Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη Γιώργος Λυμπερόπουλος | 24 Δεκεμβρίου 2009, 12:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Λυμπερόπουλος' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 12:43

    Τρία σημεία προς σκέψη: 1. Μη αντιμετώπιση μιας οικογένειας ως ενιαίας οντότητας Στη χώρα μας, ένα παντρεμένο ζευγάρι, όπου ο σύζυγος έχει εισόδημα 50.000 € και η σύζυγος 0 € φορολογείται με 11.500 € συνολικά, ενώ ένα παντρεμένο ζευγάρι, όπου ο σύζυγος έχει εισόδημα 25.000 € και η σύζυγος 25.000 € φορολογείται με 6.500 € συνολικά, δηλαδή με τα μισά χρήματα, παρότι και τα δύο ζευγάρια έχουν το ίδιο συνολικό εισόδημα. Αυτό το θεωρώ άδικο, αφού και στις δύο περιπτώσεις τα ζευγάρια μοιράζονται τα ίδια βάρη και διάγουν κοινό οικογενειακό βίο. Σε αρκετές περιπτώσεις όπου υπάρχει οικογένεια (παιδιά), ένα ζευγάρι μπορεί να επιλέξει συνειδητά το μοντέλο όπου ο σύζυγος αυξάνει την εργασιακή του δραστηριότητα ενώ η σύζυγος μειώνει την δική της για να μεγαλώσει την οικογένεια. Δεν θα έπρεπε να τιμωρείται γι' αυτό η οικογένεια. Επιπλέον, η αδικία και στρέβλωση της μη αντιμετώπισης μιας οικογένειας ως μιας ενιαίας οντότητας υποχρεώνει πολλές οικογένειες στο να προβαίνουν σε ενέργειες που αποσκοπούν στο να μοιράσουν στα μέλη της οικογένειας τα περιουσιακά στοιχεία και τα εισοδήματα όσο πιο ισοδύναμα γίνεται, πολλές φορές με παράτυπο ή και παράνομο τρόπο (π.χ., το γνωστό φαινόμενο όπου κόβει απόδειξη παροχής υπηρεσιών η σύζυγος ή η κόρη ενός ελεύθερου επαγγελματία για δουλειά που έχει κάνει ο ελεύθερος επαγγελματίας). Στις ΗΠΑ (όπου φοίτησα και δίδαξα για μεγάλο διάστημα), ένα παντρεμένο ζευγάρι μπορεί να επιλέξει τα εισοδήματά του να αντιμετωπισθούν από την εφορία ως κοινά ("married, filing jointly") ή ως ξεχωριστά ("married, filing separately"), όπως είναι το σωστό. 2. Αφορολόγητο ως συνάρτηση της οικογενειακής και επαγγελματικής κατάστασης του φορολογούμενου. Στη χώρα μας, το αφορολόγητο όριο εξαρτάται μεταξύ άλλων από την οικογενειακή κατάσταση (αριθμών τέκνων) και την επαγγελματική κατάσταση (μισθωτός vs ελεύθερος επαγγελματίας) του φορολογούμενου. Έτσι, το αφορολόγητο αυξάνει κατά 1.000 € για 1 παιδί, κατά 2.000 € για 2 παιδιά, και κατά 10.000 € για 3 παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο, ένας φορολογούμενος με παιδιά απαλλάσσεται από μέρος του φόρου που θα πλήρωνε αν δεν είχε παιδιά. Η απαλλαγή αυτή όμως γίνεται στο χαμηλό κλιμάκιο του φόρου και όχι στο υψηλό. Αυτό το θεωρώ άδικο. Τα παιδιά έχουν δαπάνες που θα έπρεπε να προστίθενται στις άλλες δαπάνες της οικογένειας και να αφαιρούνται από το συνολικό δηλωθέν εισόδημα ώστε να προκύπτει το φορολογητέο εισόδημα. Θα μπορούσε π.χ. κάθε μέλος της οικογένειας με Ν μέλη να θεωρείται ότι επιφέρει μια τυποποιημένη δαπάνη Χ € ανά μέλος, και έτσι από το συνολικό δηλωθέν εισόδημα να αφαιρείται Ν*Χ € και να προκύπτει το φορολογητέο εισόδημα που θα φορολογηθεί στην κλίμακα. Αυτό ισχύει στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες της ΕΕ. 3. Φορολογική κλίμακα Στη χώρα μας, οι συντελεστές της φορολογικής κλίμακας είναι ήδη αρκετά υψηλοί. Περαιτέρω αύξησή τους θα επιβάρυνε τους ήδη συνεπείς φορολογούμενους, δηλαδή τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτοί, αλλά οι υπόλοιποι που ζουν εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων. Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι το μέτρο εκείνο που θα επιφέρει το αίσθημα της δικαιοσύνης και έσοδα στο δημόσιο. Είμαι σίγουρος ότι και η κυβέρνηση το αντιλαμβάνεται αυτό και το ασπάζεται.