Αρχική Κώδικας Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης ΕυκαιρίαςΆρθρο 01 – Σκοπός της πτώχευσηςΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Κισανάκης | 31 Αυγούστου 2020, 20:51
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
'Ως αυστηρά προσωπική άποψη και όχι κατ' ανάγκη υιοθέτησης αυτής, θέλω να επισημάνω στην Δικαιοσύνη, αλλά και στην λαϊκή κοινή γνώμη, ορισμένα στοιχεία, που με οδήγησαν να προβώ σε αυτή την αναφορά, αποκλειστικά για προληπτικούς πλέον λόγους. Είναι γεγονός ότι ούτε ο λαός, αλλά ούτε και οι κυβερνώντες, θέλησαν, αποσκοπούσαν, συνέβαλαν στην σήμερον κατάσταση, από πρόθεση δόλου για εύκολο πλουτισμό. Όλα ήταν σε σταθερή ανοδική πορεία, αλλά χωρίς αντίμετρα και εξασφαλίσεις, για τον ανά πάσα στιγμή οικονομικό πόλεμο, που συχνά-πυκνά προκαλούν οι λεγόμενες “αγορές”, όπως και έχουν ήδη καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία, πολλών μα πάρα πολλών άλλων χωρών. Η Ελλάδα έχει αντισταθεί μεν σε αυτόν τον πόλεμο, καταφέρνοντας να επιτύχει την διατήρηση της κοινής ειρήνης, την πλήρη αλληλεγγύη, αλλά και το Δημοκρατικό πολίτευμα, ευελπιστώντας σε μια νέα αειφόρο ανάπτυξη, με κύριους στόχους την απάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας. Σε καμία περίπτωση όμως αναίμακτα, όπως έχουν αποτυπωθεί στα έως σήμερα στοιχεία, για τα κρούσματα των “αυτόχειρων” συμπολιτών μας, με υπέρμετρα μεγάλο αριθμό από άλλοτε. Οι “αγορές” δεν είχαν και ούτε πρόκειται να έχουν, καμία απολύτως σχέση, με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και γενικά με την ζωή, εφόσον αυτού καθ' αυτού, δεν πρόκειται αυτά να γίνουν ποτέ “αντικείμενο εμπράγματου δικαίου”, αποφέροντας οικονομικά ωφέλει. Η Δημοκρατία, η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, το δίκαιο μέσω της καταδολίευσης των νόμων, τα επιχειρήματα, τα δικονομικά μέσα, επιτρέπουν την δυνατότητα του νόμου του ισχυρού, να επιβάλει το ”ουδείς ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίον αυτού”, επιτυχάνοντος έστω και αργά την επιβολή της βούλησής του, ανεξαρτήτου κόστους, έχοντας σίγουρες τις όποιες υπέρ-πολλαπλάσιες απολαβές στο απώτερο μέλλον. Ως σκεπτόμενος πολίτης, με πίστη στα ιερά της πατρίδας μου, αλλά και εις έναν Θεό, δηλώνω απερίφραστα και αμετάκλητα, ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μου: 1] Καμία απολύτως καθυστέρηση, στην εφαρμογή του νόμου, για καταγγελίες των συμβάσεων δανείων, δεν έγινε για “ανθρωπιστικούς λόγους”, πλην του νόμου Κατσέλη, αλλά αποκλειστικά για την μακροπρόθεσμη “εξαΰλωση “ των “αντικειμένων εμπράγματου δικαίου”, με δόλο. 2] Καμία απολύτως δήλωση, από όπου και εάν προέρχεται, δεν αποσκοπεί στην πραγματική εφαρμογή της αναλογικότητας, στις συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, αφού το εκχωρηθέν προϊόν εξανεμίστηκε, με τους τόκους, αλλά και το εγγυοδοτούμενο προϊόν εξαϋλώθηκε. 3] Η δήλωση ότι μόνο οι “ συστηματικοί κακοπληρωτές” θα υποστούν τις συνέπειες, από όπου και εάν προέρχεται, δεν είναι για τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που η ίδια η κοινωνία έχει πλέον κουραστεί, να του προσφέρει την αλληλεγγύη της και την υπεράσπισή της, για να μην χάσει το βιος του, ανεξάρτητα εάν αυτό προϋπήρχε της κρίσης και δεν είχε καμία σχέση με τον μετέπειτα ή παράλληλο δανεισμό του, αλλά το σύνολο των εχόντων περιουσιακά στοιχεία. Αποκλειστικά και μόνο γιατί είναι αυτονόητο ότι η ατομική περιουσία δεν μπορεί να επιφέρει κανένα κέρδος, σε αντίθεση με την δημιουργία εταιριών “διαχείρισης ακινήτων” όπου εκεί το κέρδος, είναι σε μόνιμη και καθόλα νόμιμη βάση τεράστιο, αλλά και με λιγότερες έως μηδενικές επιπτώσεις για τους επενδυτές. Το ανθρώπινο όνειρο για το δικό του σπίτι!, είναι παγκόσμιο και υπολογίσιμο για τις "αγορές", επιφέροντας μεγάλο ετήσιο οικονομικό κύκλο εργασιών. Απλουστεύοντας παράλληλα και τις λοιπές νομικές διαδικασίες, αφού αυτές οι συναλλαγές μπορούν να γίνουν ευκολότερες και απλούστερες με συμφωνητικά ή συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, αλλά και με την μέθοδο των ''χρηματοδοτικών μισθώσεων''... 4] Η δήλωση “συστηματικός κακοπληρωτής”, είναι το “όχημα” του ακραίου διχασμού της λαϊκής κοινής γνώμης, για την ισοπέδωση των αισθημάτων του, την αλλαγή της αντίληψής του για τον συμπολίτη του, την πλήρη χαλιναγώγηση των αντιδράσεών του, θεωρώντας πλέον επιτρεπτό και αναγκαίο την επιβολή των συνεπειών σε όλους αυτούς, που στο κάτω-κάτω έχουν χρεωθεί, αγνοώντας εν' ολίγοις, ότι θα δημιουργήσει νομικό προηγούμενο, με τον επόμενο στην σειρά, τον εαυτό του, στις αδηφάγες ορέξεις της “αγοράς”. 5] Η δήλωση “συστηματικός κακοπληρωτής”, προϊδεάζει μεν ότι θα εφαρμοστεί το μέτρο της αναλογικότητας, αλλά στα λόγια, γιατί στην πράξη, μόνο όσοι δεν εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους, πριν το ξέσπασμα του ''πολέμου'' της οικονομικής κρίσης, αλλά και της ανθρωπιστικής κρίσης, είναι ξεκάθαρα οι κακοπληρωτές. Πράγμα που γνωρίζουν πολύ καλά οι εμπλεκόμενοι, αλλά δεν το αναφέρουν, γιατί με τα δικονομικά μέσα και επιχειρήματα, θα καταφέρουν να “ξεγυμνώσουν” όλη την Ελλάδα, κάνοντας τους “αυτόχειρες” υπέρ-πολλαπλάσιους από το σήμερα, αλλά σταδιακά και ήσυχα.... Με σεβασμό, Ιωάννης Κισανάκης