• Σχόλιο του χρήστη 'Σωκράτης Τραγόστης' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 18:24

    Αντιπαρέρχομαι τα αυτονόητα για τη χρησιμότητα της διαβούλευσης και υπογραμμίζω την εμπιστοσύνη που επιδεικνύεται στη συγκεκριμένη διαδικασία, πιθανή αποτυχία της οποίας θα ενίσχυε μια νέα αποστασιοποίηση από τα κοινά… Καταθέτω την άποψη μου για το ζήτημα της φορολόγησης της Αποζημίωσης Υπηρεσίας Αλλοδαπής των υπαλλήλων του Υπουργείου Εξωτερικών. Πρόκειται για αποζημίωση που καταβάλλεται για την «κάλυψη των υψηλών αναγκών διαβίωσης», στέγασης καθώς και διδάκτρων των παιδιών των συγκεκριμένων υπαλλήλων. Η αποζημίωση αυτή διαφέρει από Αρχή σε Αρχή του εξωτερικού, ακριβώς επειδή προσαρμόζεται, δυνάμει διεθνών δεικτών, στις απαιτήσεις διαβίωσης των χωρών όπου διαπιστεύονται οι διπλωματικοί και οι λοιποί υπάλληλοι του Υπουργείου των Εξωτερικών. Δεν είναι ούτε μισθός, ούτε επίδομα… Στην αποζημίωση αυτή επιβλήθηκε αυτοτελής φορολόγηση ύψους 15% το 1997, η οποία συνοδεύτηκε από δύο συναπτές αυξήσεις 7,5% + 7,5% (σε δύο εξάμηνα) για να αντισταθμιστεί η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ απώλεια αξιοπρέπειας που συνεπαγόταν για τους υπηρετούντες εκείνη την περίοδο υπάλληλους των Αρχών της Εξωτερικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών. Ακολούθησαν δεκάδες προσφυγές οι οποίες οδήγησαν σε αμετάκλητες αποφάσεις που δικαίωναν τους υπαλλήλους του Υπ. Εξωτερικών. Η προηγούμενη κυβέρνηση, παρά τις δικαστικές αυτές αποφάσεις, οδηγήθηκε (μόλις προ ολίγων μηνών) με μεγάλη καθυστέρηση στην κατάργηση της αυτοτελούς φορολογήσεως και στην επιστροφή στο προ του 1997 καθεστώς, ορίζοντας ως ημερομηνία έναρξης την 1-1-2010. Εκτιμώ ότι αυτή θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση του ζητήματος και στο υπό επεξεργασία σχέδιο νόμου. Δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί ολόκληρη 12ετία, ο χρόνος που χρειάστηκε δηλαδή η Διοίκηση να προσαρμοστεί στις πραγματικές ανάγκες της Υπηρεσίας και να συμμορφωθεί με τη νομιμότητα. Είναι βέβαιο ότι οι κανόνες μιας υγιούς εργασιακής σχέσης δεν μπορούν να μεταβάλλονται συνεχώς. Είναι εκ των προτέρων γνωστές και επιτρέπουν στους συμμετέχοντες να κάνουν τις επιλογές τους. Υπό συνθήκες αναλογίας αποζημιώσεως/πραγματικών αναγκών ένα προς δύο (κυρίως στη στέγαση και στα δίδακτρα) που ισχύουν σήμερα καλό είναι να το σκεφθεί κανείς διπλά πριν επιχειρήσει οποιαδήποτε μορφή φορολόγησης στη συγκεκριμένη αποζημίωση. Η επιτυχία, συνεπώς, του υπό συζήτηση σχεδίου εξαρτάται από τον αν θα κερδηθεί το στοίχημα της δίκαιης μεταχείρισης (συμβολή στα δημόσια οικονομικά στο μέτρο των δυνατοτήτων) και –το κυριότερο- της εμπιστοσύνης προς τις πράξεις τις Διοικήσεως. Με ειλικρινής ευχές για την επιτυχία του εγχειρήματος… Σωκράτης Τραγότσης