Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΆρθρο 26 Διάρκεια και φορολογική αντιμετώπιση βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων – Τροποποίηση άρθρου 111 ν. 4446/2016Σχόλιο του χρήστη Ισμήνη | 26 Νοεμβρίου 2023, 21:11
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Επί των άρθρων 26-29: 1. Αποτελεί άδικη και δυσανάλογη επιβάρυνση η εξίσωση κατοικιών και δωματίων. Δεν είναι δυνατόν η ενοικίαση ενός δωματίου να έχει τις ίδιες συνέπειες με την ενοικίαση μίας αυτοτελούς κατοικίας. Πολλώ μάλλον όταν πρόκειται για δωμάτια μέσα στην ίδια κατοικία. Όταν, παραδείγματος χάριν, μία μονοκατοικία ενοικιάζεται είτε ως κατοικία είτε ως 5 ξεχωριστά δωμάτια, όπως συμβαίνει στην δική μου περίπτωση, δεν είναι δυνατόν ο διαχειριστής να έχει την ίδια αντιμετώπιση που θα είχε αν διέθετε προς ενοικίαση 6 μονοκατοικίες. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αρθεί αυτή η αδικία, όπως το να μην κρίνεται ο αριθμός των «ακινήτων» με βάση τον αριθμό των Α.Μ.Α. αλλά με βάση τον Αριθμό Ταυτότητας Ακινήτου (Α.ΤΑ.Κ.), ο οποίος στην παραπάνω περίπτωση είναι ένας, ενώ οι Α.Μ.Α. είναι έξι. 2. Η έλλειψη αναλογικότητας σε βαθμό παραλογισμού διαπερνά όλες τις διατάξεις που αφορούν τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, όπως έχει αναφερθεί τεκμηριωμένα σε πολλά σχόλια. Ενδεικτικά, πέρα από την εξίσωση δωματίων εντός κατοικιών με μονοκατοικίες ή βίλες: - άδικη και δυσανάλογη επιβάρυνση είναι η και επιβολή (ά. 28) τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση ύψους 10 ευρώ σε μονοκατοικίες, που αν έχουν εμβαδόν άνω των 80τ.μ. εξισώνονται με πεντάστερα ξενοδοχεία. - άδικη η επιβολή Φ.Π.Α. 24% ακόμα και σε βραχυχρόνιες μισθώσεις όπου ο εκμισθωτής είναι φυσικό πρόσωπο που εκμισθώνει λιγότερα από 3 ακίνητα (το ά. 27 δεν δηλώνει ρητά την εξαίρεσή τους). Όμοια ασάφεια υπάρχει και στο ά. 28: δωμάτια που νοικιάζονται ακόμα και 30 ευρώ την ημέρα αλλά βρίσκονται εντός μονοκατοικίας άνω των 80 τ.μ. θα επιβαρύνονται με 10 ευρώ την ημέρα; Θα μπορούσε να υπάρχει κάποια αναλογία με την τιμή μίσθωσης, η δε είσπραξη να γίνεται αυτομάτως από τις πλατφόρμες. - άδικη και η επιβολή Φ.Π.Α. 24% σε δωμάτια που ενοικιάζονται ακόμα και με 30 ευρώ την ημέρα. Ο Φ.Π.Α. επιβάλλεται αν ο εκμισθωτής διαθέτει πάνω από 3 δωμάτια, που λογίζονται ως «ακίνητα». Ο Φ.Π.Α. δεν μπορεί να απορροφηθεί στην τιμή, γιατί τα εν λόγω δωμάτια θα γίνουν ασύμφορα είτε για τους ενοικιαστές, λόγω υψηλού μισθίου, είτε για τους εκμισθωτές, αν ληφθούν υπόψη τα έξοδα και ο κόπος που συνδέονται με την μίσθωση. - άδικος και ο περιορισμός σε 60 ή 90 ημέρες, και δη για ιδιοκτησίες που θα μετατραπούν σε επιχειρήσεις. Οι περιορισμοί που τίθενται στην διάρκεια της βραχυχρόνιας μίσθωσης αφαιρούν ολόκληρες κατηγορίες υποψήφιων ενοικιαστών, όπως οι ψηφιακοί νομάδες. Κανείς δεν εγγυάται ότι οι ενοικιαστές αυτοί θα στραφούν, π.χ., στα ξενοδοχεία. Το πιθανότερο είναι ότι θα στραφούν σε άλλες χώρες, οι οποίες μελετούν καλύτερα τις συνέπειες των νόμων που θεσπίζουν. Άλλοι εν δυνάμει ενοικιαστές, όπως οι έλληνες, απλώς δεν θα ταξιδέψουν. Επίσης, με τους περιορισμούς αυτούς το πρόβλημα των εκπαιδευτικών να βρουν στέγη σε τουριστικές περιοχές θα αυξηθεί: οι ιδιοκτήτες των καταλυμάτων θα προτιμούν να τα κρατούν κλειστά όλο το χειμώνα ώστε να εκμεταλλεύονται για 60 ή 90 μέρες το καλοκαίρι, που τα ενοίκια είναι πολύ υψηλότερα. Για την δε έλλειψη στέγης και την εκτόξευση των ενοικίων ευθύνονται και οι κλειστές κατοικίες, που είναι συνάρτηση και της έλλειψης φροντίδας εκ μέρους της πολιτείας. Θετικό βήμα η πρόσφατη εξαγγελία επιδότησης για την ανακαίνιση κενών διαμερισμάτων. Πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά βήματα για την ρύθμιση των σχέσεων ιδιοκτητών – ενοικιαστών, αντί να διώκεται ως ένοχο το AirBnB, χωρίς να υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να τεκμηριώνουν τέτοιους ισχυρισμούς. 3. Όπως επίσης έχουν ήδη γράψει πολλοί, η παράγραφος 8 αφήνει περιθώρια για πολλές αυθαιρεσίες. Οι Δήμοι να δίνουν στοιχεία, οι αποφάσεις να λαμβάνονται κεντρικά και βάσει στοιχείων και δεδομένων επεξεργασμένων από θεσμοθετημένες επιστημονικές ομάδες. 4. Είναι ντροπή να επιβαρύνονται έτσι πολίτες που διαθέτουν τα σπίτια τους ως Airbnb, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το συνολικό τους εισόδημα. Είμαι δημόσιος υπάλληλος και στα 59 μου χρόνια δυσκολεύομαι να επιβιώσω με έναν πενιχρό μισθό 1.200 ευρώ (1200 Χ 12 μήνες, ενώ πριν από 15 χρόνια έπαιρνα 1600 Χ 14 μήνες). Ήδη είμαι υπό έξωση, ύστερα από διπλασιασμό ενοικίου, καθότι η προστασία των ενοικιαστών είναι ανύπαρκτη, στο όνομα της προστασίας της ελεύθερης αγοράς. Την ίδια στιγμή, στο όνομα της προστασίας των ενοικιαστών, δυναμιτίζεται η μοναδική δραστηριότητα που μου επέτρεπε να συμπληρώσω το πενιχρό μου εισόδημα. Στην προκειμένη περίπτωση ξεχνιέται κάθε έννοια προστασίας της ελεύθερης αγοράς, αφού τίθενται τόσοι περιορισμοί (π.χ. 60/90 μέρες το χρόνο) που είναι πιθανόν το νομοθέτημα να καταρρεύσει ως αντισυνταγματικό. Κατά την τελευταία διετία έλπιζα σε κάποια συμπλήρωση του εισοδήματός μου από τη διάθεση εξοχικής κατοικίας ως Airbnb, αν και στην παρούσα φάση τα έξοδα της κατοικίας ήταν περισσότερα από τα έσοδα – και δεν είχα καμία φορολογική ελάφρυνση για τα έξοδα αυτά, και ως δημόσιος υπάλληλος δεν δικαιούμουν να συστήσω Ι.Κ.Ε. ή να συμμετέχω σε οιαδήποτε εταιρεία. Τώρα που προσδοκούσα έσοδα, ξαφνικά η φορολογία τριπλασιάζεται, αφού πέρα από το 15% -έως 35%- που ήδη έδινα, θα επιβαρύνομαι και με 24% ΦΠΑ, συν το τέλος παρεπιδημούντων, τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση κ.ο.κ. (επιβαρύνσεις άδικες και χωρίς στοιχείο αναλογικότητας) παρόλο που τα «έξι ακίνητά» μου είναι δωμάτια μέσα στην ίδια κατοικία, και το εισόδημα από αυτά συμπλήρωνε έναν απαράδεκτα χαμηλό μισθό. Με την επιβολή αυτών των μέτρων πλήττονται πρωτίστως οι οικονομικά ασθενέστεροι (και όχι εκείνοι που διαθέτουν προς ενοικίαση δύο βίλες, που μπορεί να αποφέρουν και 2.000 ευρώ ημερησίως, και συμπληρώνουν έτσι κάποιο ήδη υψηλό εισόδημα). 5. Σε ένα ευνομούμενο κράτος, αν κάποιος δυναμιτίσει την βιοποριστική δραστηριότητα άλλου υφίσταται κυρώσεις και μπορεί να του επιβληθεί η καταβολή αποζημίωσης. Εκτός... αν πρόκειται για το ίδιο το κράτος! Οι διάφορες πλατφόρμες διαχωρίζουν τους οικοδεσπότες σε κοινούς και διακεκριμένους, όπως οι Superhosts στην Airbnb. Αυτοί επιλέγονται βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων, και οι ενοικιαστές τους προτιμούν. Ένα από τα κριτήρια αυτά είναι και η φερεγγυότητα. Πρέπει το συνολικό ποσοστό ακυρώσεων να είναι μικρότερο του 1% - ποσοστό το οποίο, για τους περισσότερους, σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουν κάνει ποτέ καμία ακύρωση. Καμία πρόβλεψη δεν έχει, όμως, το προωθούμενο νομοσχέδιο για τις κρατήσεις που έχουν ήδη γίνει. Χιλιάδες πολίτες, όπως εγώ, θα υποχρεωθούν να αποσύρουν όλες τις καταχωρήσεις των «ακινήτων» τους πλέον των τριών (δηλαδή δωματίων της ίδιας κατοικίας). Αποσύροντάς τες θα υποχρεωθούν να κάνουν ακυρώσεις και να χάσουν όλα τα προνόμια ενός Superhost. Έτσι, πέρα από το γεγονός ότι θα πρέπει να αποσύρω τα 3 από τα 6 «ακίνητά» μου, βλάπτεται και η ικανότητά μου να εκμεταλλεύομαι να εναποιμείναντα 3 «ακίνητα». 6. Σε ένα ευνομούμενο κράτος, το οποίο μάλιστα προσπαθεί να προσελκύσει και επενδύσεις από το εξωτερικό, πρέπει να υπάρχει σοβαρότητα και προβλεψιμότητα. Πού είναι αυτά όταν ξαφνικά ένας δημόσιος υπάλληλος που είναι και ιδιοκτήτης Airbnb καλείται είτε να συστήσει εταιρεία, και δη μέσα σε λίγες ημέρες, είτε να κλείσει τα «ακίνητά» του πλέον των τριών, στα οποία έχει επενδύσει με μεγάλες θυσίες (στη δική μου περίπτωση: με δανεισμό). Ακόμα δεν έχει θεσπιστεί κάποια εξαίρεση στην απαγόρευση για την σύσταση εταιρειών σε δημοσίους υπαλλήλους. Πρέπει να γίνει αντίστοιχη τροποποίηση και στον υπαλληλικό κώδικα, ώστε να δικαιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν εισόδημα από βραχυχρόνιες μισθώσεις να συστήσουν εταιρεία. Νομοθετικά κενά, πλήρεις ανατροπές και αιφνιδιασμός, εξυπηρέτηση συντεχνιακών συμφερόντων (ξενοδόχων), έλλειψη αναλογικότητας στα όρια του παραλογισμού – αυτή είναι η εικόνα κράτους που θέλει να προσελκύσει και επενδύσεις από το εξωτερικό. Μία κυβέρνηση που διατείνεται ότι υποστηρίζει την ανάπτυξη στραγγαλίζει για πολλοστή φορά πρωτίστως τους μικρομεσαίους που έχουν επενδύσει στα ακίνητά τους χωρίς καμία έκπτωση φόρου, έχουν αποδόσει φόρους, ελέγχονται απόλυτα φορολογικά και έχουν τονώσει την οικονομία. Από δεκάδες σχόλια που έχουν κατατεθεί καθίσταται σαφές ότι το νομοσχέδιο δεν εκπληρώνει το στόχο του, που είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, και εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα των ξενοδόχων, βάσει στοιχείων αμφισβητούμενης αξιοπιστίας. Οι ιδιοκτήτες Airbnb μπορεί μεν να μην έχουν, μέχρι στιγμής, συνδικαλιστική/ πολιτική εκπροσώπηση, ώστε να ασκήσουν ανάλογες πιέσεις, είναι όμως ψηφοφόροι που και να θέλουν δεν θα μπορέσουν να ξεχάσουν την οικονομική καταστροφή τους.