Αρχική Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξειςΜΕΡΟΣ Α Εξαγορά κατεχόμενων ακινήτων του Δημοσίου Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΙΚΙΣΤΩΝ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΖΑΧΑΡΩΣ | 31 Ιανουαρίου 2023, 20:41
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ο οικισμός Παραλίας Ζαχάρως, γνωστός και ως οικισμός Αγίου Νικολάου, αριθμεί περί τις 250 κατοικίες και αποτελεί έναν δομημένο χώρο διαμονής. Η ιστορία του οικισμού είναι σχεδόν ενός αιώνα, αφού το πρώτο πωλητήριο σε κάτοχο που εκδόθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο στο χώρο αυτό είναι του έτους 1932. Η συντριπτική πλειοψηφία των οικιστών της περιοχής αυτής αιτήθηκαν την προς αυτούς πώληση/άλλως εξαγορά από το Ελληνικό Δημόσιο, της κατεχόμενης υπό εκάστου εξ αυτών, έκτασης, με τις διατάξεις του άρθρου 4 του α.ν. 263/1968, (όπως εν συνεχεία τροποποιήθηκε με τις διατάξεις του ν. 719/1977), ήτοι ως κατέχοντες αυτή προ της 1ης Ιανουαρίου 1967. Από τότε και μέσα σε μια πορεία μισού αιώνα, το Ελληνικό Δημόσιο δεν εξέτασε παρά το έτος 2007 (!!) πέντε (!!) μόνο από το σύνολο των υποβληθεισών αιτήσεων, οπότε και εκδόθηκαν αντίστοιχα πέντε πωλητήρια. Οι υπόλοιπες αιτήσεις ουδέποτε εξετάστηκαν. Σήμερα μετά μισό και πλέον αιώνα αναμονής (και όχι μόνο …), είναι επαινετέα η απόφαση να δοθούν λύσεις στο διαχρονικό κοινωνικό πρόβλημα των κατεχόμενων τμημάτων της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε το γεγονός ότι μία από τις βασικές προβλεπόμενες ρυθμίσεις ( Αρθρο 3 , παρ. 1β , 1βα – προϋπόθεση κύριας και μοναδικής κατοικίας), αποτελεί περισσότερο πρόταση διαιώνισης του προβλήματος, παρά πρόταση για τη λύση του. Και τούτο γιατί έρχεται να απαντήσει με όρους του παρόντος, σε ένα ζήτημα που έχει ανοίξει και έχει δημιουργηθεί κάτω από τις συνθήκες (κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές) των δεκαετιών του 1950 και 1960. Παραβλέπει την αδικαιολόγητη αδράνεια του Δημοσίου να εξετάσει τις υποβληθείσες αιτήσεις. Αγνοεί τον διαδραμόντα χρόνο, με αποτέλεσμα να λειτουργεί «τιμωρητικά» απέναντι στις μεταβολές που έχει επιφέρει η πραγματικότητα της ζωής στη διαδρομή της. Επιβαλλόμενη ποινή: η απώλεια του δικαιώματος εξαγοράς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με δύο λέξεις, κάτοχοι προ του έτους 1967 που πληρούσαν τις προϋποθέσεις με τους προϊσχύσαντες/καταργούμενους νόμους, αποκλείονται με τις διατάξεις του υπό ψήφιση νόμου. Οι παρατηρήσεις μας επί της ως άνω ρύθμισης αναφέρονται ειδικότερα ως σχόλιο στο άρθρο 3.