Αρχική Κώδικας Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης ΕυκαιρίαςΆρθρο 166 – Ρυθμίσεις για ευάλωτους οφειλέτες και σχετικές προστασίεςΣχόλιο του χρήστη ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 09:44
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Για ποιες εύλογες δαπάνες διαβίωσης μιλάτε ; Αυτές που καθορίζονται σε ένα γελοία ανεπαρκές ύψος ; Είναι κοροιδία όταν για ένα μισθωτό ή συνταξιούχο, που δεν μπορεί να κρύψει τίποτε, απαιτείται υποχρεωτικά κατανάλωση ποσοστού 30% του εισοδήματος του μόνο για ηλεκτρονικές δαπάνες (χώρια τις διάφορες μη ηλεκτρονικές με μετρητά για τα πιο μικρά συνήθως ποσά) αλλιώς χάνει το αφορολόγητο. Με την αντιφατική αυτή τακτική αντί να μειώνονται τα χρέη θα αυξάνονται γιατί θα δημιουργούνται και πρόσθετες οφειλές από φόρους, επειδή δεν θα επιτυγχάνεται το αφορολόγητο. Έτσι αν δεν αναπροσαρμοστεί γενναία το επίπεδο ευλόγων δαπανών και στον νόμο αυτό αλλά και σε όλη τη συναφή νομοθεσία (νόμο Κατσέλη κλπ) πολλοί οφειλέτες θα χρωστούν όχι μόνο στις τράπεζες και στο δημόσιο που ενδεχομένως δεν χρωστούσαν. Αυτό το υποχρεωτικό εκ του νόμου 30% δεν υπήρχε προηγουμένως σε κανένα νομοθετικό πλαίσιο. Συνεπώς πρέπει να συνυπολογίζεται-αθροίζεται στο ποσό των ευλόγων δαπανών. Διαφορετικά κατασκευάζετε νέα χρέη και κάνετε ανεπαρκείς ρυθμίσεις