• Σχόλιο του χρήστη 'Πάνος' | 23 Νοεμβρίου 2023, 13:03

    Σε μία μικρή πολυκατοικία, με ιδιόκτητα διαμερίσματα, πώς είναι δυνατόν (πέραν του καταστατικού) να είναι νομικά καλυμμένος ο ιδιοκτήτης που αποφασίζει να μετατρέψει το διαμέρισμά του σε ακίνητο βραχυχρόνιας μίσθωσης (airbnb), και ο νόμος να μην καλύπτει όλους τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες οι οποίοι εναντιώνονται με τη συγκεκριμένη απόφαση? Η αποδεδειγμένη όχληση, η μη ορθή χρήση της κοινόχρηστης περιουσίας (πισίνα, ασανσέρ, πάρκινγκ, γκαζόν, κ.λπ.), τα θέματα ασφάλειας, γιατί να αποτελούν προβλήματα όλων των υπολοίπων ιδιοκτητών, και να μην επηρεάζουν στο παραμικρό τον ένα και μοναδικό ιδιοκτήτη που πήρε την απόφαση να βγάλει κέρδος μέσω της συγκεκριμένης δραστηριότητας? Γιατί να καλούνται, δυστυχώς, οι ιδιοκτήτες να μπαίνουν στη διαδικασία της επιτήρησης και της αστυνόμευσης όταν δημιουργούνται τα διάφορα συμβάντα? Γιατί να επιβαρύνονται εξίσου τα κόστη κοινοχρήστων που είναι συνεχώς αυξανόμενα, λόγω της βραχυχρόνιας μίσθωσης? Από τη μία λοιπόν πλευρά υπάρχει το φορολογικό που εξετάζεται, από την άλλη όμως θα πρέπει να υπάρξουν και ουσιαστικές παρεμβάσεις προκειμένου να διασφαλιστεί η ίση και δίκαιη μεταχείριση για το σύνολο των ιδιοκτητών. Δυστυχώς, η λογική της αλλαγής ενός καταστατικού, δεν λειτουργεί υπέρ της πλειοψηφίας, καθώς ένας και μόνο ιδιοκτήτης μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα της ζωής όλων των υπολοίπων. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να εξεταστεί η πρόταση να υπάρχει η δυνατότητα πλειοψηφικού συστήματος, κατά το οποίο όταν οι ιδιοκτήτες που αντιτίθενται στη χρήση βραχυχρόνιας μίσθωσης υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσοστό, τότε αυτόματα να παύει η συγκεκριμένη δραστηριότητα.