• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Πετκόπουλος' | 24 Δεκεμβρίου 2009, 20:21

    Το φορολογικό σύστημα πρέπει να γίνει περισσότερο "συγκρουσιακό". π.χ. όταν γίνεται μια συναλλαγή μεταξύ δύο επιχειρήσεων με δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ θεωρείται αυτονόητη η τιμολόγηση της πράξης. Αυτό γιατί η πώληση του ενός είναι για τον άλλο έκπτωση του φόρου και θα τον συμψηφίσει με τις πωλήσεις του. Το πρόβλημα είναι συνεπώς στην λιανική πώληση. Εκεί δεν υπάρχει η σύγκρουση συμφερόντων αλλά γίνεται το αντίθετο. Τι υπάρχει ; Σιωπηρή ταύτιση στόχων, γιατί η πώληση του εμπόρου είναι προς το συμφέρον του να μην εμφανιστεί με διπλό όφελος : 1)δεν θα αποδώσει τον ΦΠΑ της πώλησης και 2)δεν θα αποδώσει τον φόρο εισοδήματος της πώλησης. Για τον καταλωτή είναι προς το όφελός του να μην πάρει την απόδειξη (που δεν την χρειάζεται σε κάτι), αλλά να πάρει την έκπτωση που θα του κάνει ο πωλητής ή αυτός που παρέχει την υπηρεσία, γιατί φυσικά το ερώτημα είναι : να σου κόψω απόδειξη ή να σου μειώσω την τιμή κατά χ ποσό; και η φυσική απάντηση είναι να μου μειώσεις την τιμή. Επίσης μεγάλο όφελος με την έκπτωση φόρου από τις αποδέιξεις θα υπάρξει και από την μείωση του αθέμιτου ανταγωνισμού από νόμιμους και μη νόμιμους εμπόρους , γιατί άλλο πράγμα είναι να πουλάς κάτι και να απαιτεί ο καταναλωτής απόδειξη και άλλο να μην τον απασχολεί καθόλου η έκδοσή της. Πολυ σηναντικό είναι να επιρρίπτεται ΦΠΑ και σε δραστηριότητες που είναι εκτός του φόρου σήμερα (δικηγόροι , γιατροί , αγρότες ιδιοκτήτες ακινήτων , ταξί , βενζινοπώλες κλπ) . Αυτό γιατί όλες αυτές οι κατηγορίες επαγγελματιών θα αναγκαστούν να εμφανίσουν φόρο εισροών, άν δηλαδή κάποιος δικηγόρος αγοράσει έναν υπολογιστή ή κάνει ανακαίνιση το γραφείο του θα ζητήσει παραστατικό από τον πάροχο της υπηρεσίας ενώ τώρα δεν θαζητήσει τίποτα.Σε κάποιες κατηγορίες πρέπει να ισχύει το ειδικό καθεστώς (πχ αγρότες αλλά με την διαφορά ότι η δήλωση του ΦΠΑ θα πρέπει να καταβάλλεται ετήσια κατά το Φινλαδικό σύστημα).