Αρχική Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξειςΆρθρο 02 ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Παύλος Αβραμίδης | 30 Ιανουαρίου 2023, 14:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παύλος Αβραμίδης' | 30 Ιανουαρίου 2023, 14:32

    Αρχικά πρέπει να επικροτηθεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να ρυθμίσει ένα τόσο πολυσήμαντο ζήτημα. Σε συνέχεια των παραπάνω πολύ εύστοχων σχολίων, κρίνεται επιβεβλημένη, για την επιτυχία του νομοσχεδίου, η αντικατάσταση του ορισμού της κατοχής όπως αυτή περιγράφεται στο άρθρο 2§1 περ. στ, με την αφαίρεση των λέξεων με «διάνοια κυρίου», διότι: Με την υπ’ αριθμ. 709/2020 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές οι ρυθμίσεις του άρθρου 23 του ν. 4061/2012, διότι ως προϋπόθεση εξαγοράς θέτουν αποκλειστικά την κατοχή δημοσίου κτήματος τουλάχιστον από την 5.6.1993 και την καταβολή τιμήματος, χωρίς να θέτει περαιτέρω αυστηρές προϋποθέσεις. Με άλλα λόγια, έβγαλε ως αντισυνταγματική την διάταξη, επειδή έθετε πολύ χαλαρές προϋποθέσεις και όχι επειδή επιλέχθηκε από τον νομοθέτη η χρήση της κατοχής του ΑΚ ως προϋπόθεση για την ένταξη στην εν λόγω ρύθμιση. ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ, το σημερινό νομοσχέδιο θέτει αυστηρές προϋποθέσεις εξαγοράς, εξασφαλίζοντας έτσι την συνταγματικότητα του. Απαιτεί ενδεικτικά: 1. Κατοχή για 30 ή 40 έτη 2. Αδιάλειπτη χρήση του κατεχόμενου ως κύρια και μοναδική κατοικία ή επαγγελματική έδρα ή ως τόπο άσκησης αγροτικής δραστηριότητας 3. Διαφοροποιεί τις προϋποθέσεις εξαγοράς μεταξύ δημόσιων ακινήτων που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλεως και εκείνων που βρίσκονται εκτός σχεδίου πολέως κ.α. Δεν θα πρέπει, συνεπώς, ο νομοθέτης να αποθαρρυνθεί να χρησιμοποιήσει την κατοχή όπως αυτή ορίζεται στον ΑΚ, διότι αυτή οχυρώνεται συνταγματικά με τις ως άνω προϋποθέσεις κατά σύμφωνη ερμηνεία με την ΟλΣτε. Η απαίτηση ύπαρξης, λοιπόν, κατοχής με διάνοια κυρίου, (ουσιαστικά δηλαδή νομής) είναι άστοχη και θα περιπλέξει άσκοπα τα πράγματα. Η έννοια της κατοχής όπως την ξέρουμε στον ΑΚ, ήτοι «φυσική εξουσίαση του πράγματος (άρα και δημοσίου ακινήτου)» σε συνδυασμό με τις αυστηρές προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω αρκεί για να εξασφαλίσει την αποτελεσματικότητα του νομοσχεδίου και να διασφαλίσει τους αποκαταστατικούς του σκοπούς. Η πρόσθετη απαίτηση διάνοιας κυρίου είναι επικίνδυνη τόσο από νομοθετική άποψη, διότι ταυτίζεται με την νομή όσο και από πρακτική άποψη καθώς θα οδηγήσει σε αναποτελεσματικότητα του νομοσχέδιου, περαιτέρω διοικητική και δικαστική επιβάρυνση του δημοσίου αλλά και των πολίτων, αφού αμφότεροι θα εμπλακούν σε αέναους δικαστικούς αγώνες.