Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΆρθρο 13 Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας – Προσθήκη άρθρου 28Α στον Κώδικα Φορολογίας ΕισοδήματοςΣχόλιο του χρήστη Δώρα | 19 Νοεμβρίου 2023, 10:11
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Οι κύριοι νομοθέτες είχαν ποτέ ατομική επιχείρηση; Αν είχαν, θα γνώριζαν ότι η ύπαρξη ζημιών είναι ένα ρίσκο το οποίο αναλαμβάνει ο ελεύθερος επαγγελματίας και ότι οι μη μισθωτοί εν ευρεία έννοια, δεν στηρίζονται σε κάποιο σταθερά καταβαλλόμενο μηνιαίο εισόδημα. Επίσης, μία βασική παράλειψη του νομοθετήματος είναι ότι επιβραβεύεται μόνον η προλαμβάνουσα εταιρική μορφή επιχειρηματική πρωτοβουλία, αντιθέτως η ατομική επιχείρηση οδηγείται στην εξαφάνιση. Πέρα από την κακώς εννοούμενη εξίσωση μισθωτών και μη μισθωτών (μιας και είστε νομομαθεις, σας παραπέμπουμε στην αρχή της ισότητας του και στην πάγια νομολογία του ΣτΕ περί κρίσης της άνευ πλαισίου εξίσωσης μισθωτών και μη μισθωτών), αλήθεια, μπορείτε να μάς καθοδηγήσετε ως προς το σκεπτικό σας αναφορικά το τεκμαρτό φορολογητέο εισόδημα προσαυξάνεται αφενός με βάση το χρόνο άσκησης του επαγγέλματος και αφετέρου σωρρευτικά με βάση το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας αλλά κυρίως με βάση συντελεστή όταν ο ετήσιος τζίρος του είναι μεγαλύτερος από τον μέσο όρο του ετήσιου τζίρου του ΚΑΔ; Πραγματικά, ποιος τα σκέφτεται αυτά; Ελπίζω στην αιτιολογική έκθεση να παραδεχτείτε τουλάχιστον τον πραγματικό λόγο πίσω από αυτό το... αριστούργημα: ότι κάπως πρέπει να καλυφθούν οι δημοσιονομικές υποχρεώσεις και τι πιο απλό από τους ελεύθερους επαγγελματίες, έστω και με κόστος την εξαφάνισή τους;