Αρχική Ειδικό μισθολόγιο Α.Α.Δ.Ε.ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ Ειδικό μισθολόγιο Α.Α.Δ.Ε. Άρθρο 1 – Πεδίο εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Χ.Τ. | 25 Νοεμβρίου 2020, 20:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χ.Τ.' | 25 Νοεμβρίου 2020, 20:15

    Οι 548 νεοδιόριστοι υπάλληλοι της ΑΑΔΕ μετά το γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ (προκήρυξη υπ’ αριθ. 1Γ/2017) εντασσόμαστε στο Ενιαίο Μισθολόγιο του ν.4354/2015, σύμφωνα με το οποίο ο αρχικός μηνιαίος μισθός διαμορφώνεται στα 734 ευρώ, ποσό δυσανάλογα χαμηλό σε σχέση με τα υψηλά προσόντα μας στα οποία απέβλεψε η Διοίκηση της ΑΑΔΕ κατά το διορισμό μας, αλλά κυρίως ενόψει της ευθύνης των υποθέσεων που προοριζόμαστε να διεκπεραιώνουμε. Αντίθετα, οι συνάδελφοί μας στην ίδια υπηρεσία που διορίστηκαν έως τις 11.10.2018 λαμβάνουν περί τα 1.250 ευρώ λόγω της χορήγησης σε αυτούς της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ χωρίς καμία ουσιαστική διαφοροποίηση ως προς τους όρους και συνθήκες εργασίας, τα ανατιθέμενα καθήκοντα και τα τυπικά προσόντα. Η αδικία αυτή είναι γνωστή στο νομοθέτη, καθώς με σειρά παλαιότερων νομοθετικών παρεμβάσεων αποκατέστησε την αντίστοιχη αδικία που υπέστησαν διορισθέντες κατά τα αμέσως προηγούμενα χρόνια, αλλά και στη Διοίκηση της ΑΑΔΕ που γνωρίζει πολύ καλά τις υφιστάμενες διακρίσεις σε βάρος μας. Παράλληλα με εμάς, την ίδια αδικία βιώνουν και άλλοι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών και της ΑΑΔΕ που έχουν διοριστεί με άλλες προκηρύξεις, ανερχόμαστε δε συνολικά σε γύρω στα 900 άτομα πανελλαδικά που αποτελούν τους «φτωχούς συγγενείς» χωρίς καμία πραγματικά δικαιολογία, πέραν του ότι απουσιάζει η διάθεση αποκατάστασης της αδικίας σε βάρος μιας νέας γενιάς λαμπρών επιστημόνων, οι οποίοι κατά την εποχή του «δήθεν» επίπονου brain drain επέλεξαν να επενδύσουν στη χώρα μας και να αναβαθμίσουν με τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους αυτούς τους καθοριστικούς για το μέλλον της χώρας τομείς όπως της βεβαίωσης και είσπραξης δημοσίων εσόδων σε θέσεις πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και στην πλειοψηφία τους με αντικείμενο τη νομική, τα οικονομικά, την πληροφορική. Πότε άλλοτε η δημόσια διοίκηση απολάμβανε τέτοιου επιπέδου επιστήμονες και πότε άλλοτε εκδήλωνε τέτοια εμμονή στην αδικαιολόγητη δυσμενή διάκριση και στην οικονομική εξάντληση αυτού του προσωπικού στο οποίο επενδύει τα μέγιστα για την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα στον τομέα των δημοσίων εσόδων; Και ποια δικαιολογία υπάρχει απέναντι στους ίδιους και τις οικογένειές τους, τον πυρήνα δηλαδή του ελληνικού λαού; Στους γονείς που στερήθηκαν τα πάντα για να επενδύσουν στα βιογραφικά τους; Δεν αποτελεί λεκτική υπερβολή ότι ο μισθός των 734 ευρώ για έναν νεοδιόριστο της ΑΑΔΕ ματαιώνει κάθε δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης, αναιρώντας το συνταγματικό στάτους της αξίας του ανθρώπου, καθώς ο εμπαιγμός και οι αλλεπάλληλες κενές υποσχέσεις απόδοσης ίσης αμοιβής για εργασία ίσης αξίας έχει πλέον διαιωνιστεί. Αντίθετα με τις υποσχέσεις που δόθηκαν από την επίσημη ηγεσία του ΥπΟικ στις αρχές του τρέχοντος έτους, φαίνεται ότι αυτές ξεχάστηκαν σαν όνειρο, αλλά αντικαταστάθηκαν με τις απογοητευτικά απατηλές διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου. Δεν συνιστούν επίσης λεκτική υπερβολή αλλά πραγματικό αριθμό τα 734 ευρώ, γεγονός που οδηγεί στην παραίτηση διαδοχικά μεγάλο ποσοστό των νεοδιόριστων, ενώ οι εναπομείναντες είτε επιστρέφουν στον ιδιωτικό τομέα είτε φεύγουν στο εξωτερικό, είτε εξακολουθούν να επιδιώκουν την απορρόφησή τους μέσω άλλων διαγωνισμών, όπως αυτού της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, της Εθνικής Σχολής Δικαστών και άλλων. Κατόπιν μελέτης του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου και του σχετικού δελτίου τύπου της ΑΑΔΕ, προτίθεμαι να θέσω τα κάτωθι ερωτήματα: 1. Πώς ακριβώς νοείται η επίλυση της ανισότητας που προκαλεί η μη χορήγηση της προσωπικής διαφοράς στους νεοδιόριστους υπαλλήλους αφ ης στιγμής φαίνεται να εντάσσονται στο ειδικό μισθολόγιο με την ίδια δυσμενή διάκριση σε επίπεδο διασφάλισης μισθολογικών παροχών, προς το σκοπό της οποίας χορηγήθηκε το πρώτον η προσωπική διαφορά; 2. Πώς δικαιολογείται η διατήρηση αυτής της εξαίρεσης για πρόσωπα που απασχολούνται στις ίδιες υπηρεσίες και εκτελούν παρόμοια καθήκοντα, με μοναδικό κριτήριο το χρονικό σημείο πρόσληψης, ήτοι ενώ η προσωπική διαφορά χορηγήθηκε σε όλους όσοι διορίστηκαν ως τις 11/10/2018, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σήμερα εν ενεργεία γύρω στους 900 υπαλλήλους με το μισθολογικό καθεστώς των 734 ευρώ, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους που διορίστηκαν μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, οι οποίοι λαμβάνουν τα 1250 ευρώ; Ποιος ο λόγος διατήρησης του ευεργετήματος της προσωπικής διαφοράς με τη μορφή του «μαξιλαριού ασφαλείας» για τους μέχρι 11/10/2018 διορισθέντες; Με ποιας λογικής και ηθικής κανόνες καλούνται να παρέχουν τις υπηρεσίες τους οι νέοι υπάλληλοι; 3. Ποια η σκοπιμότητα κατάθεσης του εν λόγω νομοσχεδίου εν μέσω καθολικού lockdown, την ίδια στιγμή που δυσχεραίνονται και κατ ουσίαν αποκλείονται οι δυνατότητες δια ζώσης απόλαυσης των συνδικαλιστικών ελευθεριών των θιγόμενων υπαλλήλων, οι οποίοι ακόμη κι αν δεν ικανοποιηθούν ποτέ, τουλάχιστον δεν θα έχουν υποστεί τη βάσανο της καθήλωσης λόγω της πανδημίας και την απόλυτη απαξίωση της τρωτής ύπαρξής τους στο πλαίσιο όλης της μελλοντικής επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας; 4. Η σκόπιμη αοριστία του νομοσχεδίου σε πολύ βασικά σημεία της νομοθετικής ρύθμισης, η οποία την καθιστά αντίθετη στις διατάξεις του Συντάγματος περί παροχής νομοθετικής εξουσιοδότησης για τη ρύθμιση μόνο μερικότερων, τεχνικών ή λεπτομερειακών ζητημάτων από όργανα της Διοίκησης εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας, επιδιώκει την επέμβαση στον πυρήνα της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας, σημαντικό στοιχείο του οποίου είναι η μισθολογική σχέση. Ποιες θα είναι οι δικλείδες ασφαλείας για την διατήρηση της μονιμότητας των υπαλλήλων όταν η θέση, η σταδιοδρομία και ο μισθός τους εξαρτάται από την υιοθετούμενη αξιολόγηση, της οποίας τα κριτήρια δεν είναι αντικειμενικά, δεν συνδέονται επ ουδενί με τις πραγματικές δυνατότητες και την αποδοτικότητα του υπαλλήλου, αλλά αντίθετα τα κριτήρια είναι κατά βάση υποκειμενικά και αγνοούν το γεγονός ότι η επιτυχία των επιχειρησιακών ενεργειών του υπαλλήλου δεν εξαρτάται μόνο από την εργατικότητα και τα προσόντα του αλλά κατά κύριο λόγο από τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά, τις κρατούσες δημοσιονομικές συνθήκες, την πραγματική εισπραξιμότητα των φορολογικών και λοιπών δημοσίων εσόδων κοκ. Επομένως είναι δίκαιο να κρέμεται από μία κλωστή η αξιοπρεπής διαβίωση του υπαλλήλου, ανάλογα δηλαδή με την στοχοθεσία και το περίγραμμα θέσης που του δόθηκαν σε συνδυασμό με υποκειμενικούς ή αστάθμητους παράγοντες που θα επηρεάζουν την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητά του; Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι δίκαιο όσοι υπάλληλοι έχουν διοριστεί πριν την 11/10/2018 να διατηρούν ένα «μαξιλάρι ασφαλείας» λόγω του ευεργετήματος της προσωπικής διαφοράς, η οποία σωζόμενη ως ατομική προσωπική διαφορά διασφαλίζει το προ ειδικού μισθολογίου μισθολογικό τους στάτους, ενώ αντίθετα οι «εύθραστοι» υπάλληλοι που διορίστηκαν μετά την 11/10/2018 θα αποτελούν έρμαιο στις διαθέσεις των ανωτέρων τους και στους αστάθμητους παράγοντες της ζωής, οι οποίοι μπορεί να δυσχεράνουν έως να καταστήσουν αδύνατη την επίτευξη των στόχων του περιγράμματος θέσης τους; 5. Εν κατακλείδι, ποια η λογική της διατήρησης της μισθολογικής ανισότητας για παράδειγμα στον τομέα των εφοριακών υπαλλήλων, όταν από τους 12000 εν ενεργεία εφοριακούς υπαλλήλους, δεν λαμβάνουν την προσωπική διαφορά γύρω στους 450; Έτσι θα σωθούν τα δημοσιονομικά μεγέθη; Ποια εμπιστοσύνη χτίζεται για τους νεοδιόριστους όταν η υποδοχή τους στους κόλπους της ΑΑΔΕ συνοδεύεται από την ματαίωση των υποσχέσεων περί χορήγησης της προσωπικής διαφοράς, η οποία μέχρι πριν από τη σειρά μας έχει χορηγηθεί σε ΟΛΟΥΣ τους νεοδιόριστους (έως την 11/10/2018);