Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ Άρθρο 10 Μείωση τέλους επιτηδεύματος – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 31 ν. 3986/2011Σχόλιο του χρήστη ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ | 26 Νοεμβρίου 2023, 15:49
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ' | 26 Νοεμβρίου 2023, 15:49

    Η αιτιολόγηση του νομοσχεδίου ξεκινάει με λάθος δεδομένα. Η τελευταία διαθέσιμη χρήση για άντληση στατιστικών δεδομένων είναι του 2022. Σε αυτήν όμως μεταφέρθηκαν μαζικά οι ζημίες λόγω covid19 των δύο προηγούμενων ετών. Ακόμη ήταν χρονιά αυξημένων εξόδων από συντηρήσεις και ανανεώσεις εξοπλισμού που είχαν αναβληθεί ολόκληρη την προηγούμενη δεκαετία λόγω κρίσης, μνημονίων και covid19. Η απορία του πως γίνεται κάποιοι να δηλώνουν κάθε χρόνο ζημίες απαντιέται από τους δρόμους που έχουν αδειάσει από μικρομάγαζα. Απαντιέται και από τα νοίκια των γραφείων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Σχετικά με το πραγματικό ύψος του ελάχιστου (διαθέσιμου) εισοδήματος που εξασφαλίζουν οι ΕΕ θα περίμενα μια στατιστική για το ποσοστό των πτυχιούχων νομικής και πολυτεχνίου που είναι άνεργοι ή απασχολούνται εποχιακοί στον τουρισμό. Αν οι πτυχιούχοι δεν εξασφαλίζουν σαν ΕΕ τον βασικό μισθό και ψάχνουν άλλες δουλειές οι υπόλοιπες ειδικότητες μπορεί να βγάζουν ακόμη λιγότερα. Δεν μπορεί το νομοσχέδιο να μιλάει για ΕΙΣΟΔΗΜΑ όταν δεν συμπεριλαμβάνει όλα τα εισοδήματα που δηλώνονται στο Ε1 και φορολογούνται. Όπως το εισόδημα από τα ακίνητα, και από κινητές αξίες. Ούτε μπορεί να μιλάει για ΤΕΚΜΑΡΤΌ αν δεν λαμβάνει υπόψιν του το εισόδημα του άλλου συζύγου και τυχόν πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων. Το νομοσχέδιο που αφορά φόρους, για λόγους εντυπώσεων, συγκρίνει τα εισοδήματα των ΕΕ και των υπαλλήλων και αποσιωπά ότι για το ίδιο εισόδημα ο ΕΕ πληρώνει πενταπλάσιο φόρο από τον υπάλληλο. Η διαστρέβλωση των εννοιών των λέξεων για την εξαπάτηση των πολιτών είναι μνημειώδης. Εκθέτει και την κυβέρνηση και την χώρα. Σε μια επιχείρηση φορολογείται το λογιστικό αποτέλεσμα και όχι το εισόδημα του επιχειρηματία. Όταν υπάρχουν αποσβέσεις ή αποθέματα αυτά διαφέρουν. Ένας ταβερνιάρης που έκανε ανακαίνιση 50.000 δικαιούται για τα επόμενα 5 χρόνια να παίρνει 10.000 τον χρόνο αφορολόγητα. Είναι οι αποσβέσεις για το κεφάλαιο που είχε βάλει. Ένας ξυλουργός (σιδεράς, αλουμινάς κλπ) αν δεν μεταβληθούν τα αποθέματα φορολογείται για τα λειτουργικά του κέρδη. Μπορεί όμως προβλέποντας άνοδο των τιμών, με τα λειτουργικά κέρδη να αγοράζει ξυλεία. Αν στην αρχή της χρήσης είχε 5000 αποθέμα και στο τέλος 15000 η επιχείρηση φορολογείται για 10000 ενώ ο επιχειρηματίας δεν πήρε τίποτα. Σε κάποια επόμενη χρήση .όμως μπορεί να ξαναμειώσει τα αποθέματα και να βάλει στην τσέπη του 10.000 χωρίς να πληρώσει ξανά φόρο. Το νομοσχέδιο όχι μόνο τα αποσιωπά όλα αυτά αλλά ορίζει ότι ζημίες προηγούμενων ετών δεν μεταφέρονται. Το νομοσχέδιο όταν μιλά για περιορισμό της φοροδιαφυγής είναι ψευδεπίγραφο. Το σύνταγμα επιτάσει φορολόγηση των πολιτών ανάλογα με τα εισοδήματά τους. Αν δεν βρεθεί το κριτήριο που αποκαλύπτει γιατί στην μια ταβέρνα περιμένουν οι πελάτες ουρά, ενώ η απέναντι είναι άδεια, κάθε απόπειρα φορολόγησης με γενικά κριτήρια είναι αντισυνταγματική. Αντίθετα αποτελεί ομολογία ότι τα άλλα μέτρα περιορισμού της φοροδιαφυγής είναι άχρηστα. Λογικά θα έπρεπε να περιμένουμε πρώτα την απόδοση των πραγματικών μέτρων περιορισμού της φοροδιαφυγής (myData, ταμειακές ενωμένες με POS, πλήρη καταγραφή περιουσιακών με Ε9 και "παγκόσμιο εισόδημα", απαγόρευση μετρητών για αγορές άνω των €200 και πόθεν έσχες). Το 2023 παραμένει δύσκολη χρονιά λόγω τιμών ενέργειας και τροφίμων που περιορίζουν τις λοιπές δαπάνες των νοικοκυριών. Οριζόντια μέτρα μπορούν να συζητηθούν μόνο αν αποτύχουν όλα τα υπόλοιπα. Οι παραλογισμοί αυτοί μαζί με την αναδρομική ισχύ του νόμου για την χρήση του 2023 τρομάζουν κάθε υποψήφιο επενδυτή και φρενάρουν την ανάπτυξη. Όλοι ζητάνε σταθερό οικονομικό περιβάλλον ωστε να μπορούν να προϋπολογίσουν τα αποτελέσματα της επένδυσης και αποφεύγουν τις χώρες που οι κυβερνήσεις συνηθίζουν τις εκπλήξεις. Η οικονομία είναι ψυχολογία. Όλοι ελπίζουν σε μειώσεις φόρων και μια φορομπηχτική πολιτική σκοτώνει και την ελπίδα και την οικονομία. Οριζόντια μέτρα μπορούν να συζητηθούν μόνο αν αποτύχουν όλα τα υπόλοιπα.