• Σχόλιο του χρήστη 'Dionisis Vasilopoulos' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 13:56

    Σχόλια για το κείμενο γ.ββ είναι επιεικώς απίστευτο. δ Δωρεές σε Αθλητικά Ιδρύματα να μην απαλλάσσονται. Είναι τρόπος φοροδιαφυγής. Επίσης ούτε στην Εκκλησία. Να γίνονται δωρεές απευθείας μόνο στα Ιδρύματα. Επίσης να μην υπάρχει το όριο των 100 ευρώ. Δηλαδή ο κάθε ένας που απο το υστέρημά του δίνει 10 ή 30 ευρώ δεν επωφελείται κάποιας έκπτωσης και επωφελείται μόνο όποιος έχει πολλά χρήματα για να δώσει. Να γίνει τότε σαφές ότι δωρεά μπορεί να κάνει ο πλούσιος ενώ ο φτωχός να τα φυλάξει για τον εαυτό του. ε Να ξεκαθαρίσει πλέον ένα χρόνιο πρόβλημα. Τι είναι 1η κατοικία. Δεν μπορεί κάποιος π.χ. έγγαμος που έχει εξ αδιαιρέτου 71 τμ κατανεμημένα σε 2 ή 3 παλαιά ακίνητα με άλλους 3 ή 4 συνδικαιούχους να μην δικαιούται απαλλαγή. Να δοθεί από το Υπ.Οικονομικών ξεκάθαρη απάντηση στην έννοια του ιδανικού μεριδίου. στ Να καταργηθεί. Η μετοχική ιδέα, αν πρέπει να υποστηριχθεί, ας βρεθεί άλλος τρόπος. Εδώ απλώς ο καθένας γράφει ότι θέλει για να απαλλαγεί από λίγο φόρο. ζ Τα βουλκανιζατέρ και τα συνεργεία αυτοκινήτων γιατί δεν τα βάλατε; Γενικά Σχόλια Η ιδέα της συλλογής αποδείξεων δεν φαίνεται σωστή. Ως μέτρο έρχεται να αντικαταστήσει την ανικανότητα του κράτους να συλλέξει τους φόρους. Η λογική του είναι ότι επειδή αυτοί που πρέπει να κάνουν μια δουλειά (εφοριακοί, ΣΔΟΕ) δεν την κάνουν, είτε επειδή δεν θέλουν να δουλέψουν είτε επειδή προτιμάνε την "πλάγια εξυπηρέτηση", κάνουμε ένα νόμο ώστε χωρίς να χρειαστεί να δουλέψει κάποιος να παράγουμε αποτέλεσμα. Πουθενά όμως στον κόσμο δεν παράγεται έργο εκ του μηδενός. Άρα αντί να κάνουμε τους πολίτες ένα στρατό ΣΔΟΕ, ας κάνουμε τους υπαλλήλους της Εφορίας να δουλέψουν. Και σίγουρα δεν είναι λίγοι όπως δεν είναι λίγοι οι υπάλληλοι σε όλο το δημόσιο. Αν τώρα δεν μπορούμε να τους κάνουμε να δουλέψουν, ας δώσουμε τη δουλειά σε ιδιώτες που θα πληρώνονται ανάλογα με το ύψος των βεβαιωμένων προστίμων. Αν αυτό γίνει για 2 ή 3 χρόνια θα μπορέσει να δημιουργηθεί μία βάση δεδομένων ώστε να είναι εφικτός όντως ένας υπολογισμός των πραγματικών εισοδημάτων ανά επάγγελμα, και μετά να θεσπιστούν ελάχιστα όρια εισοδήματος ανά κατηγορία. Επίσης θα μπορούσαν όλες οι συναλλαγές των επαγγελματιών/εμπόρων που δεν αφορούν λιανική πώληση να περνάνε αναγκαστικά μέσω τραπεζών. Οι αποδείξεις θα μπορούσαν να αυξήσουν το αφορολόγητο μόνο πέραν του 12.000. Σε αντίθετη περίπτωση οι πραγματικά φτωχοί (αυτοί που δεν βγαίνουν για φαγητό, που δεν πάνε διακοπές, κλπ) να κληθούν να πληρώσουν φόρο. Τέλος σαν γενικότερη φιλοσοφία δεν θα έπρεπε να επιβραβεύεται κατ΄ανάγκη η κατανάλωση. Δηλαδή γιατί ένας που ξοδεύει ότι βγάζει (π.χ. για διασκέδαση) να έχει φοροαπαλλαγή ενώ ένας που αποταμιεύει (για επένδυση, για θέματα υγείας, για τα παιδιά του, κλπ) να καλείται να πληρώσει φόρο?