Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα2) Προτείνεται η ενίσχυση του μέτρου της έκπτωσης από το φορολογητέο εισόδημα, καταναλωτικών δαπανών βάσει αποδείξεων.Σχόλιο του χρήστη Θεόδωρος | 24 Δεκεμβρίου 2009, 14:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θεόδωρος' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 14:26

    H έκπτωση δαπανών είναι σε σωστή κατεύθυνση για κάποια έξτρα επιστροφή φόρου αλλά όχι για αντικατάσταση του αφορολόγητου. Τα πρώτα αφορολόγητα 12000 ευρώ είναι για τις πάγιες σταθερές αναγκες ενός σπιτιού: ενοίκια, super market, έξοδα αυτοκινήτου, θερμανση, λογαριασμοί ρεύματος, τηλέφωνο κλπ κλπ. που απο εκεί κανένας δεν φοροδιαφεύγει. Οι αποδείξεις απο όλα αυτά και να πρέπει να κρατηθούν δεν υπάρχει κέρδος για το κράτος μιας και είναι έξοδα απο τον πολίτη προς αυτό. Δεν μπορείτε να ζητάτε απο τον πολίτη και να τον αναγκάζετε να χρησημοποιεί τα πρώτα και βασικά 12.000 για έξοδα δευτερεύοντα, τύπου γιατρούς, καφετέριες, μπάρ, υδραυλικούς κλπ κλπ. Οι αποδείξεις εξόδων άσχετων με τις δαπάνες πρώτης ανάγκης πρέπει να χρησημοποιούνται για επιστροφή φόρου και όχι για κατοχύρωση ενός αφορολόγητου ποσού που η χρήση του είναι για τις βασικές δαπάνες διαβίωσης. Τι θα του πείτε δηλαδή του μισθωτού και του συνταξιούχου: "Πάνε και σε καμιά ταβέρνα γιατί αλλοιώς θα σε φορολογήσω"? Έχει γίνει και μία αναφορά οτι αν δεν πειραχθεί το αφορολόγητο κάποιος που παίρνει κάτω απο 12.000 δεν θα έχει κίνητρο να ζητάει αποδείξεις. Εδώ υπάρχει κάτι απλό. Κάποιος που παίρνει κάτω απο 12.000 ευρώ έχει τόσες λίγες δαπάνες απο αυτές που εκπίπτουν που δεν είναι καν άξιες λόγου. Αφήστε λοιπον το αφορολόγητο εκεί που είναι μιας και σε αυτό βασίζονται συνταξιούχοι και οι μισθωτοί που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα και κάνουν αμάν να βγάλουν τα βασικά και ασχοληθείτε με τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιχειρηματίες.