Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'E. Π.' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 14:29

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ώστε η Κυβέρνηση ζητάει τη γνώμη μας για τα οικονομικά μέτρα που πρόκειται να πάρει! Δε μπορώ παρά να ανταποκριθώ. Θα το κάνω σε ένα ενιαίο κείμενο, προσπαθώντας να απαντήσω σε όλα όσα νομίζω ότι πρέπει να αλλάξουν. Θα διευκρινίσω ότι είμαι μισθωτός αλλά έχω υπάρξει κι ελεύθερος επαγγελματίας. Καταρχήν αυτό που μου κάνει εντύπωση (και) στα φορολογικά είναι η πολυνομία. Αυτό εκφράζεται και με την ύπαρξη δύο κλιμάκων, μία για μισθωτούς/συνταξιούχους και μία για τους υπόλοιπους. Πραγματικά δε μπορώ να το καταλάβω: (α) γιατί όλοι οι Έλληνες (υποτίθεται ότι) είναι ίσοι απέναντι στο νόμο και (β) γιατί η διαφορά στο φόρο είναι τόσο μικρή (225€) που αν αυτό έχει γίνει για να «τιμωρήσει» τους «κακούς» ελεύθερους επαγγελματίες το αποτέλεσμα είναι πραγματικά αστείο! Το κράτος πρέπει να βρει τρόπους να αποτυπώσει και να φορολογήσει τα πραγματικά εισοδήματα όλων των φορολογουμένων κι όχι να «τιμωρεί» συλλήβδην αυτούς που νομίζει ότι το κλέβουν. Σε αυτό το πλαίσιο δε μπορώ να κατανοήσω και την αυτοτελή φορολόγηση. Μπορεί να είχε νόημα σε εποχές που δεν υπήρχε μηχανοργάνωση και το κράτος αδυνατούσε να ελέγξει οτιδήποτε, αλλά στην εποχή μας νομίζω ότι είναι ακατανόητο δύο φορολογούμενοι με τα ίδια εισοδήματα να φορολογούνται με διαφορετικό τρόπο. (Αν ένας μισθωτός έχει εισοδήματα χωρίς επιδόματα φορολογείται με έναν τρόπο, ενώ αν μέρος των εισοδημάτων του φορολογείται αυτοτελώς ο συνολικός φόρος είναι διαφορετικός. Αντίστοιχα δε μπορώ να κατανοήσω γιατί κάποιες κατηγορίες εργαζομένων (βουλευτές, δικαστές) έχουν μεγαλύτερο αφορολόγητο από άλλους. Νομίζω ότι είναι τιμιότερο να αυξάνεται ο ονομαστικός μισθός κάποιου παρά να αυξάνεται το εισόδημά του έμμεσα μέσω μείωσης του φόρου! Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναρωτηθώ αν το κράτος θεωρεί ότι διάφορες παροχές σε είδος που έχουν διάφοροι εργαζόμενοι αποτελούν εισόδημα. Για παράδειγμα κάποιοι έχουν ως παροχή από την εργασίας τους ένα αυτοκίνητο, σε πάρα πολλούς οι Εταιρίες δίνουν κινητά, ακόμα και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ έχουν έκπτωση στους αντίστοιχους λογαριασμούς. Αυτά δεν αποτελούν εισόδημα? Σε εποχές που για πολλούς συνανθρώπους μας ακόμα και η πληρωμή του λογαριασμού της ΕΥΔΑΠ (της τάξης των 10€ το τρίμηνο) είναι ζήτημα ισότητας απέναντι στο νόμο, νομίζω, η ενιαία αντιμετώπιση για όλους. Σε σχέση με το πώς φορολογούνται οι διάφορες κατηγορίες ελευθέρων επαγγελματιών: τεκμαρτά, με βάση τα βιβλία εσόδων εξόδων ή με «αντικειμενικούς» συντελεστές (όπως οι μηχανικοί) θα έλεγα ότι όλοι πρέπει να φορολογούνται με βάση το «κέρδος» όπως προκύπτει από τα βιβλία που τηρούν. Η άδεια «άσκησης» ενός επαγγέλματος να συνοδεύεται από την υποχρέωση χρήσης παραστατικών για τα έσοδα και έξοδα (τα ταξί και τα βενζινάδικα να υποχρεωθούν να έχουν ταμειακές μηχανές). Μία παρατήρηση σε σχέση με τους συντελεστές που εφαρμόζονται στη φορολογία των μηχανικών: δεν γνωρίζω τη λογική με την οποία έχουν εισαχθεί στη φορολογία εισοδήματος και γιατί είναι τόσο χαμηλοί. Η χρήση τους σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή της εργασίας σε οργανωμένο γραφείο, συντελεί σε απώλεια όχι μόνο φορολογικών, αλλά και ασφαλιστικών εσόδων από το κράτος. Θα φέρω ένα παράδειγμα: μηχανικός με σύμβαση σε οργανωμένο γραφείο κατά το νόμο φορολογείται στο 60%(+20%)=72% του ακαθάριστου τζίρου του (στη πράξη οι περισσότεροι κάνουν ένα συμβόλαιο που να προβλέπει ότι το έργο πραγματοποιείται στη δική τους έδρα για να πάνε στους χαμηλούς συντελεστές από 26-38%). Καταρχήν δε καταλαβαίνω τι διαφορά έχει αυτού του είδους η εργασία από εργασία μισθωτού, με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, ώστε να φορολογείται διαφορετικά (ή να το πω αλλιώς: να θεωρείται ότι το 30% των εσόδων είναι έξοδα). Για ένα εργοδότη οι ωφέλειες του να έχει εργαζόμενους με συμβάσεις έργου αντί για εργασίας είναι προφανείς (μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, λήξη της σύμβασης ζωρίς καμία υποχρέωση όπως αποζημίωσης κλπ). Ο μηχανικός στη συγκεκριμένη περίπτωση γλυτώνει φόρο (αφού για να πληρώσει φόρο τα ακαθάριστα εισοδήματα του θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 20000€ -για χρήση συντελεστή 72%- ή 35000 -για χρήση συντελεστή 40%- όπου συνυπολόγισα και ασφαλιστικές εισφορές 340€ το μήνα) και εισόδημα για εφαρμογή του πόθεν έσχες αφού στη δήλωση φαίνεται μόνο το κέρδος από την εφαρμογή του συντελεστή. Σε κάθε περίπτωση ο μόνος χαμένος είναι το κράτος. Συμπερασματικά θα πρότεινα μία ΕΝΙΑΙΑ κλίμακα για όλους. Η διαμόρφωσή της πρέπει να γίνει αφού αναγνωρισθεί το κατώτερο επίπεδο διαβίωσης (κάτω από το οποίο προφανώς δεν πρέπει να επιβάλλεται φόρος) και ο φόρος να κλιμακώνεται μέχρι ένα ανώτατο ποσό (π.χ. 40%). Τα φορολογητέα εισοδήματα θα πρέπει να περιλαμβάνουν πραγματικές αμοιβές και παροχές σε είδος (οι τελευταίες ίσως να αποτυπώνονται με τεκμαρτό τρόπο) και για τους ελευθέρους επαγγελματίες το φορολογητέο εισόδημα να προκύπτει από λογιστικό προσδιορισμό εσόδων-εξόδων. Ένα μείζον ζήτημα είναι και η δυνατότητα του κράτους να ελέγξει τις δηλώσεις. Σε αυτό το τομέα νομίζω ότι το υπουργείο πρέπει να επενδύσει. Ενίσχυση του taxisnet, όπως έγινε και με το Ε9 οι δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος θα πρέπει να γίνονται ηλεκτρονικά (μέσω των ΚΕΠ ώστε να αποφεύγεται η χρήση λογιστή και το αντίστοιχο κόστος από τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που δε γνωρίζουν να χρησιμοποιούν ΗΥ), οι εργαζόμενοι στις εφορίες δεν πρέπει να απασχολούνται με το να μαζεύουν και να στοιβάζουν «χαρτιά,» αλλά να ελέγχουν δηλώσεις και φορολογούμενους. Νομίζω ότι όπως οι Εταιρίες στέλνουν λίστες με τις ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία, αντίστοιχα πρέπει να γίνεται και με τα ετήσια εισοδήματα. Το ίδιο και τα (κρατικά) ασφαλιστικά ταμεία με τις ασφαλιστικές εισφορές, οι τράπεζες με τους τόκους δανείων κλπ. Η αναδιοργάνωση των Εφοριών πρέπει να είναι σε βάθος και να απλοποιήσει τις διαδικασίες. Η προσωπική μου εμπειρία φέτος στην Εφορία μου, ως κληρονόμου, ήταν ότι κατέθεσα τα ίδια έγγραφα σε διάφορα τμήματα (μητρώο & κληρονομιάς). Κι όταν μετά από λίγο καιρό πήγα να εισπράξω κάποια χρήματα, ως αντίκλητος, μου ζητήθηκαν για τρίτη φορά τα ίδια έγγραφα!