Αρχική Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξειςΆρθρο 4 Εξαιρούμενα ακίνηταΣχόλιο του χρήστη Αθηνά Μ. | 29 Ιανουαρίου 2023, 18:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αθηνά Μ.' | 29 Ιανουαρίου 2023, 18:11

    Αλλη μια άρνηση διευθέτησης του σημαντικότερου ζητήματος της Δωδεκανήσου, λόγω της ύπαρξης του άρθρου 3 του κτηματολογικού κανονισμού Δωδεκανήσου. που πεισματικά οι κυβερνήσεις κρατούν σε ισχύ ενώ κατήργησαν όλες τις ειδικές διατάξεις που άφησαν οι Ιταλοί κατακτητές με αποτέλεσμα να εξαιρούνται πάνω απο 10.000 ιδιοκτήτες απο το παρόν σχέδιο νόμου. Παρακάτω σας παραθέτω απόσπασμα της ακαδημαϊκής μελέτης που αναφέρει τους τις διακρίσεις. "το αρθρο 3 του Κ.Δ. 132/1929 προβλέπει ότι: «Αποτελούσι μέρος των κτημάτων κοινής χρήσεως: α) Ο αιγιαλός μέχρι του ορίου του μεγίστου συνήθους χειμερίου κύματος επί πλέον δε, έξω των αστικών κέντρων, μία ζώνη εκ 12 μέτρων από του τοιούτου ορίου και αι θαλάσσιαι παραλίαι μέχρι των ορίων πάσης άλλης ιδιοκτησίας δημοσίας ή ιδιωτικής». Αντιθετα, στην υπολοιπη χωρα, αναφορικα με τον καθορισμο του αιγιαλου και της παραλιας, ισχυει το αρθρο 1 του ν. 2971/2001 συμφωνα με το οποιο οριζεται οτι: «1. «Αιγιαλός» είναι η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της. Ο αιγιαλός αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της Χώρας, που προστατεύεται από την Πολιτεία, η οποία το διαχειρίζεται, σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του». Περαιτερω, στην παραγραφο 2 οριζεται οτι: «Παραλία» είναι η ζώνη της ξηράς, η οποία προστίθεται στον αιγιαλό, σύμφωνα με τα άρθρα 3 έως 10, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα, καθώς και για τη διατήρηση και προστασία των ακτών από τη διάβρωση και γενικότερα την προστασία του αιγιαλού. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 5 του άρθρου 7, το πλάτος της παραλίας καθορίζεται σε τουλάχιστον τριάντα (30) και μέχρι πενήντα (50) μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού». Η σοβαρη διαφοροποιηση καθισταται προφανης απο την πρωτοβαθμια γραμματικη και μονο ερμηνεια των δυο παραπανω νομοθετικων ορισμων. Στον ορισμο με τοπικο πεδιο εφαρμογης τη Δωδεκανησο και ουσιαστικα τη Ροδο και την Κω - Λερο οικισμος Λακκιου του Δημου Λερου -αρθρο 3 του ΚΔ 132/1929), ο( που και λειτουργου( ν κτηματολογικα( γραφει(α, ο αιγιαλος δημιουργειται νομικα απο τη βουληση της πολιτειας, κατα το μερος που αυτος αποτελει( το τμη( μα της ξηρας εως το μεγιστο συνηθες χειμε(ριο κυ( μα, προσαυξανομενο κατα 12 μετρα. Στον ορισμο με πεδιο 11 εφαρμογης την υπολοιπη χωρα αρθρο 1 του ν. 2971/2001), ο αιγιαλος δημιουργειται απο τη φυση, ως φυσικο φαινομενο, κατα το μερος που αυτο( ς αποτελει(το τμη( μα της ξηρα( ς ε(ως το μεγιστο συνηθες χειμεριο κυμα και μονο" Δεν ειναι συνταγματικως ανεκτη η διαφοροποιηση του νομοθετικου ορισμου του αιγιαλου σε μικρο τμημα της ελληνικης επικρατειας και κατά συνέπεια η εξαίρεση των ιδιοκτητών απο το παρόν σχέδιο νόμου με την πρόφαση πως βρίσκονται εντός αιγιαλού και παραλίας των οποίων τα όρια δεν έχουν χαραχθεί. Κρίνεται άμεση η κατάθεση τροπολογίας με την τροποποίηση του άρθρου 26 του νόμου 2971/2001 που σημαίνει την δυνατότητα υπαγωγής στο σχέδιο νόμου, ώστε να επέλθει η ισότητα μεταξύ των Ελλήνων όπως ορίζει το Σύνταγμα