• Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας Κίτσος' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 16:13

    Από τις απόψεις που μέχρι τώρα έχουν κατατεθεί, διαπιστώνει κανείς ότι οι αδύναμοι κρίκοι στην αλυσίδα των δημοσίων εσόδων εντοπίζονται: α) στη διαφθορά των ελεγκτών β) στην πεποίθηση των ελεγχόμενων ότι η πιθανότητα να εντοπιστούν είναι μικρή αλλά ακόμα και άν εντοπιστούν κατά πάσα πιθανότητα θα τη γλιτώσουν φθηνά, είτε γιατί τα πρόστιμα είναι χαμηλά σε σχέση με το όφελος που έχει επιτευχθεί είτε λόγω του ότι κάποιος θα βρεθεί να τα "πάρει" και έτσι η υπόθεση να πέσει στα μαλακά. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, για να είναι ένα φορολογικό σύστημα αποτελεσματικό πρέπει να είναι απαλλαγμένο από αυτούς τους αδύναμους κρίκους, να είναι δηλαδή πλήρως αυτοματοποιημένο αλλά ταυτόχρονα απόλυτα δίκαιο (να μη βασίζεται δηλαδή σε ούτως ειπείν αντικειμενικά κριτήρια). Ας υποθέσουμε ότι σε μια χώρα όλες οι συναλλαγές γίνονται με ένα τρόπο που ανά πάσα στιγμή μπορούσαμε να ελέγξουμε ποιος πήρε πόσα και από ποιόν πατώντας ένα πλήκτρο σε ένα υπολογιστή, ποια θέση θα είχε άραγε σε αυτή τη χώρα η διαφθορά, η φοροδιαφυγή αλλά και σε μεγάλο βαθμό η παράνομη δραστηριοποίηση (ναρκωτικά, τοκογλυφία, τζόγος κλπ). Πηγή του προβλήματος αποτελεί κατά την άποψή μου η ανεξέλεγκτη διακίνηση μετρητού χρήματος το οποίο στη συνέχεια ξεπλένεται σε μια τράπεζα όπου μπορεί πολύ εύκολα να κατατεθεί. Αν όμως οι δοσοληψίες γίνονταν σχεδόν μόνο με πιστωτική κάρτα ή ονομαστική επιταγή, τότε θα ξέραμε ποιος δίνει πόσα χρήματα σε ποιόν χωρίς να απαιτείται καν ύπαρξη ελεγκτικού μηχανισμού. Για να γίνει αυτό θα πρέπει: α) Να αποκτήσουν όλα τα φυσικά πρόσωπα έναν και μόνο "βασικό" τραπεζικό λογαριασμό όψεως μέσω του οποίου δια νόμου θα γίνονται όλες οι συναλλαγές από και προς τη τράπεζα. Εννοείται ότι τα φυσικά πρόσωπα θα μπορούν να έχουν όσους συνδεδεμένους στο "βασικό", λογαριασμούς θέλουν (προθεσμιακούς, ταμιευτηρίου, επενδυτικούς κλπ). Ο μόνος περιορισμός θα είναι ότι όλες αυτές οι συναλλαγές θα "περνούν" από τον "βασικό" λογαριασμό (ακόμα και αν θέλει κάποιος να εμβάσει χρήματα στο εξωτερικό, ή να εισάγει χρήματα από το εξωτερικό αυτό θα γίνεται μέσω του "βασικού" λογαριασμού). β) Να έχει απευθείας πρόσβαση το ΥΠΟΙΚ μόνο στο "βασικό" λογαριασμό κάθε φυσικού προσώπου μόνο όσο αφορά ανάγνωση εισροών - εκροών. Στο σημείο αυτό θα ήταν σκόπιμο να δεσμευθεί δια νόμου το κράτος ότι δεν πρόκειται να φορολογηθεί το κεφάλαιο των καταθέσεων και να διασφαλίζεται το τραπεζικό απόρρητο με εξαίρεση τις κινήσεις του "βασικού" λογαριασμού γ) Να γίνεται δια νόμου μέσω τραπεζών και ειδικά μέσω του "βασικού" λογαριασμού η μισθοδοσία Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα όπως και οι συντάξεις (ισχύει ήδη σε μεγάλο βαθμό). δ) Να καθοριστεί μηνιαίο ποσό μετρητών που θα μπορεί κάποιος να λαμβάνει από τον "βασικό" λογαριασμό του ανάλογα με την επαγγελματική κατηγορία στην οποία ανήκει, για έξοδα που απαιτούν μετρητά (λαϊκή, περίπτερο, διάφορα εισιτήρια, ταξί κλπ) ε) Να απαγορευθεί δια νόμου στις τράπεζες να δέχονται μετρητά από οποιονδήποτε πέραν ενός μικρού ποσού (πχ 700 ευρώ/μήνα). Για επαγγελματίες που θα συναλλάσσονται με μετρητά, να ισχύει διαφορετικός περιορισμός σε ατομική βάση μέσω βεβαίωσης της οικείας ΔΟΥ που θα προσκομίζεται από τον ενδιαφερόμενο στην τράπεζα. στ) Να μην υποβάλλεται φορολογική δήλωση με τη σημερινή της μορφή, αλλά να αποστέλλεται από το ΥΠΟΙΚ στους φορολογούμενους αντίγραφο των κινήσεων του "βασικού" λογαριασμού και να ζητείται αιτιολόγηση ΟΛΩΝ των εισροών και ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ όλων των εκάστοτε εκπιπτουσών εκροών (ιατρικά έξοδα τόκοι στεγαστικών κλπ). Παρόμοιο καθεστώς δύναται να ισχύσει και για τα νομικά πρόσωπα όμως οι φτωχές γνώσεις που έχω για αυτά δεν μου επιτρέπουν περαιτέρω σχολιασμό. Μετά από αυτά σκεφτείται κάποιον ο οποίος σ' αυτό το καθεστώς θα επιχειρήσει να "λαδώσει"/"λαδωθεί", δεχτεί φακελάκι, αποκρύψει εισόδημα κλπ. Επί πλέον η εφαρμογή της πρότασης δεν απαιτεί "πόθεν έσχες" αφού αυτό θα γίνεται ουσιαστικά με την ανωτέρω ετήσια δήλωση. Οι υπάρχουσες καταθέσεις δεν είναι ανάγκη να πειραχτούν (τραπεζικό απόρρητο) μιας και στο εξής θα μπορούν να «αδειάζουν» και να «γεμίζουν» μόνο μέσω του "βασικού" λογαριασμού, αφήστε που αν ανακοινωθεί τέτοιο μέτρο θα σπεύσουν όλοι να καταθέσουν τα χρήματά τους στην τράπεζα προκειμένου μετά την εφαρμογή του μέτρου να μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν. Ανεξάρτητα από τα ανωτέρω είναι σκόπιμο το όποιο μέτρο ληφθεί, όταν θα αρχίσει να αποδίδει, να οδηγήσει σε μείωση των φορολογικών συντελεστών. Πρέπει να γίνει κατανοητό προς όλους μέσα και έξω από τη χώρα, ότι είναι απόλυτα θεμιτό να επιθυμεί κάποιος να πλουτίσει αρκεί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του απέναντι στην κοινωνία και φυσικά αυτές οι υποχρεώσεις δεν είναι δυνατό να ανέρχονται στο 45% του εισοδήματός του διότι αυτό δεν είναι εκπλήρωση κοινωνικής υποχρέωσης αλλά τιμωρία.