• Σχόλιο του χρήστη 'Άνθια Κορέλα' | 10 Σεπτεμβρίου 2020, 09:12

    Το «κοινωνικό» πρόσημο το οποίο ευαγγελίζεται το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το οποίο θα βοηθήσει τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες να αποφύγουν τις εξώσεις, παρέχοντάς τους δε τη δυνατότητα, κατόπιν 12ετίας τακτικών πληρωμών, να επανακτήσουν, κι έτσι, να διασώσουν την κύρια κατοικία τους, πάσχει σημαντικά, αφού αφορά μια απειροελάχιστα μικρή μερίδα στο σύνολο των συμπολιτών μας οφειλετών, καθώς τα κριτήρια του άρθρ. 3 του ν. 4472/2017 είναι εξαιρετικά αυστηρά κι αποκλειστικά. Δεν είναι νοητό να γίνεται λόγος για «κοινωνική ευαισθησία» όταν η πρόβλεψη του νόμου αφορά μόνον ένα – πραγματικά – απειροελάχιστο μέρος της κοινωνίας, στο οποίο κι εξαντλείται η εύνοια του νόμου. Σαφέστατα και πρέπει να πραγματοποιηθεί μία διεύρυνση των εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων, ώστε η ρύθμιση αυτή να έχει ουσιαστικό νόημα. Τα κριτήρια περί «ευάλωτων» νοικοκυριών, ως έχουν, μπορούν να διατηρηθούν ως κριτήρια οικονομικής ενίσχυσης υπό τη μορφή επιδόματος για το προβλεπόμενο μίσθωμα (που είναι και η φιλοσοφία του στεγαστικού επιδόματος), αλλά επ’ ουδενί δεν πρέπει να διατηρηθούν ως κριτήρια για την εν συνόλω ένταξη του εκάστοτε φυσικού προσώπου σε αυτές τις υποτιθέμενες «κοινωνικά ευαίσθητες» ρυθμίσεις. Προτείνουμε δηλαδή μία κλιμάκωση των κριτηρίων, ώστε να απευθύνονται οι διατάξεις σε μεγαλύτερο μέρος υπερχρεωμένων συμπολιτών μας και να δοθεί πραγματικά ευκαιρία στα νοικοκυριά να διασώσουν την κύρια κατοικία τους και να μην οδηγηθούν σε έξωση άνευ άλλου τινός – το οποίο διακυβεύεται με την ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου στην παρούσα του μορφή.