Αρχική Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εισφορά Κοινωνικής Ευθύνηςάρθρο 1 / παράγραφος 2Σχόλιο του χρήστη Ελε.Λα | 4 Νοεμβρίου 2009, 18:28
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Καλή η πρωτοβουλία για αρχή. Δίνει μια ανάσα σ΄αυτούς που ζουν με 400 ή 500 Ε το μήνα. Μετά όμως…τι; Σίγουρα διαβάσατε τα υπόλοιπα σχόλια για διεύρυνση της ομάδας δικαιούχων, για «μπλοκάκια» ( αν και κάποια «μπλοκάκια» καθαρίζουν suma sum arum γύρω στο τριχίλιαρο+), για μακροχρόνια άνεργους που δεν είναι ούτε στον ΟΑΕΔ, για άνεργους μεσήλικες που δεν έχουν καμιά προοπτική, ούτε καν για σύνταξη. Μεγάλη μερίδα των Ελλήνων έχει ήδη αγγίξει τα πρόθυρα της απελπισίας και βλέπει Φως στο Τούνελ μόνο στην τηλεόραση. Ειμαι 52 ετών, Πτυχιούχος Πανεπιστημίου του εξωτερικού. Οδηγήθηκα στην ανεργία πριν 2 χρόνια μέσω «αναγκαστικής εθελουσίας» άρα δεν μπόρεσα να γραφτώ στον ΟΑΕΔ. Δεν έχω ασφάλεια. Δεν κάνω φορολογική δήλωση. Εδώ και 20 χρόνια ασκώ ένα επάγγελμα, που - στην Ελλάδα - βρίσκεις δουλειά μόνο μέσω πλύ γερών κοννέ. Ξεκίνησα μαθήματα σε ιδιωτική σχολή ώστε να μπορέσω να βελτιώσω τα προσόντα μου. Όταν τελειώσω θα είμαι 53. Λέτε ότι τότε θα βρω δουλειά; Τρώω από τα έτοιμα που δεν ξέρω πόσο θα με κρατήσουν. Σαφώς και δεν δικαιούμαι επίδομα. Γιατί δεν υπάρχω!