Αρχική Κώδικας Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης ΕυκαιρίαςΆρθρο 136 – Διαχειριστές αφερεγγυότητας – Προϋποθέσεις διορισμούΣχόλιο του χρήστη ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΛΥ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ | 10 Σεπτεμβρίου 2020, 16:28
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η εισηγητική έκθεση για να δικαιολογήσει τη διάταξη 136 το σχεδίου νόμου, με την οποία εγγράφονται στο μητρώο διαχειριστών αφερεγγυότητας και νομικά πρόσωπα αναφέρει. “Άλλωστε, πρόσωπα που έχουν ήδη εγγραφεί στο Μητρώο Φερεγγυότητας προέρχονται από αυτά τα νομικά πρόσωπα, και επιλέγονται και λόγω της απασχόλησής τους σε αυτά, οπότε δεν κρίθηκε αναγκαία η διατήρηση του περιορισμού ότι ο διοριζόμενος διαχειριστής αφερεγγυότητας πρέπει να είναι υποχρεωτικά φυσικό πρόσωπο.” Προφανώς η αιτιολογία είναι ανεπαρκέστατη για άλλη μία φορά όπως συνέβη και στην κρίσιμη διατάξη του άρθρου 96 του παρόντος σχεδίου. Η πολιτεία εναρμονισμένη με το ενωσιακό δίκαιο δημιούργησε ένα νέο επάγγελμα αυτό του διαχειριστή αφερεγγυότητας. Αυτοί ήσαν ανεξάρτητοι και αυτόνομοι ελεύθεροι επαγγελματίες, δικηγόροι και λογιστές . Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι επαγγελματίες αφερεγγυοτητας ήσαν και παραμένουν φυσικά πρόσωπα ακριβώς για να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους. Επιτρέπεται η σύσταση εταιρικών σχημάτων μεταξύ των επαγγελματιών αφερεγγυότητας, με εταίρους αμιγώς επαγγελματίες αφερεγγυοτητας. Το παρόν σχέδιο νόμου διαφοροποιείται και επιτρέπει την εγγραφή στο μητρώο διαχειριστών αφερεγγυότητας και νομικών προσώπων, τα οποία είναι ελεγκτικές συμβουλευτικές και δικηγορικές εταιρείες. για ποιο λόγο γίνεται αυτό. η δικαιολογία που αναφέρει η αιτιολογική έκθεση είναι ανεπαρκέστατη. Αυτό το οποίο συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι τα εξής. επιτρέπεται η υπάλληλοποίηση του διαχειριστή αφερεγγυότητας, με ότι αυτό συνεπάγεται στην ανεξαρτησία του, και την διαπλοκή του με εταιρίες οι οποίες εκπροσωπούν τελείως διαφορετικούς στόχους από αυτές που διαχειριστής αφερεγγυότητας. Αυτό προφανώς εξαλείφει και την όποια ανεξαρτησία του. Το δεύτερο είναι ότι η εργασία του διαχειριστή αφερεγγυότητας, είναι αντιληπτή ως μία νέα αγορά η οποία επιχειρείται να ελεγχθεί από νομικά πρόσωπα τα οποία πολλαπλώς συνδέονται με επιχειρηματικά συμφέροντα, τραπεζικά συμφέροντα. Βεβαίως κανείς δεν πρόσεξε ότι η συμμετοχή νομικών προσώπων στην” αγορά” της αφερεγγυότητας ούτε αύξηση των θέσεων εργασίας θα φέρει, ούτε νέες επενδύσεις, ούτε κάποια άλλη οποιοδήποτε οποιαδήποτε προώθηση της οικονομίας. Αντιθέτως θα φέρει μείωση των αμοιβών των υπαλλήλων διαχειριστών αφερεγγυότητας και μεταφορά των υπερβαλλόντων χρημάτων στα οποία νομικά πρόσωπα, καθώς εξάρτηση του υπαλλήλου διαχειριστές αφερεγγυότητας από τον εργοδότη νομικό πρόσωπο. Η μόνη ορθή λύση είναι να επιτραπεί στους διαχειριστές αφερεγγυότητας να συστήνουν μεταξύ τους εταιρείες, οι οποίες θα δύνανται να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες των ελεγκτικών δικηγορικών και συμβουλευτικών εταιρειών.