Αρχική Ειδικό μισθολόγιο Α.Α.Δ.Ε.Άρθρο 11 – Ειδική Αμοιβή και Βαθμός Θέσης ΕργασίαςΣχόλιο του χρήστη Ηλίας Κ. | 25 Νοεμβρίου 2020, 21:41
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Το άρθρο αυτό επαναλαμβάνει και ενισχύει με τρόπο μόνιμο και ισχυρό την γενικά παραδεκτή από όλους συντελούμενη αδικία εις βάρος των υπαλλήλων της ΑΑΔΕ που διορίστηκαν σε αυτή μετά τον ν.4569/2018 (ΦΕΚ Α 179/11-10-2018), σύμφωνα με τον οποίο χορηγήθηκε για τελευταία φορά η προσωπική διαφορά της παρ. 1 του άρθρου 27 του ν.4354/2015, όπως αυτή διαμορφώθηκε κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 2 του άρθρου 29 του ν.4024/2011 σε όλους τους υπαλλήλους της. Οι ρυθμίσεις του παρόντος νομοσχεδίου εξακολουθούν να αναφέρονται στην προσωπική διαφορά, εξαιρώντας ρητά από αυτήν ΜΟΝΟ όσους από τους νεοδιόριστους υπαλλήλους εντάχθηκαν στους κόλπους της ΑΑΔΕ μετά την 11/10/2018. Διαιωνίζεται λοιπόν μια αδικαιολόγητη, καταχρηστική και μη αναστρέψιμη δυσμενής διάκριση με το παρόν νομοσχέδιο, η οποία παραβιάζει ευθέως την αρχή της ισότητας και καθιστά τους υπαλλήλους αυτούς ευάλωτους οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά. Κάθε συζήτηση επί του νομοσχεδίου παρέλκει από τη στιγμή που για αυτούς τους λίγους υπαλλήλους εξακολουθεί και εδραιώνεται οριστικά η άνιση μεταχείριση. Χωρίς να υφίσταται δηλαδή πραγματικός λόγος, το άρθρο 11 αναπαράγει το ευεργέτημα της προσωπικής διαφοράς μόνο για τους προ της 11/10/2018 διορισθέντες υπαλλήλους, ενώ οι νεότεροι απαξιώνονται και τοποθετούνται σε ένα χωριστό καθεστώς, με ουσιαστικές και δυσμενέστατες συνέπειες. Το καίριο λοιπόν ερώτημα είναι γιατί διατηρείται η αδικία και ποιο το πραγματικό όφελος της διοίκησης από την απαξίωση των νέων υπαλλήλων, οι οποίοι εξωθούνται στην αναζήτηση άλλης εργασίας. Περαιτέρω, η σύνδεση της αξιολόγησης, ενός εργαλείου δηλαδή βελτιστοποίησης της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας των υπαλλήλων με το βασικό κορμό του μισθολογικού τους καθεστώτος πλήττει τον πυρήνα της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας και εντάσσει τους υπαλλήλους σε ένα φαύλο κύκλο αδικιών και συγκρούσεων, ανταγωνισμού και αμφίβολου επιπέδου συνεργασίας προς τον κοινό υπηρεσιακό σκοπό. Αντίθετα, η αξιολόγηση προσιδιάζει εκ του προορισμού και της φύσης της στην χορήγηση ειδικών μισθολογικών παροχών με τη μορφή «μπόνους». Από νομική καθαρά σκοπιά, οι προβλέψεις του νομοσχεδίου όπως παρίστανται παραβιάζουν κατάφωρα όχι μόνο την αρχή της ισότητας για τους νεοδιόριστους υπαλλήλους, αλλά και το άρθρο 43 παράγραφος 2 του Συντάγματος, απονέμοντας εξουσία καθορισμού του μισθολογικού καθεστώτος στο Διοικητή της ΑΑΔΕ, χωρίς να περιλαμβάνεται στη νομοθετική διάταξη η ουσιαστική ρύθμιση, τις λεπτομέρειες της οποίας νομιμοποιείται και μόνο να ρυθμίζει με αποφάσεις του το εν λόγω διοικητικό όργανο, εάν και εφόσον πρόκειται δηλαδή για ειδικότερο, τεχνικό ή λεπτομερειακό ζήτημα.