Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΆρθρο 13 Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας – Προσθήκη άρθρου 28Α στον Κώδικα Φορολογίας ΕισοδήματοςΣχόλιο του χρήστη Παύλος Ανδρεάδης-Παπαδημητρίου | 21 Νοεμβρίου 2023, 20:02
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις αντίκεινται προδήλως στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1, 2 και 5 (αρχή της ισότητας και της συμμετοχής στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις εκάστου πολίτη) και 25 παρ. 1 του Συντάγματος (αρχή αναλογικότητας), καθώς με αυτές το φορολογητέο εισόδημα υπολογίζεται όχι με βάση την πραγματική φοροδοτική ικανότητα του πολίτη, αλλά με βάση μία τεκμαρτή και δη υπολογιζόμενη με κριτήρια άσχετα με τις συνθήκες πραγματικής δραστηριοποίησης της οποιασδήποτε ατομικής επιχείρησης, ήτοι με συσχέτιση με ένα αυθαίρετο πολλαπλάσιο του μικτού (!) μισθού ενός εργαζομένου του ιδιωτικού τομέα. Περαιτέρω, η προσαύξηση του φορολογητέου τεκμαρτού εισοδήματος με βάση τον μέσο όρο ακαθάριστων εσόδων του οικείου ΚΑΔ, αφενός οδηγεί στην επιβολή φόρου με βάση ένα αρχικά άγνωστο στον φορολογούμενο μέγεθος, ενώ επίσης ουδεμία σχέση έχει με την φοροδοτική ικανότητα του συγκεκριμένου ελεύθερου επαγγελματία, ο οποίος, στο πλαίσιο της άσκησης της οικονομικής του ελευθερίας ή λόγω απρόβλεπτων συνθηκών, μπορεί να παρουσιάζει μεγαλύτερο ή μικρότερο συντελεστή καθαρού κέρδους σε σχέση με τον μέσο όρο των επαγγελματιών του κλάδου του. Εάν τα τεκμήρια ("αντικειμενικά κριτήρια") είχαν κάποτε κριθεί "συνταγματικώς ανεκτά", επειδή ο νομοθέτης και η φορολογική διοίκηση αδυνατούσαν να συλλάβουν τη φορολογητέα ύλη, αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει δεκτό σήμερα, που υφίστανται πλείστα νομοθετικά και φορολογικά εργαλεία (myData, υποχρέωση διενέργειας ηλεκτρονικών δαπανών, POS, άμεση διαβίβαση στοιχείων/κινήσεων τραπεζικών λογαριασμών στην ΑΑΔΕ κπλ) πρόσφορα να αναδείξουν κάθε περίπτωση φοροδιαφυγής του εύρους που η προτεινόμενη διάταξη ευαγγελίζεται να πατάξει. Ωστόσο, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι η προτεινόμενη διάταξη επιβραβεύει (δια της πλήρους απαλλαγής από το τέλος επιτηδεύματος) αυτόν που έχει (πραγματικά) καθαρά κέρδη 120.000 € και δηλώνει 20.000 €, αλλά τιμωρεί αυτόν που έχει (πραγματικά) καθαρά κέρδη 15.000 € και δηλώνει 14.000 € (δια της μερικής μόνον απαλλαγής του και της τεκμαρτής προσαύξησης του φορολογητέου του εισοδήματος). Εξάλλου, τα λοιπά ισχύοντα τεκμήρια, πλην του βασικού τεκμηρίου "διαβίωσης" ύψους 3.000 € που "χρεώνεται" σε κάθε φορολογούμενο που αναπνέει, σχετίζονται πάντως με την απόκτηση ή κατοχή ενός συγκεκριμένου περιουσιακού στοιχείου από τον φορολογούμενο, και όχι σε παραδοχές άσχετες με την περιουσιακή κατάσταση του συγκεκριμένου προσώπου, όπως η προτεινόμενη ρύθμιση. Τέλος, οι προτεινόμενες περιπτώσεις "αμφισβήτησης" του εν λόγω τρόπου τεκμαρτού υπολογισμού της φορολογητέας ύλης καθιστούν σαφές ότι αυτή θα είναι πρακτικώς αδύνατη για οποιαδήποτε περίπτωση πλην των ρητώς αναφερόμενων. Για τους λόγους αυτούς η προτεινόμενη ρύθμιση αντιβαίνει στις διατάξεις του Συντάγματος και εάν καταστεί νόμος του κράτους, η εφαρμογή της θα πρέπει να αποκρουστεί από τα δικαστήρια. Παύλος Ανδρεάδης-Παπαδημητρίου, ΔΝ