• Σχόλιο του χρήστη 'Ν.' | 14 Νοεμβρίου 2020, 18:48

    Η πρόβλεψη της παρ. 2 αντίκειται προδήλως στη συνταγματική αρχή της ισότητας. Η δόκιμη περίοδος ενός νεοπροσληφθέντα υπαλλήλου δεν νοείται ως περιόδος μειωμένης απόδοσης, ικανοτήτων ή προσόντων από πλευράς του (ειδικά δε, σε ποσοστά 40% ή 20% αντίστοιχα). Σύμφωνα με το Ν. 2683/99 άρθ. 40 η δόκιμη περίοδος αφορά *αποκλειστικά* στην κρίση της καταλληλότητας του υπαλλήλου πριν τη μονιμοποίησή του. Πέραν αυτού, ένας νεοδιόριστος υπάλληλος έχει ήδη σημαντικές κρατήσεις κατά το 1ο έτος που επιπλέον συρρικνώνουν το μισθό του και ιδιαίτερα πάνω σε μια περιόδο που μπορεί να απαιτείται π.χ. αλλαγή κατοικίας μαζί με σύζυγο και παιδί λόγω πρόσληψής του/της σε άλλη πόλη από αυτή που διαμένει. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση όμως η μείωση οφείλεται σε καθαρά λογιστικούς και μόνο λόγους, για την παρακράτηση ενός μισθού σε ετήσια βάση ώστε κάθε πληρωμή να αφορά εξόφληση της παρεχόμενης υπηρεσίας και όχι προπληρωμή (κωδ. 82983: "Δικαίωμα εγγραφής σε περίπτωση διορισμού μόνιμου ή δόκιμου δημοσίου πολιτικού υπαλλήλου ή μονιμοποίησης έκτακτου υπαλλήλου"). Ένας νεοδιόριστος υπάλληλος ΔΕΝ είναι ένα παιδί που αποφοίτησε μόλις από τη σχολή και ψάχνει για χαρτζιλίκι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιος ειδικά όταν βάσει ΑΣΕΠ οι επιτυχόντες συγκεντρώνουν πολλά έτη προϋπηρεσίας και χρονοβόρα μεταπτυχιακά/διδακτορικά και είναι στην πλειονότητά τους σοβαροί επαγγελματίες του ιδιωτικού τομέα στο απόγειο της καριέρας τους και σε προχωρημένο στάδιο της ζωής τους. Σημειώνεται ότι η αμοιβή για έναν Π.Ε. με 15ετή προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα κατά το 1ο έτος αυτή τη στιγμή στην ΑΑΔΕ ανέρχεται στα 734 ευρώ(*12 μισθούς). Αυτή ισοδυναμεί με αμοιβή ενός απλού υπαλλήλου του ιδιωτικού τομέα ύψους 629 ευρώ(*14 μισθούς)! Είναι σαφές ότι θα πρέπει να εξηγηθεί η αιτιολογική βάση πάνω στην οποία επιλέγεται να μειωθεί ο μισθός ενός νεοδιόριστου υπαλλήλου. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι αυτός θα αμείβεται έτσι κι αλλιώς λιγότερο από παλαιότερους υπαλλήλους καθώς οι τελευταίοι λόγω της εντός ΑΑΔΕ αποκτηθείσας εμπειρίας εξελίσσονται και προωθούνται ούτως ή άλλως σε Θέσεις Εργασίας ανώτερες βαθμολογικά και μισθολογικά. Επιπλέον, δημιουργείται η στρέβλωση ότι ένας νεοδιόριστος υπάλληλος σε σχέση με έναν υπάλληλο που προσέρχεται στην ΑΑΔΕ π.χ. από μετάταξη στην ίδια Θέση Εργασίας θα αμείβεται σημαντικά λιγότερο ενώ και οι δύο θα έχουν την ίδια εμπειρία στην ίδια θέση και θα ασκούν τα ίδια καθήκοντα (παραβίαση της λογικής των position-based αμοιβών). Όσον αφορά τη συσχέτιση της αμοιβής με τη συμμετοχή στην αξιολόγηση (παρ. 4) αυτή είναι εντελώς αντίθετη με την αρχή της χρηστής διοίκησης και ειδικότερα της αρχής της αναλογικότητας και της αναγκαιότητας. Το Δημόσιο δεν νοείται να λειτουργεί ως εκβιαστής απέναντι σε υπαλλήλους που έχουν ορκιστεί να υπηρετούν το Δημόσιο Συμφέρον. Το δικαίωμα στο μισθό είναι αναφαίρετο και αφορά στην παροχή της υπηρεσίας/εργασίας που εκτελεί ο υπάλληλος. Η μη συμμετοχή στην αξιολόγηση είναι κάτι ασύνδετο καθώς συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται σύμφωνα με τις κείμενες προβλέψεις βάσει πάντα της αρχής της αναλογικότητας.