Αρχική Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξειςΆρθρο 4 Εξαιρούμενα ακίνηταΣχόλιο του χρήστη Βαγιανού Μιχαήλ | 29 Ιανουαρίου 2023, 18:02
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βαγιανού Μιχαήλ' | 29 Ιανουαρίου 2023, 18:02

    Θα πρέπει να εξεταστεί το καθεστώς Δωδεκανήσου ως προς τον Αιγιαλό και Την παραλία καθώς θα εξαιρεθούν του σχεδίου νόμου χιλιάδες ιδιοκτησίες με την πρόφαση πως βρίσκονται εντός αιγιαλού και παραλίας ενώ με τον εθνικό νόμο περι αιγιαλού και παραλίας κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι εν λόγο ιδιοκτησίες είναι περισσότερες από 10000 περιπτώσεις (με βάση τα στοιχεία της Κτ.υπηρεσίας όπως τα κατέθεσε στη Βουλή τον Απρίλιο του 2019 ο τότε βουλευτής Δωδεκανήσου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Γάκης). Οι ιδιοκτησίες αυτές θεωρούνται παράνομες γιατί βρίσκονται κτηματολογικός εκτός των κτηματολογικών μερίδων που δημιουργήθηκαν κατά την πρώτη καταγραφή μεταξύ των ετών 1923-1928 πάντοτε κατά την διάρκεια της κατοχής της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς. Αφού είχε πραγματοποιηθεί η 1 η καταγραφή το 1929 οι κατακτητές κατήρτισαν τον κτηματολογικό κανονισμό. Η σύσταση του Κτηματολογίου Δωδεκανήσου πραγματοποιήθηκε από τους Ιταλούς την περίοδο της Ιταλικής κατοχής. Κατά τη διάρκεια της Ιταλικής κατοχής, οι κτηματολογικές υπηρεσίες κατάφεραν να κτηματογραφήσουν τα νησιά της Ρόδου της Κω, όπως επίσης και ένα μικρό κομμάτι της νήσου Λέρου. Ενώ είχαν ήδη καταρτίσει τον Κανονισμό, αν κάποιος είχε την οικονομική δυνατότητα ή ήταν παρόν ή αν είχε τις «διασυνδέσεις» τον κτηματογραφούσαν. Τα κριτήρια λοιπόν και οι διαδικασίες με τις οποίες πραγματοποιήθηκε η εν λόγω κτηματογράφηση δεν ήταν μόνο ανεξακρίβωτα αλλά κατά κύριο λόγο ήταν έκνομα και μη νομιμοποιημένα. Τα κριτήρια και οι διαδικασίες ήταν έκνομες εξαιτίας της παράνομης ιταλικής κατοχής, ενώ παράλληλα, ήταν μη νομιμοποιημένες στην συνείδηση του δωδεκανησιακού λαού όχι μόνο γιατί πολλοί εξ αυτών δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να τα κτηματογραφήσουν, αλλά κυρίως γιατί στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι κάτοικοι αντιτάσσονταν των Ιταλών κατακτητών. Επίσης μεγάλες παραλιακές εκτάσεις που είχαν ιδιοκτησιακό καθεστώς το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα οι κατακτητές αρνήθηκαν να κτηματογραφήσουν και να πραγματοποιήσουν εγγραφές στους χάρτες του κτηματολογίου καθώς τις θεώρησαν υψίστης σημασίας για την αμυντική θωράκιση των νησιών και τον στρατηγικό σχεδιασμό τους. Όλα τα παραπάνω είχαν ως συνέπεια την εξαίρεση ιδιοκτησιών από του κτηματολογικούς χάρτες. Με την συνθήκη των Παρισίων τον Φεβρουάριο του 1947 τα Δωδεκάνησα περιήλθαν στην κυριότητα του Ελληνικού κράτους. Έτσι, εξαιτίας της πρότερης δημιουργίας του Κτηματολογίου Δωδεκανήσου και με τις διατάξεις του ΚΔ 132/1929 Περί κτηματολογικού κανονισμού τέθηκε σε ισχύ ο Ν. 510/1947 (ΦΕΚ 298 Α'). Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου (κανονιστικό δ/γμα 132/1929), που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 8 παράγραφος 2 του ν. 510/1947 (Α΄ 298): «Τα δημόσια κτήματα ανήκουσιν εις την Κυβέρνησιν της Κτήσεως και υποδιαιρούνται εις κτήματα κοινής χρήσεως και εις κτήματα περιουσιακά(ιδιόκτητα του Δημοσίου)». Ενώ στο άρθρο 3 του Κανονισμού ορίζεται ότι: «Αποτελούσι μέρος των κτημάτων κοινής χρήσεως: α) Ο αιγιαλός μέχρι του ορίου του μεγίστου συνήθους χειμερίου κύματος επί πλέον δε, έξω των αστικών κέντρων, μία ζώνη εκ 12 μέτρων από του τοιούτου ορίου, και αι θαλάσσιαι παραλίαι μέχρι των ορίων πάσης άλλης ιδιοκτησίας δημοσίας ή ιδιωτικής» (άρθρο3 περίπτωση α΄)». Συνεπώς, όπως συμπεραίνεται από τις παραπάνω διατάξεις, αναφορικά στο Νομό Δωδεκανήσου, ο αιγιαλός είναι η χερσαία ζώνη που εκτείνεται από τη θάλασσα μέχρι το όριο του μεγίστου πλην συνήθους χειμερίου κύματος. Έξω όμως από τα αστικά κέντρα περιλαμβάνει επιπλέον και μια ζώνη πλάτους 12 μέτρων. Οι θαλάσσιες παραλίες ορίζονται στο ίδιο άρθρο από το σημείο που ορίζεται ο αιγιαλός μέχρι τα όρια πάσης άλλης ιδιοκτησίας ιδιωτικής ή δημόσιας(όπως ερμηνεύετε ,δηλ μέχρι τις κτηματολογικές μερίδες, άσχετα αν η κτηματογράφηση είχε μόλις αρχίσει και οι ιδιοκτησίες δεν είχαν ακόμα οριστεί.) Αξίζει να σημειωθεί πως το πρωτότυπο Ιταλικό κείμενο του κανονισμού που αντικαταστάθηκε μεταφρασμένο στην καθαρεύουσα στις τάξεις του Κτηματολογίου Ρόδου (και ερμηνεύεται με άγνωστα κριτήρια) η μετάφραση αυτή ΔΕΝ αναρτήθηκε ποτέ στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως και κανείς δεν ξέρει αν η μετάφραση έγινε σωστά, με διαπιστεύσεις και ως νόμος του κράτους να δημοσιευτεί στο ΦΕΚ. Τι ισχύει στην υπόλοιπη Ελλάδα; Ο νόμος 2971/2001 Κατά την ψήφιση του νόμου 2971/01 έχοντας λάβει υπόψη του κριτήρια για την προστασία του περιβάλλοντος την φυσική ομορφιά τις φυσικές προσχώσεις κ.α όρισε στο άρθρο 1 μεταξύ άλλων πως: 1.«Αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, που βρέχεται από τη θάλασσα από τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της. 2.«Παραλία» είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα. 3.«Παλαιός αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα, οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα και προσδιορίζεται από τη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού. Επίσης στο άρθρο 3,4,5,6 όρισε τις επιτροπές οριοθέτησης τα διαγράμματα και την Διαδικασία καθορισμού οριογραμμών αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού. Ο νόμος 2971/2001 κράτησε σε ισχύ τον κτηματολογικό κανονισμό με το άρθρο Άρθρο.26, Καθεστώς Δωδεκανήσου οποίος κατισχύει του νέου νόμου και έθεσε τα τρία αυτά νησιά να εξακολουθούν να βρίσκονται σε καθεστώς ιταλικού κανονισμού, ενώ στη λοιπή Ελλάδα ισχύει άλλη νομοθεσία με βάση τις διατάξεις του νόμου 2971/2001 όσον αφορά τις διαδικασίες οριοθέτησης του αιγιαλού και της παραλίας. Εξαιτίας αυτού, μέχρι και σήμερα χιλιάδες κτίσματα ακόμα και ιστορικής για τα νησιά σημαίας όπως π.χ Οι πηγές της Καλλιθέας, το Έλλη κ.α βρίσκονται εκτός κτηματολογικών μερίδων εξαιτίας της μη ολοκλήρωσης της κτηματογράφησης. Τα εν λόγω παραδείγματα αποδεικνύουν και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Αφενός πως οι Ιταλικές δυνάμεις είχαν ως σκοπό την αξιοποίηση των παραθαλάσσιων περιοχών (γι'αυτό και έχτισαν ευτυχώς μνημεία τέτοιου βεληνεκούς παραθαλάσσια βλ. Καλλιθέα, Έλλη, κλπ) και αφετέρου πως βρίσκονται εκτός κτηματολογικής μερίδας καθώς δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν στο 100% την κτηματογράφηση εξαιτίας του Β παγκόσμιου πόλεμου. Από την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων και μετά ουδέποτε δόθηκε εντολή ολοκλήρωσης ή συμπληρωματικής κτηματογράφησης στο κτηματολόγιο Δωδεκανήσου για να ολοκληρώσει την διαδικασία τουλάχιστον αυτών των τριών νησιών με αποτέλεσμα να θεωρούνται όλοι οι παραπάνω ιδιοκτήτες ως καταπατητές. Είναι απαραίτητη λοιπόν ο έλεγχος του συγκεκριμένου πρωτού ψηφιστεί το σχέδιο αυτό και να υπάρχει σαφής πρόβλεψη για το ζήτημα