Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΆρθρο 13 Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας – Προσθήκη άρθρου 28Α στον Κώδικα Φορολογίας ΕισοδήματοςΣχόλιο του χρήστη ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΚΑΡΜΕΝ | 24 Νοεμβρίου 2023, 22:57
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΡΘΡΟΥ: Οι ατομικές επιχειρήσεις θα λογίζεται ότι έχουν πάντοτε κέρδη και κατά συνέπεια δεν θα γίνονται δεκτές τυχόν ζημιές. Οι πολύ χαμηλού εισοδήματος ατομικές επιχειρήσεις πιθανόν να περιορίσουν ακόμα περισσότερο την έκδοση αποδείξεων. Οι χαμηλού εισοδήματος ατομικές επιχειρήσεις θα εξωθούνται τεχνηέντως από το ίδιο το κράτος στη φοροδιαφυγή, μιας και η φορολόγηση τεκμαρτά ως a priori φοροφυγάδες, θα τις αναγκάσει στην μη έκδοση ώστε να καρπωθούν το ΦΠΑ και να πετύχουν την δυνατότητα πληρωμής του τεκμαρτού φόρου. Επιχειρηματίες που διατηρούσαν για τρίτους λόγους την ατομική τους επιχείρηση (ασφάλιση, άδεια από σύλλογο, συντάξιμα ένσημα) θα αναγκαστούν να κλείσουν . Σημειωτέων πως αυτές οι επιχειρήσεις απέδιδαν τουλάχιστον 650€ φόρο ετησίως. Οι ατομικές επιχειρήσεις ΔΕΝ θα κάνουν πλέον επενδύσεις μιας και δεν θα μπορούν να αξιοποιήσουν τις ζημιές που θα προκύψουν από την πραγματοποίηση των εξόδων της επένδυσης. Αντίθετα, θα εξωθηθούν να προτιμήσουν να λάβουν έξοδα άνευ αποδείξεων ώστε να λάβουν εκπτώσεις επί δαπανών που έτσι και αλλιώς δεν θα έχουν δυνατότητα να αξιοποιήσουν λογιστικά. Πολλές εκ των ατομικών επιχειρήσεων θα μετασχηματιστούν σε άλλες νομικές μορφές που θα επιτρέπεται ο λογιστικός προσδιορισμός του φόρου εισοδήματος. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ: Το μέτρο θα φέρει μόνο πρόσκαιρο δημοσιονομικό αποτέλεσμα λόγω του αιφνιδιασμού από την εφαρμογή του στο 2023, αλλά η εισπρακτική αποτελεσματικότητα του θα περιοριστεί κατακόρυφα κατά τα επόμενα έτη από τις εξ ανάγκης διορθωτικές κινήσεις που θα πραγματοποιήσει η αγορά. Η τεκμαρτή φορολογία διαχρονικά έχει αποδειχθεί πως δεν αποδίδει μιας και ευνοεί εν τέλει την φοροδιαφυγή. Ο μη λογιστικός προσδιορισμός των κερδών με επαναφορά οριζόντιων μέτρων φορολογίας αποτελεί επιστημονικά αποδεδειγμένα, άδικο φόρο και όχι δίκαιο όπως επικαλείται η διοίκηση. Οι μέθοδοι υπολογισμού κλιμάκωσης των τεκμαρτών εισοδημάτων στερούνται επιστημονικής βάσης σε πολλά σημεία τους. Για παράδειγμα η ταύτιση ατομικών επιχειρήσεων και μισθωτών , όπως και η θεώρηση του βασικού μισθού ενός μισθωτού ως βάση υπολογισμού του τεκμαρτού εισοδήματος των επαγγελματιών, είναι αντίθετη με την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ 1880 και 1888/2019 που αναφέρει ότι δεν πρόκειται για συγκρίσιμα μεγέθη, δεδομένου ότι πρόκειται για διαφορετικές κατηγορίες και λόγω του ότι οι επαγγελματίες δεν έχουν αφορολόγητο εισόδημα ούτε τις εκπτώσεις και τις απαλλαγές των μισθωτών. Η επιχειρηματολογία περί μαχητών τεκμηρίων είναι έωλη μιας και είναι εκ του νόμου απολύτως περιοριστικές οι περιπτώσεις που ο φορολογούμενος μπορεί να αμφισβητήσει τα τεκμαρτά εισοδήματα. Επιπλέον αδιαμφισβήτητη επιστημονική τεκμηρίωση αποτελεί το άρθρο του κου Δημήτρη Σταματόπουλου, Συγγραφέα Φορολογικού Δικαίου https://www.forin.gr/articles/article/74938/ta-tekmarta-kerdh-ws-elaxisth-forologia-se-eleutherous-epaggelmaties-kai-autoapasxoloumenous-lunoun-to-problhma-h-dhmiourgoun-megalutero? ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗ: Βελτίωση και στελέχωση του κρατικού ελεγκτικού μηχανισμού.