Αρχική Ενίσχυση του εισοδήματος των μισθωτών, των νέων και της οικογένειαςΜΕΡΟΣ Γ΄- ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ – ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ – Άρθρο 20 – Αναπροσαρμογή βασικών μισθώνΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Τσονόπουλος | 17 Ιουλίου 2023, 11:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Τσονόπουλος' | 17 Ιουλίου 2023, 11:15

    Θα διατυπώσω μερικές σκέψεις σχετικά με μισθολογική πολιτική που ελπίζω να συνεισφέρουν. Η ύπαρξη μεγάλων μισθολογικών ανισοτήτων υπονομεύει κοινωνική συνοχή και με δεδομένο ότι οι βασικές ανάγκες είναι ίδιες σε όλους, περιθωριοποιεί τους ασθενέστερους οικονομικά. Εάν οι μισθολογικές διαφορές λόγω εμπειρίας, εκπαίδευσης και λοιπών προσόντων είναι μικρές, υπάρχει ισχυρό κίνητρο σε μία μικρή ανοικτή οικονομία όπως η Ελλάδα οι πλέον καταρτισμένοι να μεταναστεύσουν και ασθενές κίνητρο να επενδύσουν σε απόκτηση δεξιοτήτων. Μία μισθολογική πολιτική πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τους 2 παράγοντες. Στην Ελλάδα ένα μεγάλο μέρος των μισθωτών αμείβεται με μισθό κοντά στον ελάχιστο και η διαφορά μεταξύ μέσου και ελάχιστου μισθού είναι από τις μικρότερες πανευρωπαϊκά. Στην Ελλάδα ο μέσος μισθός για εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης είναι ο χαμηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση με εξαίρεση Βουλγαρία και είναι στο ίδιο περίπου επίπεδο με χώρες Α. Ευρώπης (Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Κροατία, Σλοβακία, Τσεχία, Λεττονία). Ο ελάχιστος μισθός ισούται με περίπου 65% του μέσου μισθού πλήρους απασχόλησης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το 2021 σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. κυμαίνεται μεταξύ 37,9-51,4%, με εξαίρεση τη Σλοβενία. Στο ίδιο εύρος τιμών βρίσκεται η σχέση μεταξύ ελάχιστου και μέσου μισθού σε Ιαπωνία, Ισραήλ, Μαλαισία, ενώ είναι αρκετά μικρότερο σε Η.Π.Α., Ρωσία, Κίνα. Είναι η αναλογία στην Ελλάδα η ενδεδειγμένη? Είναι επίσης αναμφισβήτητο ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα έχουν σε γενικές γραμμές λιγώτερη εργασιακή ανασφάλεια και ένταση εργασίας. Επομένως είναι λογικό να είναι μεγαλύτερη η μέση αμοιβή στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με δημόσιο τομέα. Στις χώρες της Ε.Ε. που υπάρχει η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ μέσου μισθού πλήρους απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με δημόσιο τομέα (υπέρ του ιδιωτικού τομέα) είναι η Μάλτα, η Ιρλανδία, το Βέλγιο, η Σλοβενία, η Δανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Λιθουανία και η Ελλάδα. Σε ονομαστικές τιμές ο μέσος μισθός δημοσίου υπαλλήλου σε Ελλάδα είναι μεγαλύτερος μόνο από Βουλγαρία, Ρουμανία και ελαφρώς μικρότερος από χώρες Α. Ευρώπης (Ουγγαρία, Πολωνία, Κροατία), ενώ απέχει αρκετά από τις υπόλοιπες. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ε.Ε. που την περίοδο 2015-2021 υπήρξε μείωση του μέσου ονομαστικού μισθού στους δημοσίους υπαλλήλους. Επομένως δεν είναι ανορθόδοξο οικονομικά να γίνουν αυξήσεις στο δημόσιο τομέα και αν οι αυξήσεις συνδυαστούν με προσόντα, απόδοση κλπ., θα παίξουν θετικό ρόλο σε οικονομική ανάπτυξη. Με βάση τα ανωτέρω πέρα από την οριζόντια αύξηση θα πρέπει να υπάρχουν αυξήσεις με κριτήρια. Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει λογική στο να μην αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία σε ιδιωτικό τομέα και η προϋπηρεσία την περίοδο 2015-2016.