Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 1 / παράγραφος 2Σχόλιο του χρήστη Κυριάκος | 4 Νοεμβρίου 2009, 17:07
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Τα έκτακτα επιδόματα προς τον μη επιδοτούμενο άνεργο, είναι σωστά και απαραίτητα γιατί θα πάνε κατευθείαν στην κατανάλωση. Αλλά τα ποσά αυτά, είναι ασπιρίνες για τον «καρκίνο» της αμισθης και ανασφάλιστης διαβίωσης μέσα στην πανάκριβη πραγματικότητα. Το προβλημα της ανεργίας και αποεπενδύσεων δημιουργείται από το «σπάταλο» κράτος και από την μείωση της ανταγωνιστικότητας αλλα δεν μας αφορά αυτό τώρα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το σύνταγμα ρητά λέει ότι η εργασία είναι δικαίωμα του πολίτη και πρέπει να εξασφαλίζεται σε ολους τους πολίτες του από το κράτος. Η κοινωνική αλληλεγύη είναι κατοχυρωμένη στα χαρτιά, αλλά οχι στην πράξη. Τα εργασιακά δικαιώματα και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα κυριολεκτικά είναι σε αποσύνθεση, κάτω από την πίεση του ανταγωνισμού και της παγκοσμιοποίησης, και διαφέρουν σημαντικά προς το χειρότερο αν τα συγκρίνουμε με τα εργασιακά δικαιώματα και τους σταθερούς μισθούς που απολαμβάνει ακόμα ο ελληνικός δημόσιος τομέας της μόνιμης βάση συντάγματος εργασίας. Συνεπώς η ανεργία πρέπει να λυθεί με μόνιμου χαρακτήρα μέτρα, όπως επιδοματικός μισθός αορίστου χρόνου και ασφάλιση στον ασφαλιστικό του φορέα, από την πρώτη μέρα ανεργίας έως ότου βρει εργασία ο άνεργος ή να του παρασχεθεί εργασία από τον ΟΑΕΔ και δεν την δεχτεί. Τα «δήθεν» προγράμματα του ΟΑΕΔ για διάφορες ηλικιακες ομάδες δημιουργούν στρεβλώσεις στην αγορά και δημιουργούν περισσότερη ανεργία για άλλες ηλικιακές ομάδες. Ετσι μπορεί να προγραμματίσει κάποιος την ζωή του ο κάθε άνεργος πολίτης για κάποιο μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά και να σταθεροποιηθεί η ζήτηση χωρίς η φορολογία και τα περιττά έξοδα από μεριά κράτους να δημιουργούν περισσότερη ανεργία.