Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΆρθρο 13 Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας – Προσθήκη άρθρου 28Α στον Κώδικα Φορολογίας ΕισοδήματοςΣχόλιο του χρήστη Α.Τ. | 17 Νοεμβρίου 2023, 23:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Α.Τ.' | 17 Νοεμβρίου 2023, 23:50

    Γίνεται αμέσως αντιληπτό από την απλή ανάγνωση του προτεινόμενου σχεδίου του συγκεκριμένου άρθρου ότι η νέα ρύθμιση περί θέσπισης τεκμαρτού φορολογητέου εισοδήματος όχι μόνο δεν θα περιστείλει την φοροδιαφυγή (στον βαθμό που πράγματι υπάρχει αυτή) αλλά αντιθέτως θα την διευρύνει. Ποιος αλήθεια θα έχει κίνητρο να δηλώσει/εμφανίσει τον πραγματικό του τζίρο την στιγμή που (θα) προβλέπεται ότι η (κλιμακωτή) υπέρβαση του μ.ο. του τζίρου της οικείας δραστηριότητας θα έχει ως συνέπεια την αντίστοιχη-αναλογική αύξηση του τεκμαρτού φορολογητέου εισοδήματος. Το αποτέλεσμα θα είναι να δηλώνουν φορολογητέο εισόδημα στο ύψος του τεκμαρτού ακόμη και αυτοί που (θα) δήλωναν παραπάνω (δηλαδή τον πραγματικό τους τζίρο και το πραγματικό τους εισόδημα). Το μόνο που θα επιτευχθεί λοιπόν με την νέα ρύθμιση είναι να δοθεί μια τάξη μεγέθους ως προς το ποιό είναι το «επιτρεπόμενο» / «ανεκτό» ύψος της φοροδιαφυγής. Πέραν τούτου, είναι προφανές ότι η «ιδέα» στην οποία εδράζεται η εισαγωγή τεκμηρίου φορολογητέου εισοδήματος («δεν είναι δυνατόν ο ελεύθερος επαγγελματίας να κερδίζει λιγότερα από τον κατώτατο μισθό») είναι τελείως αυθαίρετη και δεν στηρίζεται ούτε στην λογική ούτε στα πραγματικά δεδομένα. Πέραν του ότι δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι κάποιοι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι δυνατόν (και πράγματι συμβαίνει) να δουλεύουν παρουσιάζοντας πολύ χαμηλά κέρδη ή ακόμη και ζημιές σε συγκεκριμένες οικονομικές χρήσεις (όπως και πάρα πολλές (μεγάλες) εταιρείες, οι οποίες όμως φαίνεται ότι απολαμβάνουν ασυλίας σε σχέση με τους ελεύθερους επαγγελματίες), πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι για τους ελεύθερους επαγγελματίες δεν ισχύει το αφορολόγητο όριο (υπό μορφή έκπτωσης φόρου) που ισχύει για τους μισθωτούς. Επίσης, η άσκηση ελευθέριου επαγγέλματος εξασφαλίζει στον άνθρωπο μια μορφή ελευθερίας (γι’ αυτό άλλωστε και λέγεται «ελευθέριο») την οποία ο μισθωτός δεν απολαμβάνει. Αυτό και μόνο μπορεί να αποτελεί ικανό κίνητρο για πολλούς ελεύθερους επαγγελματίες να εξακολουθούν να ασκούν το ελευθέριο επάγγελμά τους, έστω και με «αντίτιμο» ένα χαμηλό κέρδος. Αυτή η απλή αλήθεια παραγνωρίζεται μέσω του νέου σχεδίου νόμου. Επί πλέον αξίζει να τονιστεί ότι και μόνο (α) το ότι «απαγορεύεται» να δηλώσει κάποιος ζημιά έστω και σε μια μεμονωμένη χρήση (πράγμα που πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία) και (β) το ότι το τεκμαρτό φορολογητέο εισόδημα (θα) προσδιορίζεται (και) επί τη βάσει του δηλούμενου τζίρου και όχι του πραγματικού κέρδους, αρκεί για να καταδείξει την αντισυνταγματικότητα της ρύθμισης. Άλλωστε είναι γενικά αποδεκτό και γνωστό (ασχέτως αν διαχρονικά οι κυβερνήσεις αγνοούν τα διδάγματα της θεωρίας του Συνταγματικού δικαίου και τα νομολογιακά δεδομένα) ότι τα τεκμήρια εισοδήματος είναι αντισυνταγματικά, γιατί κάποιους (συνήθως τους περισσότερους) τους αδικούν και κάποιους άλλους τους ευνοούν, με αποτέλεσμα τελικώς ουδείς να φορολογείται βάσει των πραγματικών φοροδοτικών δυνατοτήτων του. Περαιτέρω, η επαύξηση του τεκμαρτού φορολογητέου εισοδήματος επί τη βάσει των αποδοχών του απασχολούμενου προσωπικού θα οδηγήσει πολλούς ελεύθερους επαγγελματίες να μειώσουν (ή και να καταργήσουν εντελώς) το απασχολούμενο προσωπικό τους. Είναι προφανές ότι κάτι τέτοιο αντιστρατεύεται τον στόχο περί μειώσεως της ανεργίας. Τέλος, η εισαγωγή του εξόχως αντισυνταγματικού τεκμηρίου φορολογητέου εισοδήματος αποτελεί (προκαταβολική) ομολογία αποτυχίας των λοιπών (εξαγγελθέντων με τυμπανοκρουσίες) μέτρων κατά της φοροδιαφυγής, όπως η εφαρμογή MyData/ηλεκτρονικά βιβλία/ηλεκτρονική τιμολόγηση, επιβολή της χρήσης ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής για όλες τις συναλλαγές άνω των 500 Ευρώ, υποχρεωτική απόκτηση POS από όλους τους επαγγελματίες, διασύνδεση POS με ταμειακές κτλ