Αρχική Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξειςΆρθρο 3 Δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράςΣχόλιο του χρήστη ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΙΚΙΣΤΩΝ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΖΑΧΑΡΩΣ | 31 Ιανουαρίου 2023, 21:31
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΙΚΙΣΤΩΝ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΖΑΧΑΡΩΣ' | 31 Ιανουαρίου 2023, 21:31

    ‘Αρθρο 3 , παρ. 1β , 1βα του νομοσχεδίου, για την περίπτωση κατόχων που δεν διαθέτουν τίτλους κυριότητας (κατηγορία στην οποία υπαγόμαστε 250 περίπου οικογένειες στον οικισμό μας), πέραν της αυτονόητης μακροχρόνιας κατοχής τουλάχιστον σαράντα (40) ετών, απαιτείται όπως το οίκημα, το οποίο έχει ανεγερθεί από το κάτοχο έως την 31η /12/1981, αποτελεί («βρίσκεται» κατά κυριολεξία) ΚΥΡΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ του. Η προϋπόθεση αυτή: Ι) ΠΑΡΑΒΛΕΠΕΙ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από τη διαδοχή των γενεών. Διότι στην περίπτωση κατεχόμενων άνω των 50 ετών, όπως εν προκειμένου στον οικισμό της Ζαχάρως (θεωρούμε όπως και σε πλείστα όσα άλλα μέρη της χώρας), η πλειοψηφία εκείνων οι οποίοι αρχικώς εγκαταστάθηκαν και οικοδόμησαν στα τέλη του 1950, έχουν αποβιώσει και στην θέση τους έχουν υπεισέλθει, συνεχίζοντας την κατοχή, οι κληρονόμοι τους. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις έχει ήδη υπεισέλθει η τρίτη γενεά. Ακόμα και αν το κτίσμα αποτελούσε κατά το χρόνο της ανέγερσής του, την κύρια και μοναδική κατοικία του αρχικού κατόχου, πώς μπορεί αυτό να αποτελεί την κύρια και μοναδική κατοικία περισσοτέρων διαδόχων – συγκληρονόμων που κατέχουν από κοινού σήμερα; Είναι προφανές ότι η ρύθμιση της παρ. 1βα, όπως έχει διατυπωθεί, απαιτεί την άσκηση κατοχής από ένα και μόνο πρόσωπο, θέτοντας εν συνεχεία την επιπλέον προϋπόθεση, όπως το πρόσωπο- μοναδικός κάτοχος έχει στο υπάρχον εκεί κτίσμα την κύρια και μοναδική κατοικία του. Κατά τον τρόπο αυτό ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ το σύνολο αυτών που κατέχουν σήμερα ως κληρονόμοι κατόχου, ο οποίος εγκαταστάθηκε σε δημόσιο κτήμα προ εξήντα (60) και πλέον ετών, όπου έκτισε κατοικία. ΙΙ) Η προϋπόθεση αυτή ΠΑΡΑΒΛΕΠΕΙ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, όπως διαμορφώνεται στην πορεία της ζωής και έχει καταλήξει σήμερα, μετά 50/60 χρόνια κατοχής. Ακόμα και αν το κτίσμα αποτελούσε κατά το χρόνο της ανέγερσής του, την κύρια και μοναδική κατοικία του κατόχου, αυτός ο ίδιος θα πρέπει να «τιμωρηθεί» σήμερα με απώλεια του δικαιώματος εξαγοράς, αν στο πέρασμα του χρόνου υπήρξε μεταβολή στη συνθήκη της ζωής του και το κτίσμα δεν αποτελεί πλέον σωρευτικά την κύρια και μοναδική κατοικία του. Εν ολίγοις, χάνει κάποιος το δικαίωμα εξαγοράς, παρά το γεγονός ότι κατέχει τμήμα ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου περισσότερο από 50 χρόνια, εάν π.χ. στη διαδρομή 50 ετών ζωής/κατοχής παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε σε άλλη περιοχή της χώρας, όπου βρίσκεται πλέον η κύρια κατοικία του, ιδιοκτησίας του/της συζύγου του, ή πέθανε κάποιος συγγενής του, οπότε απέκτησε λόγω κληρονομίας και έχει μία νόμιμη κατοικία, ή απέκτησε λόγω αγοράς και έχει ήδη πρώτη κατοικία. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκεται να επιλυθεί το, αναγνωριζόμενο και από το νομοθέτη, μείζον και διαχρονικό πρόβλημα των κατεχόμενων τμημάτων της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου; Κατά συνέπεια η διάταξη του Αρθρου 3 , παρ. 1β , 1βα του νομοσχεδίου πρέπει να τροποποιηθεί, απαλείφοντας την προϋπόθεση της κύριας και μοναδικής κατοικίας.