Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 1 / παράγραφος 2Σχόλιο του χρήστη Κατερίνα | 4 Νοεμβρίου 2009, 18:45
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα' | 4 Νοεμβρίου 2009, 18:45

    Είμαι μακροχρόνια άνεργη και άνω των 45 ετών (ανήκω, δηλαδή, στις λεγόμενες "ευπαθείς κοινωνικές ομάδες"). Ενώ πληρώ το κριτήριο του ατομικού εισοδήματος, το οικογενειακό μας είναι στα 22.000 ευρώ περίπου. Πληρώνουμε, όμως, κάθε μήνα στεγαστικό δάνειο ύψους 900 ευρώ, δηλαδή, σε ετήσια βάση, 10.800 ευρώ περίπου. Δεν θα έπρεπε να ληφθεί αυτό υπόψη, πριν οριστεί το όριο των 14.633,56 ευρώ του απαιτούμενου οικογενειακού εισοδήματος? Και με την ευκαιρία, επιτρέψτε μου να εκφράσω και μια πραγματική απορία: Μετά τον πρώτο χρόνο ανεργίας, δεν υπάρχει η παραμικρή βοήθεια προς τους ανέργους σε μηνιαία βάση. Δηλαδή με ποιό τρόπο καλούνται αυτοί οι άνθρωποι να επιβιώσουν, μέχρι να ξαναβρούν δουλειά? Στο εξωτερικό υπάρχει εφ'όρου ζωής μια στοιχειώδης μέριμνα για τους ανέργους (βλ. παράδειγμα Αγγλίας)-όχι μεγάλη, ώστε να ωθεί τον κόσμο στην ανεργία, αρκετή, ωστόσο, ώστε να εξασφαλίζει μια υποτυπώδη στέγαση και τροφή. Ένα Κράτος Κοινωωικού Δικαίου δεν θα έπρεπε κάποτε να μεριμνήσει (ανάμεσα στα τόσα άλλα) και γι'αυτό? Σας ευχαριστώ για το βήμα.