Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΆρθρο 13 Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας – Προσθήκη άρθρου 28Α στον Κώδικα Φορολογίας ΕισοδήματοςΣχόλιο του χρήστη Θεόδωρος | 25 Νοεμβρίου 2023, 12:02
Θα παραθέσω ένα -από τα πάμπολλα- παράδειγμα κατάφωρης αδικίας. Μηχανικός ο οποίος στο παρελθόν διατηρούσε επιτήδευμα (ας πούμε ως μικρο-μελετητής, ελ. επαγγελματίας ή και "οιωνεί μιοσθωτός") το οποίο διέκοψε προ 3ετίας γιατί δεν άντεξε άλλο τη φορολόγηση "από το 1ο ευρώ", το "τέλος επιτηδεύματος" και λοιπά. Συντηρείται πλέον από εισοδήματα μισθωτού ή εκμίσθωσης ακινήτων. Αποφασίζει να εκμεταλλευθεί οικόπεδο ιδιοκτησίας του στο χωριό μέσω ανέγερσης τουριστικού ακινήτου και ένταξης σε πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Δεν διαθέτει ολόκληρο το κεφάλαιο για την ανέγερση φυσικά οπότε θα απαιτηθεί η δανειοδότησή του. Για τη δανειοδότηση αυτή (η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο ως επιχείρηση πλέον) θα απαιτηθεί η επανέναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας ώστε να μπορέσει να εκπέσει και τις δαπάνες ανέγερσης, να συμψηφίσει το ΦΠΑ ανέγερσης κλπ. Εκ των πραγμάτων και αναγκαστικά αυτός ο άνθρωπος θα πορευθεί με ζημία για τουλάχιστον 1-2-3 έτη μέχρι τουλάχιστον την αποπεράτωση του τουριστικού ακινήτου αλλά και αρκετό ακόμα χρόνο μέχρι αυτό να αρχίσει να του αποφέρει τα πρώτα κέρδη. Υπενθυμίζω ότι αυτός ων στο πρόσφατο ή και μακρινό παρελθόν επιτηδευματίας, με ίδιους, παρόμοιους ή και διαφορετικούς Κ.Α.Δ. δεν θεωρείται "νέος επιχειρηματίας". Υπάρχει καμία λογική και δικαιοσύνη στο να φορολογηθεί τεκμαρτά και να του στερηθεί το αυτονόητο δικαίωμα να εμφανίσει ζημίες για 2, 3 ή και ακόμα παραπάνω έτη όπως επιτάσσει η επαγγελματική του πραγματικότητα;