Αρχική Κώδικας Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης ΕυκαιρίαςΆρθρο 04 -Αρμόδιο πτωχευτικό δικαστήριο – ΔιαδικασίαΣχόλιο του χρήστη Ηλίας Μυριοκεφαλιτάκης | 10 Σεπτεμβρίου 2020, 01:34
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΠΡΟΣΟΧΗ!! Η διατύπωση της διάταξης του άρθρου 4 είναι παραπλανητική: Δίνει την εντύπωση στον αναγνώστη ότι αρμόδιο πτωχευτικό δικαστήριο παραμένει το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που παραδοσιακά ήταν το πρωτοβάθμιο δικαστήριο στο οποίο υπάγονταν οι εταιρικές διαφορές. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο, κατά γενική ομολογία, επιτυχώς, ήτοι χωρίς καθυστερήσεις και με ποιοτικές αποφάσεις που απένειμαν δικαιοσύνη, ανταποκρινόταν στο δικαιοδοτικό του έργο. Ωστόσο, μια προσεκτικότερη ανάγνωση του νομοσχεδίου μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι για το 95% των πτωχεύσεων αρμόδιο δικαστήριο θα είναι πλέον, όλως αιφνιδίως, το Ειρηνοδικείο!!! Πράγματι, το άρθρο 2 του Ν.4308/2014 στο οποίο η ανωτέρω διάταξη παραπέμπει αναφέρει επί λέξει ότι: «πολύ μικρές οντότητες είναι οι οντότητες οι οποίες κατά την ημερομηνία του ισολογισμού τους δεν υπερβαίνουν τα όρια δύο τουλάχιστον από τα ακόλουθα τρία κριτήρια: α) Σύνολο ενεργητικού (περιουσιακών στοιχείων): 350.000 ευρώ. β) Καθαρό ύψος κύκλου εργασιών: 700.000 ευρώ. γ) Μέσος όρος απασχολουμένων κατά τη διάρκεια της περιόδου: 10 άτομα». Το τελευταίο αυτό άρθρο κάθε άλλο παρά μια «πολύ μικρή οντότητα» περιγράφει. Ουσιαστικά το άρθρο αυτό δίνει τον ορισμό της μικρομεσαίας επιχείρησης, δηλαδή της κυρίαρχης επιχείρησης στην Ελλάδα, καθώς, ενδεικτικά αναφέρεται ότι, ελάχιστες επιχειρήσεις στην χώρα μας απασχολούν πάνω από 9 εργαζόμενους. Το άρθρο 99 του νομοσχεδίου αναφέρει ότι για τις πτωχεύσεις αυτές αρμόδιο δικαστήριο είναι το Ειρηνοδικείο, ενώ το άρθρο 59 αναφέρει ότι εισηγητής στην πτώχευση ορίζεται πρωτοδίκης ή ειρηνοδίκης κατά περίπτωση, δηλαδή στο 95% των πτωχεύσεων, που πλέον θα υπάγονται στα Ειρηνοδικεία, Εισηγητής της πτώχευσης θα ορίζεται Ειρηνοδίκης (!!!) και στο υπόλοιπο 5% Εισηγητής θα είναι Πρωτοδίκης. Τέλος, ας σημειωθεί ότι η μονομερής παρέμβαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, πρωτοφανής στα νομικά χρονικά, προβλέπεται σε 2 περιπτώσεις: ι) Στο άρθρο 99 παρ. 3 του νομοσχεδίου αναφέρεται πως με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης μπορεί να ορίζονται ότι τα Ειρηνοδικεία ορισμένων μόνο περιφερειών θα έχουν πτωχευτική αρμοδιότητα και να ρυθμίζονται ειδικότερα οι λοιπές περιφέρειες για τις οποίες τα δικαστήρια αυτά θα έχουν κατά τόπο αρμοδιότητα, θέματα οργάνωσης και στελέχωσής τους και κάθε άλλο ειδικό θέμα και σχετική λεπτομέρεια και ιι) στο επίμαχο άρθρο 4 παρ. 2 του νομοσχεδίου αναφέρεται πως με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, αναπροσαρμόζεται ο ποσοτικός προσδιορισμός για την καλύτερη κατανομή υποθέσεων μεταξύ των δικαστηρίων και την ταχύτερη αντιμετώπιση των υποθέσεων. Συνεπώς, τίθενται τα εξής εύλογα ερωτήματα: 1) Με αίτημα ποιου φορέα (λ.χ. δικηγορικού συλλόγου, δικαστικής ένωσης, εμπορικού επιμελητηρίου κλπ) και ύστερα από απόφαση ποιας νομοπαρασκευαστικής επιτροπής αποφασίστηκε αυτή η ριζική μεταφορά ύλης από τα Πολυμελή Πρωτοδικεία στα Ειρηνοδικεία; Ποιος, δηλαδή, είναι εκείνος που ζήτησε αυτή την αιφνίδια μεταφορά της ύλης, η οποία θα επιφέρει τεράστια αναστάτωση στον δικηγορικό, δικαστικό και εμπορικό κόσμο, που -προφανές είναι- μέχρι την ψήφιση του νομοσχεδίου σχεδόν κανείς δεν την έχει αντιληφθεί; 2) Για ποιο λόγο και στην βάση ποιας λογικής διαδικασίες που επί χρόνια υπάγονταν στο ανώτερο Δικαστήριο του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας να υπαχθούν ένα πρωινό στο κατώτερο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ούτε καν δηλαδή στο αμέσως επόμενο ιεραρχικά Δικαστήριο που είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο; 3) Για ποιον λόγο προτείνεται αυτή η ριζική μετατροπή των Ειρηνοδικείων από δικαστηρίων του απλού πολίτη που επέλυαν ειρηνικά κτηματικές, εργατικές, αυτοκινητιστικές διαφορές κλπ σε εμποροδικεία και η τόσο ριζική αλλαγή της ταυτότητάς τους; 4) Είναι έτοιμοι οι Ειρηνοδίκες να ανταποκριθούν στα νέα τους καθήκοντα; Πιο συγκεκριμένα, ποιος είναι ο μέσος όρος ηλικίας τους; Ποια είναι η εμπειρία τους στις πτωχεύσεις επιχειρήσεων; Βρίσκονται οι Ειρηνοδίκες σε θέση και σε ηλικία να μάθουν από την αρχή ένα τέτοιο νέο αντικείμενο; Αρκεί η εκπαίδευση που θα λάβουν (αν θα την λάβουν) μέχρι τον Γενάρη για να εκδικάσουν σχεδόν το σύνολο των πτωχεύσεων της χώρας μας, και δη σε μια περίοδο που λόγω της πανδημίας και της κρίσης που έχει επιφέρει στην αγορά τέτοιες αιτήσεις θα κατατεθούν μαζικά; 5) Πού απέτυχαν τα Πολυμελή Πρωτοδικεία στις πτωχεύσεις και τις διαδικασίες συνδιαλλαγής και, αν τα Πρωτοδικεία απέτυχαν, ποια εχέγγυα υπάρχουν ότι τα Ειρηνοδικεία θα μπορούσαν να ανταποκριθούν επιτυχώς στα νέα τους καθήκοντα; 6) Έχουν την κατάλληλη υποδομή τα Ειρηνοδικεία να τηρούν αρχεία; Ο δικηγόρος, που στο Πρωτοδικείο του Νομού του έβρισκε ό,τι ήθελε, για όποια πτώχευση ήθελε, μπορεί να μεταβαίνει και να δικάζει πτωχεύσεις εταιρειών στα διάσπαρτα ανά την Επικράτεια Ειρηνοδικεία, πολλά εκ των οποίων εδρεύουν σε απομακρυσμένα νησιά; 7) Ο θεσμός του Εισηγητή των πτωχεύσεων, για τον οποίον μόνο τυχαίο δεν είναι ότι ο Νομοθέτης δεκαετίες ολόκληρες επέλεξε τον ανώτερο Δικαστή του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας και στον οποίον με επιτυχία ανταποκρινόταν ο Πρόεδρος Πρωτοδικών, είναι εφικτό να υποστηριχθεί από μονοεδρικά, διεδρικά ή γενικότερα ολιγομελή Ειρηνοδικεία, τα οποία άλλωστε αποτελούν την πλειοψηφία; Πιο συγκεκριμένα, μπορεί ο Ειρηνοδίκης να ανταπεξέλθει στα καθήκοντα αυτά (λ.χ. παρακολούθηση του έργου του συνδίκου, επιμελής καθημερινή επίβλεψη στη συγκέντρωση και ρευστοποίηση της πτωχευτικής περιουσίας, στην οποία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται μισθώματα, σήματα και λοιπά άυλα περιουσιακά στοιχεία); Γιατί η αποκτηθείσα από τους Προέδρους Πρωτοδικών εμπειρία τόσων ετών, όχι μόνο δεν αξιοποιείται με το νέο νομοσχέδιο, αλλά κυριολεκτικά πάει χαμένη; 8) Υπάρχει η δυνατότητα καθημερινής μετάβασης του Ειρηνοδίκη, ο οποίος σε αντίθεση με τον Πρόεδρο Πρωτοδικών, θα συνεχίσει να χρεώνεται υποθέσεις και να μεταβαίνει σε κατ’ οίκον έρευνες στην έδρα του Δικαστηρίου του, ώστε να εκτελέσει ΚΑΙ καθήκοντα Εισηγητή πτωχεύσεων; 9) Στα μονοεδρικά Ειρηνοδικεία Εισηγητής των πτωχεύσεων και Δικαστής των πτωχεύσεων θα είναι το ίδιο πρόσωπο, που θα κάνει και κατ’ οίκον έρευνες και θα ασκεί και όλα τα υπόλοιπα καθήκοντα της αρμοδιότητάς του (εκδίκαση πολιτικών υποθέσεων, προανάκριση, συζήτηση προσωρινών διαταγών κλπ); Κι αν σε ένα νησί ο Ειρηνοδίκης μονοεδρικού Ειρηνοδικείου αναπληρώνει, λόγω πχ άδειας εγκυμοσύνης, την Ειρηνοδίκη του διπλανού μονοεδρικού Ειρηνοδικείου, σε ποιο από τα δύο Ειρηνοδικεία θα μεταβαίνει καθημερινά, ώστε να ασκήσει τα καθήκοντα του Εισηγητή των πτωχεύσεων; 10) Για ποια επιτάχυνση μιλάει το νομοσχέδιο, όταν στα Ειρηνοδικεία εκκρεμούν προς εκδίκαση 90.000 αιτήσεις του νόμου Κατσέλη; 11) Ταιριάζει σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος ο μικροβιολόγος Υπουργός Δικαιοσύνης να καθορίζει μονομερώς την αρμοδιότητα μεταξύ Ειρηνοδικείων και Πρωτοδικείων, και μάλιστα ανά περιοχή; Για ποια ασφάλεια δικαίου μιλάμε; Η εμπειρία έχει προ πολλού αποδείξει ότι η βίαιη και χωρίς ουσιαστική διαβούλευση αιφνιδιαστική ανακατανομή δικαστηριακής ύλης (λχ παρένθετη μητρότητα, αφαίρεση γονικής μέριμνας, εκδίκαση αιτήσεων για ορισμό προσωρινής διοίκησης εταιρειών από τα Ειρηνοδικεία, τα οποία σχεδόν αμέσως μετά την ψήφιση του 4055/2012 επέστρεψαν -και ορθώς- στα Πρωτοδικεία) επιφέρει πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που στην πραγματικότητα επιχειρούνται να επιλυθούν. Συμπερασματικά, προτείνεται η επαναφορά πρωτίστως στην κοινή λογική, η οποία, δυστυχώς εκλείπει από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και συγκεκριμένα: Α) Αρμόδιο πτωχευτικό δικαστήριο για κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έχει την εμπορική ιδιότητα να είναι το Πολυμελές Πρωτοδικείο και για τις υπόλοιπες περιπτώσεις, ήτοι για όσους στερούνται της εμπορικής ιδιότητας (λ.χ. έναν φουκαρά που πήρε ένα δανειάκι, αλλά έχασε την δουλειά του ή αρρώστησε και δεν μπορεί να ανταποκριθεί, αλλά θέλει, παραχωρώντας το σπίτι για την αγορά του οποίου έλαβε το επίμαχο στεγαστικό δάνειο, να κάνει μια νέα αρχή με μηδενικά χρέη) αρμόδιο να είναι το Ειρηνοδικείο, το οποίο άλλωστε διαθέτει και την εμπειρία εκδίκασης των υπερχρεωμένων. Β) Εισηγητής της πτώχευσης να είναι σε κάθε περίπτωση ο Πρόεδρος Πρωτοδικών, καθώς ο θεσμός αυτός παραμένει εντελώς άγνωστος τόσο για τους Ειρηνοδίκες όσο και για τους ηλικίας ακόμα και 30 ετών Πρωτοδίκες. Γ) Να αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα στον Υπουργό Δικαιοσύνης να κατανέμει την ύλη μεταξύ Πρωτοδικείων και Ειρηνοδικείων της ίδιας περιφέρειας, καθώς αυτό οδηγεί σε ανασφάλεια δικαίου, διάσπαση της ενότητας της νομολογίας, μα και σε άλλα πολύ επικίνδυνα μονοπάτια (λ.χ. «επιβράβευση» ενός «καλού» Πρωτοδικείου που κήρυξε παράνομη και καταχρηστική μια απεργία εργαζομένων με αφαίρεση αρμοδιότητας, «τιμωρία» ενός «κακού» Ειρηνοδικείου που κήρυξε αντισυνταγματικές τις τελευταίες μειώσεις μισθών και συντάξεων με προσθήκη μαζικών αιτήσεων πτώχευσης).