• Σχόλιο του χρήστη 'Γεράσιμος' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 11:08

    Η αυτοτελής φορολόγηση και τα διάφορα επιδόματα καλύπτουν τα παράλογα του εννιαίου μισθολογίου. Η λογική του "όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει πληρώνονται το ίδιο, εφόσον έχουν τον ίδιο βαθμό και την ίδια προϋπηρεσία", είναι εμφανώς χωλή. Ετσι αρχίζουν τα ειδικά μισθολόγια και η επιδοματική πολιτική, αλλά και έτσι φτάνουμε να μιλάμε για το μισθό της καθαρίστριας του υπουργείου οικονομικών. Η λογική λέει ότι ο μισθός θα πρέπει να είναι ανάλογος με το ρόλο που καλείται να εκπληρώσει ο καθένας. Οπερ και σημαίνει ότι πρέπει ο κάθε ρόλος να έχει ξεκάθαρα καθήκοντα και υποχρεώσεις, αλλά και τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις πρέπει με τη σειρά τους να έχουν συγκεκριμένη αποζημίωση. Και ο μισθός του κάθε εργαζόμενου να είναι το άθροισμα κάποιου ελάχιστου βασικού συν το άθροισμα των αποζημιώσεων για το ρόλο που καλείται να καλύψει. Με κάποια ελάχιστα ίσως επιδόματα (π.χ. οικογενειακά, επιμορφωτικά, παραμεθωρίου). Στις άλλες χώρες το λένε καθηκοντολόγιο. Από πού κι ως πού ο απλός διοικητικός υπάλληλος, μπορεί να παίρνει τα ίδια με τον έφοριακό; Ο θυρωρός του νοσοκομείου με τη νοσηλεύτρια; Επειδή απλά και μόνο δουλεύουν στο ίδιο υπουργείο; Ομοίως και σε κάθε άλλο δημόσιο φορέα. Ναι, να φορολογηθούν τα πάντα, αλλά όχι το κάρο μπροστά από το μουλάρι. Προφανώς κάποια επιδόματα/φοροαπαλλαγές είναι παράλλογα, αλλά από την άλλη διαβάζοντας τις προηγούμενες καταχωρήσεις, είδα μερικά πολύ καλά επιχειρήματα για τη διατήρηση κάποιων από αυτών (περιορισμένη διάρκεια εργασίας, εφημερίες των γιατρών, διαβίωση στο εξωτερικό, κλπ). Η λογική μου λέει ότι πρώτα ξεκαθαρίζω το λόγο ύπαρξης κάποιων πραγμάτων και μετά διαγράφω ό,τι θεωρώ άχρηστο.