Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωαννα Καλαντζακου' | 7 Σεπτεμβρίου 2020, 12:38

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Tο α.104 του σχεδίου προβλέπει ότι η απαλλαγή του εκπροσώπου αφορά μόνο τις οφειλές που προέκυψαν εντός της ύποπτης περιόδου και έξι μήνες προ αυτής. Οι επιχειρήσεις, όμως, που οδηγούνται σε πτώχευση έχουν πάντοτε οφειλές που ανατρέχουν σε πολύ μακρότερες χρονικές περιόδους, καθώς καμία επιχείρηση δεν παύει τις πληρωμές της «αμαχητί»: της πτώχευσης προηγείται πάντοτε μια παρατεταμένη προσπάθεια διάσωσης και εξυγίανσης. Όταν αυτή αποτυγχάνει, πολλές από τις υφιστάμενες οφειλές έχουν γεννηθεί ακόμη και πριν από αρκετά χρόνια, αλλά μέχρι την επέλευση της παύσης πληρωμών είχαν υπαχθεί σε ρύθμιση ή διακανονισμό. Το σχέδιο προβλέπει, παραδόξως, ότι η απαλλαγή καλύπτει τα χρέη μετά την παύση πληρωμών, όχι όμως τα παλαιότερα, παρότι αυτά εξυπηρετούνταν… Κατά συνέπεια, η διάταξη, ως έχει, πέραν του ότι συνιστά άνιση μεταχείριση των εκπροσώπων νομικών προσώπων σε σχέση με τα φυσικά πρόσωπα, θα έχει περιορισμένη αξία για τους διοικητές εταιρειών και άρα δεν θα επιφέρει το αποτέλεσμα που επιδιώκει ο νέος Κώδικας. Η απαλλαγή των εκπροσώπων πρέπει, λοιπόν, να επεκταθεί σε όλες τις πτωχευτικές υποχρεώσεις. Στη δε περίπτωση που οι εκπρόσωποι έχουν τυχόν παράσχει ατομικές εγγυήσεις για εταιρικά δάνεια, θα μπορούσε να προβλεφθεί ότι, με την εκποίηση της ατομικής περιουσίας που θα έχουν κατά χρόνο της πτώχευσης της εταιρείας, θα απαλλάσσονται από το υπόλοιπο των οφειλών. Διαφορετικά, θα αναγκάζονται οι εκπρόσωποι εταιρειών να πτωχεύουν και ως …άτομα, για να απαλλαγούν από τα χρέη των εταιρειών που τους βαρύνουν εκ του νόμου.