Αρχική Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξειςΆρθρο 3 Δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράςΣχόλιο του χρήστη Γιάννης Τσιρώνης | 29 Ιανουαρίου 2023, 13:38
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Από ότι φαίνεται το Νομοσχέδιο επιχειρεί να επιλύσει θέματα με τα ορεινά και αγροτικά κτήματα, όπου όμως, αν το κίνητρο είναι η αύξηση των Δημοσίων Εσόδων, το χρηματικό όφελος για το Δημόσιο θα είναι αμελητέο. Αφήνει απέξω τα υψηλής αξίας παραθαλάσσια οικόπεδα, αφού η έννοια του αιγιαλού και της παραλίας μπορεί να καλύπτει, ανάλογα με τη περιοχή, κτήματα που απέχουν μέχρι και 1-2 χλμ από τη θάλασσα... Η εξαγορά αυτών όμως θα μπορούσε να ωφελήσει την Εθνική Οικονομία. Επιπλέον, κάποιος που κατείχε δημόσιο κτήμα για 60-70 χρόνια, προφανώς έχει ήδη αποβιώσει. Πως είναι δυνατόν οι κληρονόμοι του πρώτης και ίσως δεύτερης γενιάς να έχουν "κύρια και μοναδική κατοικία" το κτίσμα επί του οικοπέδου; Οι προηγούμενοι σχολιαστές έχουν επισημάνει το πρόβλημα που δημιουργείται και συμφωνώ πλήρως με αυτούς. Εισάγεται επιπλέον θέμα μεροληπτικής μεταχείρησης αυτών που κατέχουν δημόσιο κτήμα για 30 ή 40 χρόνια έναντι αυτών που το κατέχουν για πολύ περισσότερα, ίσως και για 50-80 χρόνια. Στη πρώτη περίπτωση μπορεί να ζει ο αρχικός κάτοχος, να έχει "κύρια και μοναδική κατοικία" εκεί και να υποβάλει ο ίδιος την αίτηση εξαγοράς, ενώ στη δεύτερη περίπτωση ακόμα και αν ο αρχικός κάτοχος το είχε "κύρια κλπ κατοικία", σήμερα το νέμονται οι κληρονόμοι του (αποκλείεται ο αρχικός κάτοχος να ζει σήμερα...) και έτσι το κριτήριο της "κύριας κλπ κατοικίας" περιορίζει σημαντικά τους εν δυνάμει ωφελούμενους, όπως ορθά επισήμαναν οι προηγούμενοι σχολιαστές.