (“HELLASTRON”)' | 14 Νοεμβρίου 2019, 17:28

    Σχόλια επί του άρθρου 15 από τους Παραχωρησιούχους/μέλη του Φορέα «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ και ΟΔΟΙ ΜΕ ΔΙΟΔΙΑ» (“HELLASTRON”): AΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ Α.Ε., ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε., ΝΕΑ ΟΔΟΣ Α.Ε., ΜΟΡΕΑΣ Α.Ε., ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ Α.Ε., ΟΔΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Α.Ε. ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε Ως Παραχωρησιούχοι των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων Ελλάδος έχουμε κοινοποιήσει στο Υπουργείο Οικονομικών από το 2016 τις επιστολές υπ’ αριθμ. 00224/8.11.2016, 00229/11.11.2016 και 04869/25.09.2018 με τις οποίες ενημερώσαμε για το σύνολο των απαιτήσεων μικροποσών, τα οποία παραμένουν ανεξόφλητα για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους και αιτηθήκαμε τη φορολογική αναγνώριση της διαγραφής τους χωρίς να απαιτείται η ανάληψη των κατά νόμο ενεργειών, ή εναλλακτικά τον καθορισμό ανώτατης αξίας επισφαλειών που θα εκπίπτει όπως ίσχυε ιστορικά με τον προηγούμενο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. Τα ζητήματα που ανακύπτουν με την προτεινόμενη τροποποίηση της παρ. 4 του άρθρου 26 του Ν.4172/2013, μπορούν να συνοψιστούν στα εξής: • Το όριο των 300 ευρώ ανά αντισυμβαλλόμενο, ως ανώτατη αξία επισφαλειών που μπορεί να διαγραφεί χωρίς ανάληψη νομικών ενεργειών, είναι ιδιαίτερα χαμηλό, καθώς οι απαιτήσεις «μικροποσών» στο σύνολό τους προσεγγίζουν το ποσό των 1.000 ευρώ. Λαμβάνοντας υπόψη και το ελάχιστο κόστος που απαιτείται προκειμένου να αναληφθούν οι όποιες νομικές ενέργειες ανά αντισυμβαλλόμενο, προτείνουμε την αύξηση του ορίου αυτού τουλάχιστον στο ποσό των 1.000 ευρώ ανά αντισυμβαλλόμενο, όπως άλλωστε ίσχυε ιστορικά με τον προηγούμενο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (άρθρο 31 παρ. 1 περ. θ’ του Ν.2238/1994). • Η προϋπόθεση της αποδεδειγμένης γνωστοποίησης στους οφειλέτες της διαγραφής της οφειλής τους, είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμοστεί στην περίπτωσή μας καθώς η πλειονότητα των οφειλετών ανήκει στην κατηγορία των φυσικών προσώπων που πραγματοποιούν διελεύσεις από τους αυτοκινητοδρόμους. Περαιτέρω, οποιαδήποτε γνωστοποίηση σε αυτούς δεν έχει κανένα φορολογικό/εισπρακτικό ενδιαφέρον για το Δημόσιο, όπως θα είχε για παράδειγμα η σχετική γνωστοποίηση σε επίπεδο επιτηδευματία/νομικού προσώπου όπου το διαγεγραμμένο ποσό θα συνιστούσε φορολογητέο έσοδο για αυτόν. Θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε και εμπορικούς λόγους άρσης του εν λόγω περιορισμού καθώς μια τέτοιου είδους ενέργεια γνωστοποίησης στον οφειλέτη είναι πιθανό να αποτελέσει κίνητρο για τη συστηματική μη καταβολή του τέλους διοδίων. Να σημειώσουμε ότι, αντίθετα με τη δυνατότητα που έχουν οι κοινές εμπορικές επιχειρήσεις της επιλογής των αντισυμβαλλομένων τους (επιλογή μη περαιτέρω συνεργασίας με οφειλέτες), αντίθετα οι Παραχωρησιούχοι δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε, σε περίπτωση διαπίστωσης επαναλαμβανόμενης παράβασης, τη διέλευση από τους σταθμούς των διοδίων μας. • Καταλαβαίνουμε ότι ο περιορισμός της ετήσιας διαγραφής απαιτήσεων ποσοστού 10% επί του συνόλου του οφειλόμενου υπολοίπου αυτών στο τέλος της χρήσης αναφέρεται αποκλειστικά σε επισφαλείς απαιτήσεις εμπορικών πελατών (όπου υπάρχει διακριτή λογιστική παρακολούθηση αυτών ανά καρτέλα Πελάτη) κι όχι σε πελάτες λιανικής/τελικούς καταναλωτές, με τους οποίους εξομοιώνονται οι οφειλέτες στην περίπτωσή μας και για τους οποίους δεν προκύπτουν ανοικτά υπόλοιπα στο τέλος της χρήσης. Στη βάση αυτή, παρακαλούμε όπως επιβεβαιώσετε ότι στις επισφαλείς απαιτήσεις που προέρχονται από πελάτες λιανικής/τελικούς καταναλωτές δεν υφίσταται ποσοτικός περιορισμός διαγραφής αυτών ανά φορολογικό έτος, εφόσον πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος. Οι ως άνω προτεινόμενες τροποποιήσεις κρίνονται απαραίτητες προκειμένου να μπορεί η εν λόγω διάταξη περί διαγραφής επισφαλών απαιτήσεων μικροποσών χωρίς την ανάληψη νομικών ενεργειών να έχει πρακτική εφαρμογή στην περίπτωση των Παραχωρησιούχων.