Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Χριστίνα' | 27 Νοεμβρίου 2023, 09:28

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της eurostat το 8,9% των μισθωτών στην Ελλάδα το 2021 εργάζονταν με μερική απασχόληση. Στις γυναίκες το ποσοστό αυτό ανέβαινε στο 13,6%. Δηλαδή, περισσότερες από 1 στις 8 μισθωτές δεν κέρδιζαν τον κατώτατο μικτό μισθό ετησίως. Ο λόγος για αυτό είναι κυρίως η ανάγκη για εξισορρόπηση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής με το βάρος να πέφτει στο κομμάτι αυτό, ιδίως όταν τα παιδιά είναι μικρά, κυρίως στις γυναίκες. Με τη διάταξη του νομοσχεδίου που προωθείται, αυτή η εργασιακή ευελιξία απαγορεύεται στις γυναίκες ελεύθερες επαγγελματίες. Αυτές υποχρεούνται πλέον (σε αντίθεση με όσες εργάζονται ως μισθωτές) να εργάζονται με πλήρη απασχόληση για να κερδίζουν τις πλήρεις αποδοχές του μισθωτού ή αλλιώς καλούνται να κλείσουν τα βιβλία και να μείνουν άνεργες, αφού είναι αδύνατο να πληρώνουν φόρους 2.000 ή 3.000 ευρώ συν εισφορές της τάξης των 3.500 ευρώ ετησίως, όταν βγάζουν με το ζόρι 7-8.000 ευρώ τον χρόνο. Με άλλα λόγια, το νομοσχέδιο, πέρα από τα υπόλοιπα προβλήματα φορολογικής δικαιοσύνης που έχει, λειτουργεί εμφανώς σε βάρος των γυναικών επαγγελματιών και συγκεκριμένα εκείνων που έχουν μικρά παιδιά, καθώς απαγορεύει σε αυτές να συνδυάσουν οικογένεια και επάγγελμα, ώστε να είναι σε θέση να επιστρέψουν σε πλήρη εργασία όταν τα παιδιά μεγαλώσουν. Ούτε λαμβάνει υπόψη το νομοσχέδιο τις πραγματικές συνθήκες μίας ελεύθερης επαγγελματία, η οποία δεν δικαιούται γονική άδεια ούτε άδεια εγκυμοσύνης ούτε μειωμένο ωράριο ή οποιαδήποτε άλλη παροχή κατά την ανατροφή των τέκνων της, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να περιορίσει αναγκαστικά την επαγγελματική απασχόλησή της καθ' όλο το διάστημα που είναι έγκυος, που γεννάει τα παιδιά και που τα μεγαλώνει. Το κράτος αντί να μας βοηθάει με κάποια μορφή στήριξης, στο πλαίσιο της δημογραφικής πολιτικής που υποτίθεται ότι έχει, έρχεται τώρα να μας αναγκάσει να βγουμε τελείως εκτός επαγγέλματος, προς όφελος προφανώς των μεγαλοεπαγγελματιών του κάθε κλάδου. Η διάταξη του άρθρου 13 δεν στοχεύει καθόλου στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Στοχεύει στην πάταξη των μικρο-επαγγελματιών, ώστε είτε να βγουν τελείως εκτός αγοράς εργασίας είτε να στραφούν σε κάτι άσχετο προς τις σπουδές και τα ενδιαφέροντά τους είτε να υπαλληλοποιηθούν, εάν αυτό είναι εφικτό σε κάθε κλάδο. Αλλά κάνοντας αυτό πλήττει δυσανάλογα όσες από εμάς κάναμε το λάθος να κάνουμε παιδιά εν μέσω κρίσης, μείναμε στην ουσία εκτός επαγγέλματος, φυτοζωώντας επαγγελματικά και οικονομικά για χρόνια, μεταφέραμε τα γραφεία μας στο σπίτι για να συνδυάζουμε παιδιά και την όποια δουλειά μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε και ζούσαμε οικογενειακώς από τα εισοδήματα του συζύγου. Αν πραγματικά θέλει να πατάξει την φοροδιαφυγή το Υπουργείο Οικονομικών, μπορεί να το κάνει εισάγοντας πραγματικά τεκμήρια που να σχετίζονται με τις εγκαταστάσεις που έχει κάθε επαγγελματίας (μέγεθος γραφείου ή καταστήματος, περιοχή), τον αριθμό των εργαζόμενων, τον τζίρο κλπ ή με πραγματικούς ελέγχους στα τεχνικά επαγγέλματα (υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κλπ), όπου είναι και πιο δύσκολη η σύλληψη της φοροδιαφυγής. Αλλά αυτό θα έπιανε κυρίως όσους μεγαλοφοροδιαφεύγουν, κάτι που μάλλον δεν είναι στους στόχους της κυβέρνησης. Εδώ έχουμε ένα οριζόντιο μέτρο, που χτυπάει εξίσου όλους τους επαγγελματικούς κλάδους χωρίς καμία διάκριση, αλλά κυρίως τσακίζει όσους (και ιδίως όσες) οριακά παλεύουμε να κρατηθούμε στο επάγγελμά μας και να συνεισφέρουμε όσο μπορούμε στις οικογένειές μας οικονομικά με την ελπίδα της επανόδου μας όταν μεγαλώσουν τα παιδιά μας. Ακόμη και αν δεν αποσύρει το νομοσχέδιο, η κυβέρνηση οφείλει, αν θέλει να λέει ότι έχει δημογραφική πολιτική και πολιτική ισότητας φύλων, να προβλέψει εξαιρέσεις για γυναίκες (ή άνδρες) με μικρά παιδιά, ιδίως όταν η επαγγελματική εικόνα δεν αντιστοιχεί σε πλήρη άσκηση επαγγέλματος και τα εισοδήματα του άλλου συζύγου (ή από άλλες πηγές) καθιστούν σαφές ότι υπάρχουν επαρκείς πόροι για τη διαβίωση της οικογένειας.