Αρχική Ειδικό μισθολόγιο Α.Α.Δ.Ε.Άρθρο 9 – Επίδομα απομακρυσμένων – παραμεθορίων περιοχών και συνοριακής γραμμήςΣχόλιο του χρήστη ΚΓ | 22 Νοεμβρίου 2020, 09:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΓ' | 22 Νοεμβρίου 2020, 09:56

    Αποτελεί, τουλάχιστον, τιμωρητικό, εκβιαστικό και εκφοβιστικό όρο η παρ. 3 του συγκεκριμένου άρθρου. Ο υπάλληλος που θα υπηρετήσει σε απομακρυσμένες – παραμεθόριες περιοχές ουσιαστικά εκβιάζεται να μην αλλάξει τόπο υπηρεσίας, ειδαλλως θα πρέπει να επιστρέψει επίδομα που έχει εργαστεί, έχει χρειαστεί (πχ για τη μετακίνηση του σε δυσπρόσιτα και επικίνδυνα σημεία) και που στην τελική αποτέλεσε ουσιαστικό κίνητρο για να εργαστεί εκεί, καθώς μην ξεχνάμε ότι για παράδειγμα ένας νεοεισερχόμενος με πτυχίο ΠΕ στην υπηρεσία που διορίζεται σε παραμεθόριο περιοχή αμείβεται με βασικό μισθό περί τα 730 ευρώ καθαρά συν το επίδομα! Αντί λοιπόν το νομοσχέδιο να καθορίζει σαφώς όρους και δικλείδες που διασφαλίζουν την "πραγματική άσκηση καθηκόντων" (διότι υποθέτουμε ότι αυτό είναι το ζήτούμενο) και να παρέχει θετικά κίνητρα για τον υπάλληλο ώστε να επιδιώκει να παραμείνει και πέραν της διετίας (επίδομα, ασφαλείς συνθήκες εργασίας, παροχή ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ τεχνολογικού και λοιπού εξοπλισμού, επιπλέον μοριοδότηση για βαθμολογική/μισθολογική εξέλιξη κλπ), η διοίκηση προτιμάει να νομοθετήσει ένα μεσαιωνικού τύπου εκβιαστικό όρο με τον οποίο τιμωρεί τον υπάλληλο στην περίπτωση που επιδιώξει για οποιοδήποτε λόγο (οικονομικό, οικογενειακό, προσωπικό) να μετατεθεί. Χρήζει περαίτερω εξήγησης ο λόγος που, εν έτει 2020, υπάρχει ένας τέτοιος τιμωρητικός και άδικος όρος για υπαλλήλους που στις περισσότερες περιπτώσεις εργάζονται σε δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας.